سابقه و هدف: در مدارک بالینی، تاریخچه، یافته های فیزیکی، کلیه اقدامات انجام شده و پاسخ بیمار به درمان ثبت می شود و محتوای آن ها نمایانگر نحوه ارزیابی پزشک می باشد. اگر مدارک بالینی به طور دقیق، روشن و منظم تهیه شده باشد، بر تفکر بالینی منطقی دلالت دارد و فرایند تشخیص بیماری را تسهیل می نماید. این مدارک نقش مهمی در هماهنگی بین کارکنان حرفه ای که در مراقبت از بیمار سهم دارند، ایفا می کند. با توجه به این که در مراکز آموزشی – درمانی، پزشکان و دانشجویان پزشکی بیش از سایر کارکنان بیمارستان در پرونده نویسی دخالت دارند، ضرورت بررسی میزان آگاهی، نگرش و نحوه عملکرد آن ها نسبت به رعایت اصول پرونده نویسی مطرح می گردد.
مواد و روش ها: پژوهش از نوع مطالعه توصیفی می باشد که طی آن میزان آگاهی، نگرش و عملکرد ۲۰۷ دانشجوی پزشکی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مازندران مورد بررسی قرار گرفت و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی و جهت تعیین ارتباط بین آگاهی، نگرش و عملکرد از آزمون تاوکندال B استفاده شد.
یافته ها: اکثریت جامعه مورد بررسی (۷۷,۸ درصد) نسبت به اصول پرونده نویسی، آگاهی ضعیفی داشتند و اکثریت پاسخگویان (۵۴.۱ درصد) نسبت به کامل بودن پرونده پزشکی بیماران، اهمیت و جایگاه آن در عرصه درمان، آموزش و پژوهش نگرش خوبی داشتند. همچنین جامعه مورد مطالعه نسبت به اصول پرونده نویسی، عملکرد ضعیفی (۲۱.۸ درصد) داشتند.
استنتاج: نتایج حاکی از آن است که ناقص بودن پرونده های پزشکی در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مازندران ناشی از آگاهی ضعیف دانشجویان نسبت به اصول و فنون پرونده نویسی است. هم چنین عدم توجه به کامل بودن پرونده در ارزیابی دانشجو از جمله عواملی است که می تواند بر عملکرد آن ها تاثیر بگذارد.

سابقه و هدف: عفونت با مایکوباکتـریوم توبرکولوزیس یکـی از علل مهم بیمار گنی و مرگ و میـر در دریافت کنندگان پیوند کلیه می باشد. شیوع توبرکولوزیس در این افراد به مراتب بیش تر از افراد عادی می باشد و در کشورهای در حال توسعه و مناطق آندمیک از نظر T.B، باز هم شیوع آن بیش تر است.
مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع مرور پرونده بود، ۷۰۰ بیمار دریافت کننده پیوند کلیه بررسی شدند و ۱۰ مورد ابتلای قطعی به توبرکولوزیس، از نظر اطلاعات دموگرافیک، فاصله بین پیوند کلیه تا تشخیص سل، محل درگیری، پی آمد (Outcome)، بقا (Survival) گرافت مورد مطالعه قرار گرفتند.
یافته ها: شیوع توبرکولوزیس پس از پیوند کلیه در این مطالعه ۴/۱ درصد بود. میانگین سن بیماران ۹/۳۷ سال و متوسط فاصله بین پیوند کلیه تا تشخیص ۱۵,۷ T.B ماه بود. شایع ترین نوع درگیری، T.B برونکوپولمونری (۶۰ درصد) و پس از آن T.B منتشر (۲۰ درصد) و T.B مفصل هیپ (۲۰ درصد) بود.
استنتاج: شیوع T.B در بیماران پیوند کلیه بیشتر از افراد عادی است. تظاهرات آن غیر معمول است و اثر زیادی روی سلامت فرد و عضو پیوندی دارد، در نظر داشتن بیماری و دقت و توجه کافی در پی گیری دراز مدت این بیماران باعث تشخیص و درمان صحیح و به موقع و کاهش عوارض بیماری خواهد شد.

