سابقه و هدف: جذب به عنوان یکی از موثرترین روش‌های تصفیه برای حذف فلزات سنگین در نظر گرفته شده است. هدف از این مطالعه بررسی کارایی جلبک قهوه‌ای (Padina sanctae cruces) در جذب منگنز از محلول‌های آبی است.

مواد و روش‌ها: آزمایشات در سیستم ناپیوسته و در دمای اتاق انجام شد و تاثیر پارامترهایی مانند محدوده زمان تماس (۱۲۰-۳ دقیقه)، ۷ غلظت اولیه منگنز (۱۰۰- ۵/۰ میلی‌گرم بر لیتر)، pH (۸ ، ۷ ، ۵ ، ۳) و ۶ غلظت متفاوت بیوجاذب (۱۰-۱/۰ گرم بر لیتر) مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: بالاترین راندمان جذب زیستی منگنز در غلظت بیوجاذب ۵ گرم بر لیتر، زمان تماس ۲۰ دقیقه و غلظت اولیه منگنز برابر ۲۰ میلی‌گرم بر لیتر رخ می‌دهد (۱۰۰ درصد حذف). ایزوترم جذب نیز از مدل لانگمویر بهتر از فروندلیچ پیروی می‌کند که نشان‌دهنده سطح همگن جاذب و جذب تک لایه‌ای منگنز توسط بیوجاذب است. سینتیک جذب نیز توسط سینتیک شبه درجه دوم کنترل می‌شود.

استنتاج: بر طبق نتایج به‌دست آمده، می‌توان از جلبک Padina sanctae cruces به عنوان یک جاذب با راندمان مناسب و هزینه کم برای حذف منگنز از محلول‌های آبی استفاده کرد.