سابقه و هدف : تالاسمی ماژور شایع ترین کم خونی وراثتی می باشد. در این بیماران به دلیل تزریق منظم خون، مقادیر زیادی آهن وارد بدن بیمار می شود. اختلالات اندوکرین بدلیل جایگزینی آهن در سیستم غدد درون ریز در این بیماران شایع می باشد که از بالاترین موارد آن می توان به هیپوگنادیسم اشاره نمود. در این پژوهش تأخیر بلوغ جنسی در بیماران تالاسمی گرگان و ارتباط آن با میزان فریتین سرم، مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها : این مطالعه به روش مورد شاهدی بر روی ۱۱۰ بیمار تالاسمی ماژور در محدوده سنی ۱۸-۸ سال که جهت دریافت خون به بیمارستان کودکان طالقانی گرگان مراجعه می کردند، و ۶۲ فرد شاهد (۳۱ دختر، ۳۱ پسر) در همان گروه سنی با الکتروفورز هموگلوبین طبیعی انجام پذیرفت. بیماران تالاسمی به دو گروه دارای فریتین کمتر از ۱۵۰۰ میلی گرم در دسی لیتر (۳۱ دختر، ۱۸ پسر) و بالاتر از این میزان (۲۷دختر، ۲۴ پسر) تقسیم شدند. در تمامی گروهها مراحل بلوغ جنسی بر مبنای جدول مارشال- تانر در مقیاس۵-۱ ارزیابی گردید.جهت بررسی بهترگروههای۱و۲ به سه زیرگروه ۱۱-۸،۱۴-۱۲،۱۸-۱۴سال تقسیم شدند.
نتایج : در مورد بلوغ دختران ۱۱-۸ سال بین دو گروه مورد مطالعه و گروه شاهد اختلاف معنی داری مشاهده نشد. در زیرگروه دختران ۱۴-۱۲ ساله بین بیماران گروه اول و دوم اختلاف معنی دار (P<۰,۰۱) در بلوغ مشاهده شد.در گروه ۱۸-۱۴ سال هیچیک از دختران بیمار به مرحله بلوغ کامل نرسیده بودند درحالی که تمامی نمونه های شاهد بالغ بودند. در مورد پسران ظهور بلوغ نسبت به شاهد کاهش داشت و در هیچ مورد علائم بلوغ کامل یافت نشد، که این تأخیر در گروه دوم بارزتر بود.
استنتاج : این بررسی نشان می دهد که در بیماران مبتلا به تالاسمی، در صورت عدم کنترل افزایش فریتین، بروز بلوغ جنسی در هر دو گروه دختران و پسران، با تأخیر همراه است.

سابقه و هدف: با توجه به این که شناخته شده ترین روش انتقال ویروس هپاتیتC ، خون و فرآورده های خونی است و عفونت با این ویروس تمایل به تداوم و مزمن شدن دارد، لذا بر آن شدیم تا در بیماران تالاسمی ماژور که نیازمند ترانسفوزیون های مکرر خون هستند موارد هپاتیت C را مورد مطالعه قرار دهیم.
مواد و روش ها: طی یک مطالعه توصیفی از ۱۰۰ بیمار تالاسمی مراجعه کننده به درمانگاه تالاسمی Anti-HCV به روش ELISA نسل دوم انجام شد که در ۱۸ مورد مثبت بود. پس از ثبت پرسشنامه و کسب رضایت از والدین و انجام آزمایشات ترانس آمینازها،PT ،PTT و سونوگرافی، در ۱۱ نفر از بیماران بیوپسی کبد انجام شد. پاتولوژی کبد براساس Knodell score ارزیابی شد. نتایج با آزمون های آماری توصیفی مورد مقایسه قرار گرفت.
نتایج: از ۱۰۰ بیمار مورد مطالعه،‌۱۸ مورد (۱۰ نفر مونث و ۸ نفر مذکر) دارای آنتی بادی هپاتیت C بودند. میانگین سنی آنها ۱۳,۶±۴.۶ سال بوده است. آنزیم های کبدی در ۶/۵۴ درصد طبیعی و در ۴/۴۵ درصد غیر طبیعی بوده است. از ۱۱ بیماری که تحت بیوپسی کبد قرار گرفتند، ۹ مورد دچار هپاتیت مزمن فعال (۸۲/۸۱ درصد)، یک مورد دچار سیروز (۰۹/۹ درصد)، و یک مورد نیز به دلیل بافت ناکافی کبد نامشخص بوده است (۰۹/۹ درصد).
استنتاج: با توجه به شیوع بالای آلودگی به ویروس هپاتیت C در بیماران تالاسمی ماژور نسبت به جمعیت عمومی و نیز خطر ابتلای بیش از ۸۰ درصد افراد آلوده به بیماری های مزمن کبدی و فیبروز و از آنجایی که در بیماران تالاسمی به واسطه افزایش ذخایر آهن کبد این خطر جدی تر می باشد، شناسایی و درمان این بیماران در اولویت قرار داشته و برنامه ریزی دقیق و منسجمی را می طلبد.

