---

سابقه و هدف: اکثر بیماران با سرطان دستگاه گوارش در مراحل پیشرفته به سیستم درمانی مراجعه می‌کنند و درمان‌های معمول تاثیر چندانی در پیش‌آگهی این بیماران ندارد. لذا امروزه استفاده از روش‌های درمانی نوین با عوارض سمی کمتر، از شانس بیشتری برای موفقیت در درمان و کاهش عوارض در بیماران مذکور برخوردار است. هدف از این مطالعه ارزیابی عصاره‌های میوه آووکادو در مهار رشد سلول‌های سرطانی در مقایسه با سلول‌های طبیعی می‌باشد. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه تجربی پس از تهیه عصاره‌های اتانلی، کلروفرم، اتیل استات و پترولیوم میوه آووکادو، نقش هر کدام از آن‌ها بر روی رشد سلولی اسکواموس سل کارسینوم مری در مقایسه با گروه کنترل در محیط کشت سلولی با استفاده از آزمون MTT مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج حاصل از این مطالعه بر روی رده سلول‌های سرطانی اسکواموس مری نشان می‌دهد که یک رابطه خطی معکوس بین غلظت غلظت عصاره اواکادو با سلول‌های زنده وجوددارد. علاوه بر این نتایج نشان می‌دهد که عصاره میوه آووکادو نقش مهاری بر رشد سلول‌های سرطانی در مقایسه با سلول‌های طبیعی را دارد (۰۵/۰p<). استنتاج: میوه آووکادو از میوه‌های سرشار از فیتوکمیکال‌ها است که نقش موثری در مهار رشد سلول‌های سرطانی دارد و مطالعه حاضر برای اولین بار اثر ضدسرطان آن را در کانسر مری نشان می‌دهد که به نوبه خود بی‌نظیر می‌باشد و به نظر می‌رسد استفاده از عصاره‌های این میوه، مکمل دارویی مناسبی در در مان سرطان‌های مری می‌باشد.

---

خال‌ها جزء تومورهای خوش خیم پیگمانته پوست به شمار می‌رود در حالی که، ملانوم بدخیم جزء سرطان‌های بسیار تهاجمی پوست است. با توجه به شباهت بسیار زیاد بعضی از انواع خال‌های خوش خیم به ویژه نوع دارای جزء کانونی سلول آتیپیک اپی‌تلوئید با ملانوم بدخیم و تفاوت زیاد در سیر بیماری و درمان، افتراق آن‌ها از نظر بالینی و پاتولوژی بسیار مهم است. بیمار حاضر خانم ۲۴ ساله‌ای است که جهت برداشتن یک ضایعه پیگمانته ناحیه لب جهت برداشتن به متخصص پوست مراجعه نموده و با تشخیص یک نوع نادر، به نام خال ملانوسیتیک با جز کانونی سلول آتی پیک اپی تلوئید،که یکی از موارد افتراقی مشکل از ملانوم بدخیم می‌باشد، معرفی می‌شود.

---

تومور میوفیبروبلاستیک التهابی(IMT)، یک نئوپلاسم خوش خیم با علت ناشناخته است که به ندرت در غده پاروتید یافت می شود. تشخیص این نئوپلاسم از لحاظ بالینی و پاتولوژیک مشکل بوده و گاهی با تومورهای بدخیم اشتباه می‌شود. در این گزارش، ما یک مورد از تومور میوفیبروبلاستیک التهابی در غده پاروتید خانم ۴۲ ساله معرفی می کنیم که در بالین و حتی سیتولوژی آسپیراسیون سوزنی با تشخیص آدنوم پلئومورف و جهت افتراق آن از نئوپلاسم بدخیم موکواپیدرموئید کارسینوم، کاندیدای جراحی پاراتیدکتومی راست شده بود. در بررسی هیستولوژیک و با آنالیز ایمونوهیستوشیمی، تشخیص یک تومور میوفیبروبلاستیک التهابی مسجل شد. در نتیجه باید به هنگام بررسی میکروسکوپی توده های غده پاروتید در صورت مشاهده زمینه میگزوییدی به همراه ارتشاح سلول های التهابی، تومور میوفیبروبلاستیک التهابی( هرچند نادر است)، در نظر گرفته شود.
 