سابقه و هدف: کارت اندکس بیمار، کلید دست یابی به پرونده بیماران در بخش مدارک پزشکی می باشد. استفاده از این کارت در سیستم اطلاعات بیمارستانی حایز اهمیت بوده و جستجوی پرونده بیماران را تسهیل می کند. علیرغم اهمیت این کارت در بازیابی پرونده، توجه یا حساسیتی به آن وجود ندارد. از آنجا که کاهش کیفیت تولید و بایگانی کارت ها در روند اعتبار بخشی نیز مورد توجه قرار می گیرد، در این مطالعه کارت اندکس های موجود در بخش مدارک پزشکی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مازندران از نظر میزان ‌به کارگیری قوانین فهرست نویسی (نحوه ثبت اطلاعات و تولید کارت) و بایگانی آن مورد بررسی قرار می گیرد.
مواد و روش ها: این تحقیق در ۵مرکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران و بر روی ۱۹۹۹ کارت اندکس بیماران بستری انجام شد. بخشی از داده ها که شامل نحوه تهیه کارت مطابق با دستورالعمل های علمی است با چک لیست و بخش دیگر با پرسشنامه که عوامل مرتبط با مسوولین بخش ها و مسوولین کارت های اندکس را سنجش می نمود، جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و به کارگیری آزمون های آماری توصیفی و استنباطی آنالیز شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تنها میزان تحصیلات ۲۰ درصد مسوولین تهیه و بایگانی کارت اندکس ها فوق دیپلم و رشته تحصیلی آنها مدارک پزشکی بود. هم چنین در ۱۰۰ درصد مراکز از کارت راهنما و اندکس ارجاعی استفاده نمی شد. خطای فهرست نویسی با افزایش تعداد بیماران بستری (۰۰۳/۰=P)، کم بودن میزان سابقه کار (۰۰۱/۰=P)، رشته تحصیلی غیر مدارک پزشکی و پایین بودن میزان تحصیلات مسوولین بخش های مدارک پزشکی افزایش یافت (۰۰۰/۰= Pو ۹,۰۳=x۲) هم چنین میزان خطا در کارکنانی که در دوره آموزش ضمن خدمت شرکت کرده ‌بودند بیش تر بود (۰۵/۰=P و ۳.۸۴=x۲). نتایج نشان داد که۶۴.۲ درصد خطای فهرست‌ نویسی و ۹ درصد خطای بایگانی در کارت های اندکس وجود داشت.
استنتاج: با توجه به یافته های پژوهش به کارگیری پرسنل متخصص در بخش، آموزش کارکنان و گنجاندن نیازهای آموزشی جدید، کنترل دوره ای کارت های صادر شده، ایجاد دستورالعمل های مورد لزوم با استفاده از منابع علمی جدید و مبتنی بر نیازهای کشور و به کارگیری دقیق تر قوانین فهرست نویسی و بایگانی توصیه می گردد.

سابقه و هدف: نقاط ماشه ای یکی از علل شایع درد محسوب می شود و تزریق به داخل نقاط ماشه ای می تواند به طور موثری باعث غیر فعال شدن این نقاط و احساس بهبود بیمار گردد. میزان تاثیر تزریق به داخل نقاط ماشه ای به طور عمده با تکنیک تزریق ارتباط دارد. این مطالعه روش کشش عضله بلافاصله پس از تزریق را با روش تزریق بدون کشش در درمان نقاط ماشه ای مورد مقایسه قرار می دهد.