سابقه و هدف : چاقی با اتیولوژی چند علیتی پیچیده، در ارتباط نزدیک با عوامل تغذیه‌ای است. در مطالعه حاضر ارتباط درشت مغذی‌های دریافتی با افزایش دور کمر کودکان تهران بررسی می‌شود.
مواد و روش‌ها : در این بررسی ۳۴۳ کودک (۱۹۴ پسر و ۱۴۹ دختر) ۱۳-۵ ساله از بین کودکان شرکت‌کننده در مطالعه آینده‌نگر قند و لیپید تهران که از سال ۷۹-۱۳۷۸آغاز شده است، به طور تصادفی انتخاب شدند. مقیاس دور کمر بالاتر از صدک ۹۰ به عنوان اضافه وزن لحاظ گردید. ارزیابی وضعیت دریافت‌های غذایی کودکان به واسطه دو روز یادآمد ۲۴ ساعته خوراک به‌صورت غیرمتوالی توسط پرسشگران مجرب انجام پذیرفت. ترکیب درشت مغذی‌های دریافتی به دو صورت مقادیر تعدیل شده و مطلق وارد مدل خطی رگرسیون شدند و نیز اثر سایر درشت مغذی‌ها و دیگر عوامل مغدوش کننده موثر کنترل شدند.
یافته‌ها : میانگین شاخص دور کمر در کودکان ۸- ۵ و ۱۳- ۹ سال به ترتیب ۶/۵ ± ۹/۵۲ و ۱/۱۰ ± ۹/۶۲ سانتی‌متر بود. ولی دور کمر دختران در مقایسه با پسران تفاوتی نداشت. پس از تعدیل اثر سن و سایر درشت مغذی‌ها، ارتباط قوی و مثبتی بین پروتئین دریافتی در مقادیر مطلق با مقیاس دور کمر دختران و مقادیر تعدیل شده با دور کمر پسران ۸- ۵ ساله مشاهده شد. مقدار دریافت مطلق چربی دختران ۱۳-۹ ساله با تغییرات دور کمر ارتباط مثبت داشته و در مقابل کربوهیدرات دریافتی در مقادیر تعدیل شده و مطلق ارتباط عکسی با متغیر دور کمر پسران ۱۳- ۹ ساله نشان داد.
استنتاج : یافته‌هـا حاکـی از ارتبـاط مثبت بیـن دریـافت پروتئیـن و مقیـاس دور کمـر در کـودکان ۸-۵ سالـه و ارتبـاط معکوس کربوهیدرات با چاقی شکمی بود. تنها مقادیر مطلق چربی دریافتی در دختران با تغییرات دور کمر ارتباط داشت.

سابقه و هدف: با توجه به میزان تولد سالانه تالاسمی ماژور در کشور، پیشگیری از این بیماری از طریق تشخیص پیش از تولد از اولویت های بهداشتی است. در ایران در ۲۰-۱۰ درصد افراد ناقل تالاسمی، جهش ژنی ناشناخته باقی می ماند. در چنین مواردی بررسی پیوستگی ژنی با استفاده از جایگاه های چند شکلی داخل یا نزدیک ژن برای ردیابی کروموزوم حامل جهش یا طبیعی، جهت تشخیص پیش از تولد، قابل انجام است. جایگاه SspI که برای اولین بار در ایران مورد بررسی قرار می گیرد، داخل اینترون II ژن بتاگلوبین قرار دارد. هدف این مطالعه تعیین فراوانی چند شکلی این جایگاه در جمعیت استان مازندران می باشد.
مواد و روش ها: خون محیطی ۲۱۱ فرد ناقل تالاسمی ساکن استان مازندران تهیه شد. پس از استخراج DNA و تکثیر ناحیه ژنی بتاگلوبین حاوی جایگاه چند شکلی SspI با استفاده از روش واکنش زنجیره پلی مراز (PCR)، اثر آنزیم SspI با استفاده از ژل آگاروز ارزیابی شد.
یافته ها: از ۴۲۲ کروموزوم بررسی شده، ۲۰,۶ درصد برای جایگاه SspI منفی بود. جایگاه های منفی تقریبا به میزان برابر با آلل های سالم و جهش یافته همراه بودند (۱۱.۹ درصد و ۱۴.۳ درصد).
استنتاج: از بررسی جایگاه SspI برای ردیابی کروموزوم های حاوی آلل سالم و جهش یافته ژن بتاگلوبین می توان استفاده کرد.

