---

سابقه و هدف: ترک موفق سیگار رخدادی مهم در برنامه‌های ارتقای سلامت است. هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش خودکارآمدی، بهوشیاری، و متغیرهای جمعیتی در ترک موفق سیگار بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، تعداد ۲۸۴ نفر شامل ۸۶ فرد موفق به ترک سیگار و ۱۹۸ فرد ناموفق در اقدام به ترک سیگار با روش نمونه‌گیری در دسترس از میان افراد مراجعه کننده به ده کلینیک ترک سیگار در شهر تهران انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان پرسشنامه خودکارآمدی ترک سیگار (SEQ-۱۲)، مقیاس آگاهی و توجه بهوشیار (MAAS) و پرسشنامه عوامل جمعیت شناختی را تکمیل کردند. داده‌ها توسط t-test chi-square، Logistic Regression با نرم افزار SPSS-۱۶ تحلیل گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که خودکارآمدی (۲۸۲/۱۷- ۱۲۲/۳ : CI ۹۵% ؛ ۸۱۶/۹OR=)، بهوشیاری (۲۵۸/۱۱- ۲۲۶/۱: CI ۹۵% ؛ ۶۶۴/۵OR=)، جنسـیت مــؤنث (۵۵۶/۱۴- ۶۵۵/۱: CI ۹۵% ؛ ۰۰۹/۴ OR=)، تحصـیـلات دانشــگاهــــی (۰۵۱/۱۸- ۸۶۶/۲ : CI ۹۵% ؛ ۸۰۱/۷OR=) و وضعیت اجتماعی- اقتصادی مطلوب (۶۲۴/۱۲- ۴۶۷/۱: CI ۹۵% ؛ ۶۰۵/۶OR=) به طور معنی‌داری ترک موفق سیگار را پیش بینی می‌کنند (۰۰۱/۰p<). سن نقش معنی‌داری در پیش بینی ترک موفق سیگار نداشت (۰۵/۰p>). استنتاج: تقویت خودکارآمدی برای ترک سیگار و بهبود بهوشیاری با در نظر گرفتن جنسیت، تحصیلات و وضعیت اجتماعی- اقتصادی، راهبرد مناسبی برای افزایش احتمال موفقیت در برنامه های ترک سیگار و مبنایی مهم در انجام مداخلات پیشگیریانه و درمانی برای افراد سیگاری است.