---

ژرم سل تومورها، ۲ تا ۳ درصد تومورهای کودکان را تشکیل می‌دهند. این تومورها در بیضه، به‌صورت توده بدون درد خود را بروز می‌دهند. درمان اصلی این تومورها خارج نمودن بیضه و شیمی درمانی می‌باشد. تومور سلول ژانت غلاف تاندونی نیز یک تومور با رشد آهسته است که درمان اصلی آن جراحی و در صورت مهاجم بودن تومور، جراحی و رادیوتراپی است.
بیمار پسر ۷ ساله‌ای است که در ۸ ماهگی با تشخیص تومور سلول ژرم بیضه تحت جراحی و سپس شیمی درمانی قرار گرفت و بهبود یافت. در سن ۷ سالگی بیمار با توده در ناحیه پاشنه پای راست مراجعه نمود. پس از ارزیابی تشخیص تومور سلول ژانت غلاف تاندونی در وی مسجل شد و پس از جراحی و پیگیری انجام شده تومور با جراحی بهبودی کامل یافت و شواهدی از عود مشاهده نشد. این گزارش اولین مورد بروز تومور سلول ژانت غلاف تاندونی پس از درمان کامل تومور سلول ژرم بیضه می‌باشد.
 

---

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای کمبود ویتامین D در کشور ایران و همچنین میزان بالای مرگ و میر مرتبط با کووید در شمال ایران، بررسی سطح سرمی ویتامین D در بیماران مبتلا به کووید ۱۹ و مقایسه آن با افراد سالم در این مطالعه انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال ۱۳۹۹ و بر روی ۸۰ بیمار مبتلا به کووید ۱۹ مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی(ره) ساری، که بیماری ایشان توسط CT-Scan یا RT-PCR تایید شده است، انجام شد. ۷۰ نفر از افراد غیرمبتلا به کووید ۱۹ نیز به عنوان گروه مقایسه مورد بررسی قرارگرفتند. از نرم‌افزار SPSS Ver. ۱۹ برای آنالیز آماری استفاده شد.
یافته‌ها: طی این مطالعه توصیفی، ۸۰ بیمار مبتلا به کووید ۱۹ (با میانگین سنی ۴۴/۱۷±۲۲/۵۷ سال) و ۷۰ نفر به عنوان گروه مقایسه (با میانگین سنی ۹۹/۱۲±۶۹/۴۸ سال) مورد بررسی قرار گرفتند. در دو گروه کووید ۱۹ مثبت و شاهد، به ترتیب ۳۸ نفر و ۳۵ نفر مذکر بودند. سطح سرمی ویتامین D در گروه بیماران مبتلا به کووید ۱۹ به‌طور معناداری نسبت به افراد گروه مشاهده پایین‌تر بود (به‌ترتیب ۵۳/۱۲±۷۲/۱۸ و ۱۹/۱۵±۸۶/۳۰ نانوگرم بر میلی‌لیتر، ۰۰۱/۰=P).
استنتاج: نتایج این مطالعه نشان داد که سطح سرمی ویتامین D در بیماران مبتلا به کووید ۱۹ نسبت به افراد سالم پایین‌تر بوده و فراوانی کمبود ویتامین D در این بیماران بالاتر است. لذا توصیه می‌شود با انجام مطالعات جامع‌تر به بررسی دقیق‌تر نقش ویتامین D در این بیماران پرداخته شود.

---

 بیماری‌های بافت همبند و از جمله اسکلرودرمی ممکن است با افزایش خطر بدخیمی ریه همراهی داشته باشند. شایع‌ترین نوع سرطان ریه در ارتباط با اسکلروز سیستمیک آدنوکارسینوما یا برونکوآلوئولار کارسینوما است و کارسینوم سلول کوچک نادر می‌باشد.
در این گزارش مورد، بیمار خانم ۵۴ ساله غیر سیگاری با سابقه اسکلرودرمی بود که به علت تشدید تنگی نفس و سرفه از حدود ۲ ماه اخیر، مورد بررسی قرار گرفت. در رادیوگرافی و سیتی اسکن، یک توده در ناحیه ساب پلورال لوب فوقانی ریه راست مشاهده شد و بررسی پاتولوژی، سرطان ریه از نوع کارسینومای سلول کوچک را نشان داد. از آن‌جاکه کارسینومای سلول کوچک در افراد غیر سیگاری بسیار نادر است، ممکن است وجود این بدخیمی با بیماری بینابینی بافت ریه در اسکلرودرمی ارتباط داشته باشد.

