آکنه آگمیناتا یک بیماری پوستی نادر با علت ناشناخته می باشد که غالبا در دوران جوانی رخ می دهد. بیماری به شکل ضایعات پاپولی قهوه ای رنگ،متعدد، مشابه و قرینه بروز می کند. محل عمده ضایعات درچانه، پیشانی، گونه ها و پلک ها می باشد. در دیاسکوپی، ضایعات به صورت ندول با رنگ ژله سیب دیده می شوند. از نظر بافت شناسی، ضایعات به صورت گرانولوم با مرکز پنیری بوده که با ایجاد اسکار بهبود می یابند.بیمار مورد نظر فرد سی ساله ای است که به دلیل ضایعات پاپولی قهوه ای رنگ با نوک زرد در صورت، گونه ها، چانه، و پلک ها به درمانگاه پوست بیمارستان بوعلی سینا ساری مراجعه کرد که در بیوپسی ضایعات گرانولومایی با مرکز پنیری شده نشان داده شدند. با توجه به یافته های بالینی و بافت شناسی، تشخیص آکنه آگمیناتا برای بیمار مطرح شد و تحت درمان با داپسون قرار گرفت و در عرض هشت ماه به طور کامل بهبود یافت ولی اسکارهای فرو رفته کمی برجای گذاشت و در پیگیری بیماری عود نکرد.با مشاهده بیمارانی با تظاهرات بالینی ذکر شده بایستی از ضایعات بیوپسی به عمل آورد و پس از رد بیماری های مشابه با بافت شناسی یکسان و جهت جلوگیری از اسکارهای بد شکل، هر چه سریع تر بیماران را تحت درمان مناسب قرار داد.

سابقه و هدف : آکنه ولگاریس یک اختلال پوستی بسیار شایع به صورت التهاب مزمن غدد پیلوسباسه نواحی پوست صورت، قفسه سینه و پشت می باشد که تقریبا همه افراد را برای یک بار در زندگی مبتلا می سازد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی آکنه ولگاریس در مدارس راهنمایی و دبیرستان شهر ساری در سال تحصیلی۸۳-۱۳۸۲می باشد.
مواد و روش ها : این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی می باشد که بر روی ۴۰۰ دانش آموز راهنمایی و دبیرستان صورت گرفت. نمونه ها به روش خوشه ای طبقه بندی بر اساس جنس تعیین و سپس بر اساس نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. کلیه افراد مورد مطالعه بر اساس شاخص های معتبر بالینی و تشخیصی تنظیم شده توسط یک متخصص بیماری های پوست از نظر ابتلا به آکنه ولگاریس مورد معاینه دقیق قرار گرفتند. داده ها با پرسشنامه حاوی متغیرهای دموگرافیک، اپیدمیولوژیک و بالینی جمع آوری و ثبت گردید.
یافته ها : ۴۰۰ نمونه با میانگین سنی ۱۵ ± ۱,۵۱ سال و محدوده سنی ۱۸-۱۲ سال در این مطالعه شرکت نمودند. (۴۰.۷۵ درصد) ۱۶۳ نفر مبتلا به بیماری آکنه ولگاریس بودند که (۳۰.۶ درصد) ۵۰ نفر مذکر و (۶۹.۴ درصد) ۱۱۳ نفر مونث بودند، هم چنین (۹۲.۰۲ درصد) ۱۵۰ نفر از آنها دارای بیماری خفیف و (۷.۹۸ درصد) ۱۳ نفر دارای بیماری متوسط بودند. بیش ترین میزان شیوع در سن ۱۶ سالگی ((۶۲.۶۵ درصد)۵۲ نفر) و کم ترین میزان آن در سن ۱۲ سالگی (۲(۷.۴) نفر) بود.
استنتاج : باتوجه به فراوانی بالای این بیماری در سنین بلوغ به ویژه در میان جنس مونث، تدوین مطالعات اپیدمیولوژیک مستمر در این زمینه می تواند مبنایی برای مطالعات مداخله ای بهداشتی درمانی، علی الخصوص بهداشت روانی در زمینه مشکلات روحی ایجاد شده به تبع این بیماری و ارتقا سطح سلامتی جامعه باشد.

