مهدی مصری، محمدرضا روحانی، حمیدرضا کوهستانی، هادی اذانی، احمد احد، محمود کریمی،
دوره ۳۰، شماره ۱۹۴ - ( اسفند ۱۳۹۹ )
چکیده
سابقه و هدف: شیوع کرونا ویروس یک تهدید بزرگ برای سلامت جهانی است، چرا که بسیار مسری است و به سرعت به روش انتقال انسان به انسان گسترش مییابد. این مطالعه با هدف ارزیابی ویژگیهای بالینی و پیامد، در بیماران مشکوک و قطعی کووید-۱۹ ساوه، انجام پذیرفت.
مواد و روشها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی، بر روی ۱۴۶۳ بیمار مشکوک و قطعی کووید-۱۹ که از ۲۸ بهمن ۹۸ لغایت ۱۳ خرداد ۱۳۹۹ به مراکز درمانی ساوه مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه محقق ساخته، شامل اطلاعات دموگرافیک، اپیدمیولوژیک و نیز پرونده پزشکی بیماران استفاده شد.
یافتهها: در بیماران کرونا مثبت و منفی از نظر جنس، سن، مدت بستری در بیمارستان و تماس با کووید-۱۹ اختلاف معنی داری وجود داشت (۰۵/۰P<). علائم اصلی بیماران کووید ۱۹ شامل سرفه (۸/۴۳ درصد)، تب (۴/۴۱ درصد)، و تنگی نفس (۳/۴۰ درصد) بود. مهمترین بیماریهای زمینه ای بیماران کووید ۱۹، شامل بیماری های قلبی عروقی، دیابت و فشار خون به ترتیب با ۹/۱۲، ۵/۱۱ و ۷/۷ درصد بود. میانگین سنی بیماران فوت شده ۶/۱۵±۲/۷۰ و مردان (۲/۶۶ درصد) میزان مرگ و میر بالاتری داشتند.
استنتاج: برای کنترل گسترش عفونت و کاهش مرگ و میر و عوارض ناشی از آن باید از کمپینها و مداخلات بیشتری برای بهبود دانش و رفتار عموم مردم به ویژه گروههای آسیبپذیر همچون سالمندان و افراد دارای بیماریهای زمینهای در مورد نحوه انتقال بیماری، استفاده شود.
سینا کوهستانی، محمد شکرزاده، شقایق آقاجان شاکری، شقایق شکرزاده،
دوره ۳۱، شماره ۲۰۵ - ( بهمن ۱۴۰۰ )
چکیده
سابقه و هدف: ونلافاکسین(Venlafaxine) یک داروی ضد افسردگی از خانواده مهارکنندههای بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین(SNRIs) میباشد. مطالعات اخیر مکانیسمهای متعددی پیرامون سمیت سلولی ناشی از ونلافاکسین را یافتهاند، که ازجمله آن میتوان به کاهش دفاع آنتیاکسیدانی بدن با کاهش میزان گلوتاتیون داخل سلولی و افزایش میزان ذرات فعال اکسیژن (ROS) و در نهایت ایجاد استرس اکسیداتیو اشاره کرد. این مطالعه قصد دارد تا اثرات محافظتی داروی سیمواستاتین (Simvastatin) را در برابر سمیت سلولی و استرس اکسیداتیو ناشی از ونلافاکسین در رده سلولی فیبروبلاست لثه مورد سنجش قرار دهد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی کشت سلولی، فاکتور سمیت سلولی (IC۵۰)، استرس اکسیداتیو (میزان ROS) ناشی از ونلافاکسین به عنوان مدل سایتوتوکسیک بررسی شد. پس از به دست آوردن غلظت اپتیمم سمی ونلافاکسین در غلظت ۴۰۰ μM، اثرات محافظتی سیمواستاتین در غلظتهای (۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و۲۰۰ μM) در همه تستها بهصورت
pre-treatment به همراه ونلافاکسین بررسی شد.
یافتهها: سیمواستاتین در غلظتهای۱۰۰ و ۱۵۰ و ۲۰۰ میکرومولار تفاوت معناداری با ونلافاکسین در زنده مانی سلولهای فیبروبلاست لثه داشت(۰/۰۵>P) و (۰/۰۱>P). همچنین سیمواستاتین با کاهش سطح ذرات فعال اکسیژن در دو غلظت ۱۵۰ و ۲۰۰ میکرومولار اثرات ونلافاکسین را بهطور معنیداری کاهش داد (۰/۰۱>P).
استنتاج: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، سیمواستاتین از رده سلولی فیبروبلاست لثه در برابر استرس اکسیداتیو و سمیت سلولی ناشی از ونلافاکسین در غلظتهای طراحی شده محافظت میکند.