---

 سابقه و هدف: آپاندیسیت شایع‌ترین علت دردهای حاد شکم با لزوم مداخلات جراحی است. دستیابی به تست‌هایی با قدرت تشخیصی بالا منجر به شناسایی دقیق و فوری آپاندیست حاد و پیشگیری از ایجاد عوارض، با انجام جراحی به موقع می‌گردد. این مطالعه با هدف تعیین قدرت فیبرینوژن سرم در تشخیص آپاندیسیت حاد در بیماران با علائم و نشانه‌های آپاندیسیت حاد انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش مقطعی از نوع مطالعه تشخیصی بر روی ۱۶۵ بیمار مراجعه‌کننده به اورژانس مرکز آموزشی درمانی امام خمینی(ره) ساری با تشخیص آپاندیسیت که نتیجه پاتولوژی داشتند، طی دوره یک ساله از خرداد ۱۳۹۷ تا خرداد ۱۳۹۸ انجام گرفت. سطح فیبرینوژن قبل از عمل جراحی اندازه‌گیری شد. برای بررسی ارتباط بین سطح فیبرینوژن با متغیرهای دموگرافیک و بالینی آپاندیسیت حاد و وضعیت‌های آپاندیسیت پیچیده/ غیرپیچیده، آزمون‌های
Student's t , Mann–Whitney وChi-square  به‌کار گرفته شد. همچنین آزمون ROC Curve اجرا و شاخص‌های مرتبط با قدرت تشخیصی محاسبه شدند.
یافته‌ها: میانگین سطح فیبرونوژن در افراد با آپاندیس طبیعی mg/dl ۵۰/۵ ±۲۷۸/۰ و گروه دچار آپاندیسیت
mg/dl ۶۸/۷ ± ۳۹۴/۴ بود(۰٫۰۰۰۱>P). سطح زیر منحنی  ROCبرابر با ۷۹۴/۰ (۰/۸۵۳-۰/۷۲۴=CI) بود. همچنین در نقطه برش اپتیموم mg/dl ۳۴۴ میزان فیبرینوژن جهت تعیین آپاندیسیت، حساسیت ۵۱/۷ درصد، ویژگی ۹۰/۴درصد، ارزش اخباری منفی ۹۴/۴ درصد، ارزش اخباری مثبت ۳۷/۶درصد و نسبت درست‌نمایی مثبت و منفی به ترتیب ۵/۴۳ و ۰/۵۳ به دست آمد.
استنتاج: یافته‌های این مطالعه نشان داد که اندازه‌گیری سطح سرمی فیبرینوژن، به عنوان یک واکنش‌گر فاز حاد، برای غربالگری تشخیصی آپاندیسیت حاد و همچنین برای پیش‌بینی آپاندیسیت پیچیده مفید به‌نظر می‌رسد.

---

سابقه و هدف: یکی از مکانیسم‎های مقاومت در برابر آنتی‎بیوتیک‎ها تولید آنزیم‎های بتالاکتاماز توسط باکتری‎ها است و تولید آن به ویژه نوع بتالاکتامازهای وسیع‎الطیف(ESBL) یکی از مشکلات بهداشتی و درمانی در سطح دنیا می‎باشد. ESBL ها اغلب بر روی پلاسمید قرار دارند و از جمله شایع ترین آن‎ها می‎توان به TEM و CTX-M و SHV اشاره نمود. هدف از انجام این مطالعه، تعیین توانایی تولید ESBL براساس روش‎های مولکولی در بین باکتری‎های غیرتخمیری (سودوموناس آئروژینوزا و آسینتوباکتر بومانی) جدا شده از بیماران در بیمارستان‎های آموزشی استان مازندران بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، از میان نمونه‎های بالینی جمع‎آوری شده، تعداد ۸۱ ایزوله باکتریایی غیرتخمیری جداسازی شد. ایزوله‎ها ازنظر حساسیت به آنتی‎بیوتیک‎ها مطابق دستورالعمل CLSI بررسی شدند. شناسایی مولکولی ژن‎های bla_SHV، bla_TEM و bla_CTX-M با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و تکنیک واکنش زنجیره پلیمراز(PCR)  انجام شد.
یافته‌ها: از ۸۱ باکتری غیرتخمیری جدا شده، ۴۹ ایزوله (۵/۶۰ درصد) آسینتوباکتر بومانی و ۳۲ ایزوله (۵/۳۹ درصد) به عنوان سودوموناس آئروژینوزا تایید شدند. شیوع ژن‎های شناسایی شده به ترتیب در بین ایزوله‎های سودوموناس آئروژینوزا، bla_SHV (۲۶ درصد)، bla_TEM (۱۹ درصد) و bla_CTX-M (۱۲ درصد) و در ایزوله‎های آسینتوباکتر بومانی bla_TEM (۱۱ درصد)، bla_CTX-M (۸ درصد) و bla_SHV (۴ درصد) بود.
استنتاج: سویه‎های تولیدکننده ESBL در میان سویه‎های سودوموناس آئروژینوزا و آسینتوباکتر بومانی جدا شده از بیمارستان در حال افزایش است. توانایی بالای این سویه‎ها در انتقال ژن‎های مقاومت به سایر سویه‎ها، اهمیت شناسایی سریع آن‎ها در آزمایشگاه را نشان می‎دهد.