سابقه و هدف: بررسی حوزه های تکاملی کودکان تاکنون کم تر مورد توجه قرار گرفته و پایش دست یابی کودکان به ملاک های تکاملی توسط مراجع بهداشتی درمانی با کاستی ها و نقص های فراوان همراه است. یکی از روش های بهبود این وضعیت استفاده از روش های غربالگری بررسی تکامل کودک می باشد. پرسشنامه PEDS (ارزیابی والدین از تکامل کودک) یکی از ابزارهای غربالگری تکامل کودک می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اختلالات تکاملی از نظر والدین بر اساس پرسشنامه PEDS در کودکان مهد کودک های شهر ساری در سال ۱۳۸۵ بوده است.
مواد و روش ها: مطالعه از نوع توصیفی و مقطعی بود. جامعه مورد مطالعه کودکان زیر ۶ سال مهدکودک های شهر ساری و روش نمونه گیری خوشه ای بوده است. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه PEDS (ارزیابی والدین از تکامل کودک) مشتمل بر ۳۸ سوال در زمینه اطلاعات جمعیت شناختی، سابقه بیماری و میزان نگرانی والدین در حوزه های تکاملی با طیف پاسخ «بلی-کمی- خیر» بود. پس از جمع آوری اطلاعات تحلیل نتایج با نرم افزار SPSS۱۱ انجام گردید. آزمون مربع کای Wilcoxon برای بررسی ارتباطات استفاده شد و P<۰,۰۵ معنی دار تلقی گردید.
یافته ها: ۷۳۶ پرسشنامه از ۸۲۹ پرسشنامه تکمیل گردید (ضریب بازگشت ۸۸,۷ درصد). سن نمونه ۴.۲۸±۱.۳۱ سال بود. ۵۰.۱ درصد پسر و بقیه دختر بودند. به طور متوسط ۳.۲ درصد والدین در هر حوزه تکاملی اظهار نگرانی کامل و ۹.۵ درصد نیز اظهار نگرانی نسبی نموده بودند. ترتیب نگرانی والدین در حوزه های مختلف اینگونه بود: ارتباط با دیگران (۶.۴ درصد)، رفتارکودک (۶.۱ درصد)، صحبت کردن (۴.۳ درصد) یادگیری آموزش های دبستانی و پیش دبستانی (۳.۱ درصد)، درک کردن کودک (۲.۵ درصد)، یادگیری کودک برای انجام اعمال خود (۲.۱ درصد)، استفاده از انگشتان دست (۱.۴ درصد) و استفاده از پاها و بازوها (۱.۱ درصد). نگرانی والدین با سطح تحصیلات والدین، محل سکونت و سابقه بیماری در کودک ارتباط معنادار داشت (P<۰.۰۵). درصد مراجعه در کودکان ارجاع داده شده به مراکز تشخیص قطعی ۲۳.۴۱ بود که در ۸۰ درصد مشکل رفتاری و ۸۷.۵ درصد مشکل گفتاری و ۱۶.۶ درصد مشکل شنوایی تشخیص داده شد.
استنتاج: درصد قابل توجهی از والدین بر اساس پرسشنامه PEDS درمورد حوزه های تکاملی کودکانشان اظهار نگرانی نمودند اما پی گیری آنان برای مراجعه به مراکزتشخیص قطعی مطلوب نبود. درمورد اکثریت موارد نگرانی والدین، تشخیص نهایی برای یک کودک یک بیماری را نشان داد.

سابقه و هدف: سقط راجعه یکی از مشکلات طب تولید مثل است، سبب شناسی آن اغلب ناشناخته بوده و به استراتژی های درمانی و تشخیصی متفاوت، نیازمند است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر آسپرین همراه هپارین با آسپرین همراه پردنیزولون در درمان سقط راجعه انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی ۵۰ زن مبتلا به سقط راجعه مراجعه کننده به بیمارستان فاطمیه همدان انجام شد. این بیماران به محض مثبت شدن Beta HCG انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه ۲۵ نفری تقسیم شدند. به بیماران گروه اول هپارین به میزان ۵۰۰۰ واحد دو بار در روز و به صورت زیرجلدی همراه با یک قرص آسپیرین ۸۰ میلی گرمی در روز تجویز شد. به گروه دوم روزانه ۱۰ میلی گرم پردنیزولون همراه با یک قرص ۸۰ میلی گرم آسپرین M.C تجویز گردید. درمان های فوق تا هفته ۲۰ حاملگی ادامه داشت و در طی مدت درمان، حداقل ۳ بار سونوگرافی از نظر وضعیت جنین انجام شد. جهت بیماران تحت درمان با هپارین به منظور جلوگیری از پوکی استخوان ناشی از هپارین، روزانه یک قرص کلسیم تجویز گردید. اندازه گیری آنتی بادی های آنتی فسفولیپید و آنتی کاردیولیپین برای کلیه بیماران انجام شد. نوزادان گروه مصرف کننده آسپرین با پردنیزولون بعد از تولد توسط متخصص نوزادان بازدید و به مدت یک ماه نیز پی گیری شدند. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آماری t-test و دقیق فیشر پردازش گردیدند.
