فاطمه مقوم، منصوره نصیریان، حسن زارعی محمود آباد،
دوره ۲۷، شماره ۱۵۱ - ( مرداد ۱۳۹۶ )
چکیده
سابقه و هدف: بازی از ضروریات زندگی کودکان است. به‌همان راحتی که بزرگسالان احساساتشان را با کلمات بیان می‌کنند ،کودکان نیز از طریق بازی افکار شان را بازگو می‌کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش بازی‌درمانی مبتنی بر روابط والد کودک، بر میزان استرس، اضطراب و افسردگی مادران با کودک دارای معلولیت ذهنی خفیف می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۳۰ نفر از مادران دارای فرزند با معلولیت ذهنی خفیف، به روش نمونه‌گیری در دسترس، انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه پرسش‌نامه اضطراب داس را تکمیل کردند. افراد گروه آزمایش، تحت درمان "بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک " به صورت گروهی طی ۸ جلسه قرار گرفتند.
یافته‌ها: پس از تجزیه و تحلیل توسط آزمون کواریانس نشان داده شد، درمان مبتنی بر روابط والد-کودک سبب کاهش معنی‌داری در میزان استرس، اضطراب و افسردگی مادران دارای کودک معلول ذهنی شده است (۰۵/۰> P).
استنتاج: بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک سبب کاهش میزان اضطراب، استرس و افسردگی مادران با کودکان دارای معلولیت ذهنی و جسمی می‌شود.
mazums.ac.ir