زهرا جهانیان بهنمیری، ولی ا... دبیدی روشن، افشین فیاض موقر،
دوره ۲۸، شماره ۱۵۹ - ( فروردین ۱۳۹۷ )
چکیده
سابقه و هدف: حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo۲max)، معیاری برای ارزیابی آمادگی قلبی- تنفسی حاصل از فعالیت بدنی می‌باشد. اندازه‌گیری مستقیم این معیار یک روش تهاجمی و از لحاظ تکنیکی و اجرایی مشکل است. مطالعه حاضر با هدف بررسی همبستگی بین این متغیر با متغیرهای حاصل از روش‌های غیر تهاجمی ارزیابی شاخص‌های ترکیب بدنی، شمارش گام‌ها و میزان فعالیت بدنی انجام شده است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی به روش تصادفی برروی ۲۵۰ نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مازندران اجرا شد. اندازه‌گیری مستقیم Vo۲max با استفاده از پروتکل استاندارد شاتل صورت گرفت. اندازه‌گیری و محاسبه شاخص‌های ترکیب بدنی با استفاده از معاینه فیزیکی بود. میزان فعالیت بدنی با استفاده از فرم کوتاه پرسش‌نامه بین المللی فعالیت بدنی(IPAQ-S) و شمارش گام‌ها با استفاده از گام شمار اندازه‌گیری شد
یافته‌ها: از بین شاخص‌های ترکیب بدنی، فقط مقادیرشاخص‌های دور گردن (۲۴۱/۰ r= )، (۰۰۳/۰ (p= و چاقی بدن (۵۲۲/۰ - r=)، ( ۰۰۰/۰ (p= با مقادیر Vo۲max همبستگی داشتند. همبستگی بین مقادیر Vo۲max با تعداد گام‌ها نیز معنادار بود(۲۴۸/۰ r=)، ( ۰۰۲/۰ (p= او ارتباط معناداری بین نمره IPAQ-S با مقادیر Vo۲max یافت نشد.
استنتاج: جهت ارایه مدل برآورد غیر مستقیم Vo۲max بر اساس مقادیر شاخص های ترکیب بدنی، نمره پرسش‌نامه (IPAQ-S) و شمارش گام‌ها نیاز به اجرای مطالعات همبستگی مشابه باحجم نمونه بالا است.
فرزانه زمانه، جمشید یزدانی چراتی، افشین فیاض موقر، بیژن شعبانخانی،
دوره ۳۰، شماره ۱۹۱ - ( آذر ۱۳۹۹ )
چکیده
سابقه و هدف: مدلبندی مدت اقامت بیماران در سیستم‌های بهداشتی از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشد، اما در ایران مطالعات تخصصی کمی در این زمینه صورت گرفته است. این مطالعه با هدف شناسایی مدل بهینه از میان توزیع‌های پواسن آمیخته در مدلبندی مدت بستری و یافتن عوامل موثر بر آن صورت گرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تحلیلی- مقطعی تعداد ۱۲۵۶ پرونده شامل ۱۵ متغیر مرتبط با مدت زمان بستری بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی ساری در سال ۱۳۹۵ مورد بررسی قرار گرفت. توزیع‌های پواسن-یکنواخت-گسسته و پواسن-لیندلی تعمیم یافته به متغیر مدت زمان بستری در بیمارستان برازش داده شد.
یافته‌ها: میانگین مدت بستری ۹۵/۴ روز بود. بر اساس نتایج آزمون امتیاز، داده‌ها بیش پراکنده بود (۰۰۱/۰>P). توزیع پواسن لیندلی تعمیم یافته بهترین مدل بود (مقدار آکاییک=۶۱/۵۹۹۴). در این مدل اثر متغیرهای سن، جنس، تاهل، شغل، مرگ، بخش بستری و علت بستری بر طول مدت بستری معنی‌دار بود (۰۵/۰>P). بیماران در رده‌های سنی پایین‌تر و بیماران شاغل به طور متوسط مدت بستری طولانی‌تری داشتند. مدت بستری زنان به طور میانگین ۴۰/۱ برابر مردان بود. طول مدت بستری به طور متوسط در بخش داخلی ۶۸/۲ برابر، جراحی۵۷/۱برابر، اورژانس ۶۲/۱ برابر و بخش زنان و زایمان ۷۸/۰ برابر بیمارانی بود که در بخش انکولوژی بستری شده بودند. بیماری‌های دستگاه عضلانی-اسکلتی با میانگین ۵۱/۸ روز بیش ترین مدت بستری را داشتند.
استنتاج: با توجه به اینکه تعداد روزهای بستری در بخش‌های متفاوت بیمارستان توزیعی متفاوت دارد، انتخاب یکی از توزیع‌های پواسن آمیخته با برازش بهینه مناسب است.
mazums.ac.ir