---

سابقه و هدف: سکته مغزی موجب ایجاد اختلالات متعدد حسی، حرکتی، ادراکی و عاطفی در زندگی روزمره افراد مبتلا شده و محدودیت‌هایی درانجام فعالیت‌های فانکشنال آن‌ها به وجود می آورد. هدف این مقاله بررسی اثر مشاهده و تقلید حرکت بر بهبود فعالیت‌های عملکردی در اندام‌های تحتانی بیماران همی پارزی بر اساس تئوری نورون‌های آئینه ای بود. مواد و روش‌ها: این تحقیق یک کارآزمایی بالینی یک کورسویه بود که درمورد ۳۶ مرد و زن داوطلب مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک که برای اولین بار دچار سکته می‌شدند ودر محدوده سنی۶۰ تا ۴۵ سال قرار داشتند انجام شد. نمونه‌ها بر اساس ترتیب مراجعه به صورت تصادفی در۳ گروه ۱۲ تائی مشاهده کننده فیلم فانکشنال، غیرفانکشنال(سمبل)، و کنترل تقسیم شدند. توانبخشی صورت گرفته برای هر ۳ گروه یکسان بود. از تست‌های استاندارد زمان برخاستن از صندلی و راه رفتن، شش دقیقه راه رفتن، شاخص بارثل و معیار تعادل برگ استفاده شد. یافته‌ها: مقادیر قبل و بعد کلیه شاخص‌های فعالیت عملکردی در هر ۳ گروه معنی‌دار بود و روند بهبودی را نشان می‌داد. درصد تغییرات شاخص فعالیت‌های عملکردی در گروه مشاهده کننده فیلم فانکشنال نسبت به دو گروه دیگر معنی‌دار بود (زمان برخاستن ازصندلی و راه رفتن (۰۰۱/۰p=)، شش دقیقه راه رفتن (۰۰۳/۰p=)، فعالیت‌های عملکردی بارثل (۰۰۶/۰p=)، تعادل برگ (۰۰۰/۰p=). استنتاج: مشاهده و تقلید حرکت، همراه با انجام فعالیت‌های عملکردی (از طریق تحریک روند پلاستیسیتی مغزی) تاثیر مثبتی در بهبود شاخص فعالیت‌های عملکردی بیماران پس از ابتلا به سکته مغزی دارد. شماره ثبت کارآزمایی بالینی :۱ N ۲۰۱۴۰۹۱۳۱۹۱۳۵IRCT

---

سابقه و هدف: اضطراب واکنش طبیعی به فشار روانی است که دارای مولفه های رفتاری، بدنی و ذهنی بوده و در حیطه‌های مختلف زندگی انسان وجود دارد. این مطالعه با هدف کاربرد مدل سیستمی بتی‌نیومن در کاهش اضطراب بیماران قبل از عمل جراحی انجام گرفت. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی ۱۰۴ بیمار کاندید اعمال جراحی ارتوپدی در بیمارستان امام علی (ع) شهر بجنورد بود. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه جمعیت شناختی و مقیاس اضطراب اشپیل برگر بود. مداخله، مطابق فرمت مدل سیستمی بتی‌نیومن بود که به ترتیب شامل بررسی استرسورهای بالقوه و بالفعل، تعیین اهداف و استراتژی‌های مناسب جهت اقدامات، تقویت خط دفاعی طبیعی و انعطاف‌پذیر انجام شد. ارزیابی اضطراب در دو گروه آزمون (مداخله بر اساس نظریه بتی نیومن) و شاهد (بدون هیچ مداخله) قبل و بعد از آزمون و عمل جراحی صورت گرفت. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون های مجذور کای دو، تی مستقل، تی زوجی و آزمون داده های تکراری به وسیله نرم‌افزار SPSS۱۶ انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد اضطراب قبل از مداخله بیماران در دو گروه آزمون و شاهد تفاوت آماری معنی‌داری نداشت، اما پس از آزمون، سطح اضطراب گروه آزمون کاهش قابل ملاحظه (۱/۱۶±۹۴/۱۸-) و معنی‌داری پیدا کرد (۰۰۱/۰>p) و در مقابل گروه کنترل، افزایش قابل ملاحظه (۹۸/۹±۷۳/۱۲+) و معنی‌دار سطح اضطراب وجود داشت (۰۰۱/۰>p). استنتاج: این مطالعه نشان داد مدل سیستمی بتی نیومن در کاهش قابل ملاحظه اضطراب موثر است. نتایج این تحقیق کاربرد تئوری پرستاری سیستمی بتی نیومن در کاهش اضطراب بیماران قبل از عمل‌های جراحی را تاکید می‌نماید و از این رو می‌توان این مدل را در آموزش و بالین به کار گرفت.

---

سابقه و هدف: اختلالات عضلانی اسکلتی یکی از شایع‌ترین مشکلات سلامت شغلی گزارش شده که با صرف هزینه‌های زیاد و کاهش بهره‌وری در پرستاران همراه است. از سویی استرس شغلی نیز یکی از عوامل اساسی در کاهش بهره‌وری در سازمان ها و ایجاد عوارض جسمی و روانی در پرسنل است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اختلالات عضلانی اسکلتی در پرستاران و ارتباط آن با استرس شغلی انجام شد.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود که بر روی ۹۴۰ نفر از پرستاران شاغل در کلیه بیمارستان‌های سطح شهر ساری به روش سرشماری انجام شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه اختلالات عضلانی اسکلتی نوردیک و استرس شغلی HSE بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آنالیز واریانس، تی تست و ضریب همبستگی پیرسون به وسیله نرم افزار SPSS,۱۸ صورت گرفت.

یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که اختلالات ناحیه کمر با شیوع ۹/۶۰ درصد شایع ترین اختلال در بین پرستاران بود. بین دو بعد استرس شغلی (تقاضا و حمایت همکاران) با اختلالات عضلانی اسکلتی رابطه معنی‌داری وجود داشت (۰۵/۰p<). هم‌چنین بین سن، جنس، شاخص توده بدنی و سطح تحصیلات با اختلالات عضلانی اسکلتی و نیز بین سابقه کار، وضعیت تاهل و نظام کاری با استرس شغلی افراد ارتباط معنی‌دار آماری وجود داشت (۰۵/۰p<).

استنتاج: با توجه به نتایج این مطالعه شیوع اختلالات عضلانی اسکلتی در پرستاران به نسبت بالاست. در اغلب پرستاران سطح استرس شغلی متوسطی مشاهده شد. بنابراین، هرگونه مداخله جهت پیشگیری از اختلالات عضلانی اسکلتی و کاهش استرس شغلی می‌بایست به ترتیب بر کاهش نیازهای فیزیکی، فشارهای روانشناختی و مشارکت پرسنل در تصمیم‌گیری‌ها و حمایت سرپرستی متمرکز شود.