سابقه و هدف : درماتو فیبروسارکوم پروتوبرنس (DFSP) نوعی سارکوم غیرشایع پوستی با منشا فیبروبلاست های موجود در درم می باشد که به صورت ندول جلدی بدون درد تظاهر می یابد. از ویژگی های این تومور تهاجم موضعی، عود مجدد بعد از درمان و متاستاز اندک آن می باشد. جهت تشخیص بیماری از پاتولوژی و ایمنوهیستوشیمی استفاده می گردد. روش ارجح درمان، جراحی وسیع است. در مقاله حاضر بیمار مبتلا به DFSP معرفی شده و اقدامات انجام گرفته جهت تشخیص و درمان آن ذکر می گردد.مواد و روش ها : بیمـار خانـم۴۶ ساله با سابقـه ۱۴ساله ضایعه تومورال در قسمت فوقانی- قدامی شانه چپ و عود مکرر تومور در این ناحیه بوده که چهار نوبت تحت جراحی و خروج توده قرار گرفت. در بررسی پاتولوژی و ایمنوهیستوشیمی انجام گرفته روی نمونه بافتی بیمار، تشخیص DFSP تایید گردید.استنتاج : مطالعات انجام گرفته در گذشته DFSP را نوعی بدخیمی غیرشایع پوستی معرفی می کنند که تشخیص و درمان مناسب و به موقع تومور می تواند پیش آگهی بیماری را بهبود بخشد.

پمفیگوس اریتماتو یک بیماری اتوایمیون تاولی است که به صورت ترکیبی از دو بیماری پمفیگوس فولیاسه و لوپوس اریتماتو بروز می کند.در این مطالعه خانم ۶۰ ساله ای معرفی می شود که با شکایت ضایعه پوستی به صورت پلاک قرمز مترشح و پوسته ریزی دهنده همراه با سوزش و خارش بر گونه راست مراجعه کرد. از بیمار یک بار نمونه برداری به عمل آمد که با تشخیص لوپوس اریتماتو دیسکوئید تحت درمان با استروئید موضعی قرار گرفت. اما بهبودی حاصل نشد. کلیه آزمایش ها به عمل آمده اعم از Anti DNA, ESR, RF, CRP,CH۵۰, C۳,C۴, ANA طبیعی بود. نمونه برداری مجدد از بیمار به عمل آمد که تشخیص پمفیگوس اریتماتو مطرح گردید که با انجام ایمونو فلورسانس مستقیم تایید گردید. پس از آن بیمار تحت درمان با پردنیزولون خوراکی به میزان ۸۰mg/day قرار گرفت و بهبودی قابل ملاحظه ای طی سه ماه حاصل شد.

سابقه و هدف: زگیل‎ها نئوپلاسم‎های اپیدرمی خوش خیمی می ‎باشند که به وسیله ویروس ‎های پاپیلومای انسانی ایجاد می ‎گردند. این ضایعات در نقاط مختلف بدن و به اشکال متفاوتی بروز می ‎کنند و در برخی مواقع زمینه ‎ساز بروز بدخیمی‎ ها (SCC) می ‎شوند. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی انواع زگیل ‎های جلدی در دانش ‎آموزان پسر مدارس ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان شهر بهشهر (۱۸-۷ سال) در سال تحصیلی ۸۳– ۱۳۸۲ می ‎باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تعداد ۱۲۰۰ نفر دانش آموز در سه سطح مورد بررسی قرار گرفتند که ۴۰۰ دانش آموز در هر سطح به طور تصادفی انتخاب شدند. نمونه‎ها براساس شاخص‎ های معتبر بالینی و تشخیصی تنظیم شده، توسط یک متخصص بیماری ‎های پوست از نظر ابتلا به انواع زگیل‎های جلدی مورد معاینه قرار گرفتند و در پایان داده‎ها با فرمول ‎های آماری توصیفی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: فراوانی کلی زگیل ۱۰,۴ درصد بود و ۱۱۹ مورد زگیل معمولی، ۲۰ مورد کف‎ پایی، ۵ مورد مسطح، ۴ مورد نخی شکل و ? مورد آنوژنیتال مشاهده شد. بیش ‎ترین فراوانی ابتلا به زگیل در دانش آموزان دبیرستانی (۱۲.۳ درصد) بود.
استنتاج: مطالعات اپیدمیولوژیک مستمر می‎ تواند مبنایی برای مطالعات مداخله ‎ای بهداشتی و درمانی در جامعه در جهت کاهش ابتلا، ناتوانی (موربیدیتی) و مرگ و میر ناشی از بیماری‎ های پوستی و ارتقای سلامتی جامعه گردد.