مواد و روش ها: بیماران مبتلا به نقاط ماشه ای درناحیه گلوتئال با توجه به موارد ورود و خروج مطالعه از درمانگاه های دانشکده پزشکی شیراز گردآوری شدند. افراد در دو نوبت معاینه در درمانگاه و دو نوبت تماس تلفنی مورد ارزیابی قرار گرفتند. محلول تزریق شده به تمام بیماران مخلوط لیدوکائین و متیل پردنیزولون استات بود. بیماران به دو گروه تقسیم شدند: در گروه الف تزریق بدون کشش عضله مبتلا صورت گرفت و درگروه ب بلافاصله پس از تزریق، عضله مبتلا ۳ مرتبه و هر بار به مدت ۲۰ ثانیه در جهت محدوده حرکتی، تحت کشش قرار گرفت. ابزار اندازه گیری در ارزیابی ها شامل شدت درد عددی (۱۰-۰)، "مقیاس وجه تشابه (دیداری)" و معیار "فهرست خلاصه شده درد" بودند.
یافته ها: بر اساس مقیاس وجه تشابه دیداری در ۱ ماه پس از تزریق، تفاوت قابل ملاحظه ای بین دو گروه وجود داشت. همچنین بر اساس شدت درد عددی (۱۰-۰) ۱ ماه و ۲ ماه پس از تزریق، تفاوت قابل ملاحظه ای بین دو گروه مشاهده شد ولی هیچیک از موارد تشکیل دهنده معیار فهرست درد به جز وضعیت خلقی بین دو گروه تفاوتی نداشت.
استنتاج: در درمان علامتی نقاط ماشه ای در ناحیه گلوتئال، روش کشش عضله بلافاصله پس ازتزریق متیل پردنیزولون از روش تزریق بدون کشش (حداقل تا ۲ ماه پس از تزریق) موثرتر است.

سابقه و هدف: صدا (noise) یکی از عوامل زیان آور محیط زیست و یکی از ناهنجارترین پدیده های قرن و از پدیده های غیر قابل اجتناب در محیط کار و زندگی است. تماس با نوفه یا صدای بیش از حد استاندارد می تواند منبع بالقوهای برای صدمات و اختلالات جسمی و روانی باشد. افزایش تعداد اتومبیل ها سبب افزایش ترافیک شده که در نهایت موجب آلودگی صوتی می شود. از آنجا که متاسفانه بررسی آلودگی صوتی تنها در تعداد محدودی از شهرها صورت پذیرفته، لازم است برای کنترل آلودگی صوتی در مرحله نخست، اندازه گیری میزان تراز فشار صوت و پارامترهای مربوطه مدنظر قرار گیرد. از اینرو هر اقدامی جهت شناخت علل و عوامل ایجاد کننده آن، راهی در جهت حفظ بهداشت و سلامت فرد و جامعه می باشد. لذا در این تحقیق شهر ساری انتخاب و آلودگی صوتی در آن مورد ارزیابی قرار گرفت.
مواد و روش ها: برای بررسی آلودگی صوتی شهرها، دوره های زمانی متفاوتی برای محاسبه یا مبنای تراز معادل مشخص شده است. معروفترین دوره زمانی، ساعت ۷ تا ۲۲ برای تراز روز به عنوان دوره ۱۵ ساعته است، که در ایران بر اساس مصوبه شورای عالی محیط زیست (سال ۱۳۸۱) این دوره زمانی را تصویب شد و این دوره زمانی در این تحقیق مورداستفاده قرار گرفت. برای انجام کار ابتدا محل های اندازه گیری مشخص شد و در ارتفاع شنوایی افراد (۱,۶ متری از سطح زمین) اندازه گیری صورت گرفت. دستگاه مورد استفاده، صدا سنج مدل CEL-۴۹۰ ساخت کارخانه Casella Cel انگلستان بود. دستگاه قبل از اندازه گیری روزانه کالیبره می شد. نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزارSPSS وآزمون T-testمورد آنالیز قرار گرفت.
یافته ها: نتایج به دست آمده نشان میدهد که میانگین تراز DL برابر ۷۵,۵۲±۴.۴۱ dB است. همچنین حداکثر و حداقل تراز فشار صوت در مدت نمونه برداری به ترتیب برابر ۱۲۱.۵ dB و ۴۷ dB ثبت شد. نتایج نشان می دهد که در برخی ایستگاه ها و در بعضی ساعات میزان تراز فشار صوت نسبت به سایر مکان ها به دلایل مختلفی افزایش مییابد.
