---

سابقه و هدف: اختلالات عادت ماهانه شامل دیسمنوره، آمنوره و اولیگومنوره همواره از شکایات آزاردهنده زنان، به خصوص در دوره جوانی، می‌باشند که باعث کاهش کیفیت زندگی این بیماران می‌شود. این مطالعه با بررسی دختران دبیرستانی شهرستان ساری به بررسی شیوع این اختلالات و عوامل مرتبط با آن‌ها پرداخت. مواد و روش‌ها: با طراحی یک مطالعه توصیفی و تحلیلی به صورت مقطعی نمونه‌گیری به صورت خوشه‌ای انجام شد و در مجموع ۱۱۴۰ دختر دبیرستانی وارد مطالعه شدند. دختران مورد مطالعه به یک پرسشنامه با ۲۴ سؤال پاسخ دادند. قد، وزن، دور کمر و دور باسن دانش‌آموزان اندازه‌گیری شد. در انتها داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۷ و با شاخص‌های مرکزی و پراکندگی و آزمون‌های ۲χ، Student-t و Mann Whitney تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سن نمونه‌ها ۲/۲ ± ۴/۱۵ سال و میانگین شاخص توده بدنی (Body mass index یا BMI) آن‌ها ۱/۶ ± ۴/۲۱ کیلوگرم بر متر مربع بود. متوسط تعداد روزهای عادت ماهانه در هر دوره ۱/۱ ± ۳/۶ روز بود. ۲/۱ درصد نمونه‌ها آمنوره، ۶/۱ درصد منوراژی، ۲/۳۲ درصد لکه‌بینی بین عادت ماهانه، ۵/۵ درصد پلی‌منوره، ۹/۹ درصد اولیگومنوره، ۵/۹۵ درصد حداقل یکی از شکایات مربوط به دیسمنوره و ۸/۶۶ درصد یکی از علایم سندرم قبل از قاعدگی را داشتند. خون‌ریزی طولانی‌تر از ۱۰ روز فقط در ۲ درصد دختران وجود داشت ولی خون‌ریزی ۸ روز و بیشتر در ۱۰ درصد نمونه‌ها دیده شد. ۴/۳۲ درصد از نمونه‌ها به دلیل خون‌ریزی طولانی و ۲/۲۸ درصد به دلیل اولیگومنوره به پزشک مراجعه کرده بودند. در کسانی که پلی‌منوره داشتند مصرف هورمون به طور معنی‌داری بیش از افرادی بود که این مشکل را نداشتند (۱۵ درصد در مقابل ۷/۳ درصد). استنتاج: این مطالعه نشان داد که میان متغیرهای مورد بررسی در این تحقیق با سایر مطالعات تفاوت‌هایی وجود دارد که علل آن را می‌توان تفاوت‌های فرهنگی و نژادی دانست.