سابقه و هدف : بیماری های پوستی یکی از مشکلات مهم سلامت می باشد. ولی تحقیقات همه گیری شناسی که میزان این بیماری ها را در نقاط مختلف کشور نشان دهد و الگوی انتشار این بیماری ها را تعیین کند، بسیار اندک بوده و آگاهی ما در این زمینه کامل نیست. هدف از انجام این مطالعه، تعیین میزان فراوانی بیماری های پوستی در شهر ساری بوده است.
مواد و روش ها : این مطالعه به صورت مقطعی بر روی تمام بیماران مبتلا به بیماری های پوستی مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی سینا در سال ۸۳-۸۲ در شهر ساری انجام گرفته است. کلیه اطلاعات اعم از تشخیص بیماری پوستی، سن، جنس، وضعیت تاهل، زمان مراجعه و شغل بیماران ثبت شد. بیماری ها در گروه های مختلف بر مبنای طبقه بندی بین المللی بیماری های پوستی (ICD-l۰) تقسیم بندی شدند. نتایج با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها : ۴۴۶۰ بیمار با میانگین سنی ۲۸,۰۱ ± ۱۶.۲ سال شامل ۱۸۰۷ نفر مرد (۴۰.۴ درصد) و ۲۶۵۳ نفر زن (۵۹.۶ درصد) مورد بررسی قرار گرفتند. بیش ترین موارد مراجعه (۳۳.۴ درصد) در فصل تابستان صورت گرفته است. شایع ترین مشکل بیماران اختلالات ضمایم پوستی (۲۴ درصد) بود که از بین آن ها آکنه (۵۵.۸ درصد) و طاسی (Alopecia) آندروژنیک (۳۰ درصد) شایع ترین علل مراجعه بودند. دومین علت شایع مراجعه عفونت ها (۲۳.۳ درصد) بودند. التهابات پوستی و اگزما سومین مشکل شایع بیماران بوده است (۱۹.۸ درصد) که از این میان التهاب تماسی- تحریکی پوست، شایع ترین شکل بیماری (۸۲.۷ درصد) بوده است.
استنتاج : این تحقیق نشان داد شیوع و الگوی انتشار بیماری های پوستی در شمال کشور تا حدودی با سایر نقاط متفاوت است. به علت فقدان مطالعات گسترده در این زمینه در ایران، انجام چنین تحقیقاتی ضروری به نظر می رسد تا با شناسایی بیماری های شایع منطقه ای و دادن آگاهی و آموزش های بهداشتی به مردم و تجهیز امکانات تشخیصی و درمانی از معضلات بیماری های پوستی کاسته شود.

گرانولوم مخزن ماهی (Fish tank Granuloma) یا گرانولوم استخر شنا بیماری است که توسط مایکو باکتریوم مارینوم (مایکو باکتریوم آتیپیک از گروه فتوکروموژن ها) ایجاد می شود. بیمار آقایی ۱۶ ساله ای است که در حدود یک سال قبل از مراجعه به پزشک، تماس مکرر با آب آکواریوم داشته است و دچار ندول های متعدد در پشت دست راست شده است. ضایعات، انتشار گره ای متوالی (اسپروتریکوئیدی) داشته و تا ناحیه زیر بغل ادامه یافته اند. ندول ها کم کم بزرگ شده و تبدیل به تاول (Bulla) شده و به دنبال ترکیدن، زخمی شده اند. در نمونه گرفته شده از ضایعه، ارتشاح گرانولوم شامل گرانولوم های کوچک به همراه سلول های غول پیکر (Giant) لانگهانس دیده شد که با توجه به شرح حال بیمار و نتایج آسیب شناسی و کشت، تشخیص گرانولوم مخزن ماهی گذاشته و برای بیمار درمان با mg۳۰۰ ریفامپین ۲ بار در روز و اتامبوتول mg ۸۰۰ در روز شروع شد. پس از شش ماه درمان، ضایعات فروکش کردند و جوشگاه های (Scars) کوچک فرو رفته سطحی بر جای گذاشتند.مطالعات انجام گرفته نشان می دهد که گرانولوم مخزن ماهی یک علت نادر عفونت پوستی است (شیوع سالانه آن ۰,۲۷ در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر بوده است.) که تشخیص و درمان آن می تواند برای پزشکان مشکل ساز باشد. ولی گرفتن شرح حال مناسب و توجه به علائم بیمار می تواند در تشخیص و درمان این بیماری مفید واقع شود.