یافته ها: میانگین سنی زنان مورد مطالعه در گروه آسپرین همراه پردنیزولون ۳۱,۸±۳.۳ سال و در گروه آسپرین همراه با هپارین ۳۰.۷±۳.۲ سال بود که دو گروه از نظر سنی متفاوت از یکدیگر نبودند (P<۰.۰۵). میانگین تعداد سقط در گروه آسپرین همراه با پردنیزولون ۲.۸±۱.۱ و در گروه آسپرین همراه با هپارین ۲.۴±۱ بود که تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر میانگین تعداد سقط وجود نداشت (P<۰.۰۵). آنتی بادی آنتی کاردیولیپین در ۴ بیمار (۸ درصد) و آنتی بادی آنتی فسفولیپید نیز در ۴ بیمار (۸ درصد) مثبت شد. تجزیه و تحلیل داده های مطالعه حاضر مشخص کرد که میزان وقوع سقط به دنبال درمان با آسپرین همراه با هپارین به طور معنی داری از نظر آماری نسبت به درمان آسپرین همراه با پردنیزولون بیش تر است (P<۰.۰۵). در هیچیک از بیماران دو گروه عارضه ای مشاهده نشد.
استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که روش درمانی آسپرین همراه با پردنیزولون در درمان سقط راجعه موثرتر از روش درمانی آسپرین همراه با هپارین بوده و روش درمانی ارجح می باشد.

سابقه و هدف: بیش از ۳ درصد جمعیت دنیا مبتلا به عفونت ویروس هپاتیت C هستند و ۵۰ تا ۸۰ درصد این بیماران به فاز مزمن پیشرفت می کنند. تقریبا ۵۰ درصد بیماران مزمن به درمان جواب نمی دهند. با توجه به اهمیت شناسایی ریسک فاکتورها برای طرح پیشگیری از عفونت، این مطالعه با هدف تعیین ریسک فاکتورهای ویروس هپاتیت C در جمعیت های پرخطر مبتلا به عفونت هپاتیت C در مازندران انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه ۱۳۲ بیمار (۳۴ بیمار تالاسمی، ۳۱ بیمار دیالیزی، ۳۰ بیمار هموفیلی و ۳۷ معتاد تزریقی) مورد بررسی قرار گرفتند. تمام بیماران دارای آنتی بادی ضد HCV بوده و از نظر HCV-RNA مثبت بودند. اطلاعات دموگرافیک بیماران و ویژگی های اپیدمیولوژیک، یافته های بالینی و پارامترهای آزمایشگاهی بیماران در پرسشنامه ثبت گردید از آزمون های Chi-square و ANOVA بترتیب برای مقایسه متغیرهای کیفی و کمی بین گروه های مورد مطالعه استفاده شد.
یافته ها: بیماران مورد بررسی در این مطالعه شامل ۱۳۲ فرد مبتلا به عفونت مزمن HCV با میانگین سنی ۱۱,۹۲±۳۵.۱۳ بودند. همچنین مردان جمعیت عمده را تشکیل می دادند باشد (۶۸.۹ درصد در برابر ۳۱.۴ درصد، p=۰.۰۰۱) فراوانی فاکتورهای خطر مهم در انتقال HCV نظیر مصرف الکل، مصرف مواد مخدر، سابقه زندان و داشتن روابط جنسی بدون قید و شرط در معتادان تزریقی نسبت به بیماران تحت دیالیز، تالاسمی و هموفیل بطور معنی داری بیشتر می باشد (p<۰.۰۰۰۱)، حال آن که تفاوت معنی داری بین این دو گروه از لحاظ عفونت همزمان با HIV و یا HBV و همینطور سابقه بستری دیده نشد (به ترتیب p=۰.۴۳ وp=۰.۴۸).
استنتاج: به دلیل عدم وجود واکسن برای پیشگیری و عدم درمان کامل بیماری و با توجه به نقش مسیر بیمارستانی انتقال عفونتHCV ، تلاش جدی جهت اجرای اقدامات اساسی پیشگیرانه در جامعه و به ویژه مراکز خدمات بهداشتی- درمانی، سازمان های انتقال خون و فرآوردهای خونی ضروری است. با توجه به نقش معتادان تزریقی در انتشار و پایداری HCV در جامعه، می بایست مشاوره روانی و بالینی آن ها در رابطه با اهمیت ریسک فاکتورهای بیماری صورت پذیرد و همچنین راهکارهای عملیاتی برای کنترل عفونت از جمله گسترش و تعمیق بیمه خدمات درمانی بویژه برای گروه های آسیب پذیر اجتماعی اندیشیده شود.