استنتاج: نتایج به دست آمده بیانگر این واقعییت است که میانگین تراز روز به دست آمده از حد استاندارد ایران بالاتر می باشد لذا می بایست اقدام جدی در جهت کنترل صدا و پیشگیری از عوارض ناشی از آن به عمل آورد.

سابقه و هدف: نرخ بروز سل در کشور حدود ۱۳ در صدهزار نفر بوده که این میزان در استان های سیستان و بلوچستان و گلستان به بالاترین مقدار خود می رسد. بنابراین با توجه به همجواری با استان گلستان این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژیک بیماری سل در استان مازندران و به منظور شناسایی مناظق پر خطر انجام گرفت.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مشاهده ای (طولی) و دوره مورد مطالعه سال های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۷ بود. تعداد افراد مبتلا به سل برابر با ۲۴۴۴ نفر بود که از دفتر ثبت سل استخراج گردید. داده ها بر اساس متغیرهای سن، جنس، نوع بیماری، سال و مکان ثبت در قالب روش های آمار توصیفی، استنباطی و با استفاده از نرم افزارهای SAS و SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: از ۲۴۴۴ بیمار ثبت شده، ۵/۵۲ درصد را مردان و ۵/۴۷ درصد را زنان تشکیل می دادند که ۶۱ درصد آنها شهری و ۳۹ درصد آنان روستایی و ۴/۹۶ درصد آنان نیز ایرانی بودند. بیشترین نرخ بروز در شهرستان بهشهر (۳۹/۱۹ درصد هزار نفر) و کمترین آن در شهرستان جویبار (۴۵/۶ درصد هزار نفر) بود.
استنتاج: میزان شناسایی بیماران مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت در استان مازندران از استان های گلستان و گیلان پایین تر و میزان تاخیر در تشخیص این بیماران بیشتر از استان های خراسان رضوی، کردستان و چهارمحال و بختیاری می باشد. در کشور ما، میزان تاخیر در تشخیص بیماران طولانی تر از نپال و انگلیس است. یافته های این مطالعه می تواند اطلاعات مفیدی فراهم کند تا برنامه ریزان و مسوولان بهداشتی با مداخلات مناسب در جهت کنترل بیماری اقدامات موثری انجام دهند.

سابقه و هدف: منبع کنترل به عنوان یک متغیر شخصیتی روز به روز اهمیت بیشتری در پژوهش های نظری و کاربردی پیدا می کند. شماری از پژوهش ها این متغیر را در ارتباط با پدیده های مختلف مورد بررسی قرار داده اند. این مطالعه با هدف تعیین رابطه منبع کنترل با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر به صورت توصیفی طراحی شد. جامعه مورد مطالعه دانشجویان ترم سوم دانشگاه علوم پزشکی مازندران بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای و با کنترل مقطع تحصیلی و دانشکده انتخاب شدند. ابزار سنجش در این مطالعه پرسشنامه ۲۹ سوالی منبع کنترل راتر بوده است و محقق با حضور در کلاس های ترم سوم انتخاب شده، پرسشنامه فوق و نیز پرسشنامه جمعیت شناختی را در بین آنها توزیع و اطلاعات تکمیل شده در همان جلسه از آنان دریافت می گردید.
یافته ها: این مطالعه نشان داد اگرچه افرادی که دارای منبع کنترل درونی بودند پیشرفت تحصیلی بالاتری داشتند، اما رابطه معنی داری بین منبع کنترل و معدل ترم دوم و سوم مشاهده نگردید، همچنین ارتباط معنی داری بین متغیرهای جمعیت شناختی (سن، جنس و تحصیلات والدین) با منبع کنترل مشاهده نگردید.
استنتاج: اگرچه افراد با منبع کنترل درونی ممکن است در زندگی شان موفق تر باشند ولی این موفقیت الزاما تمام جنبه های زندگی فرد از جمله تحصیل را دربر نمی گیرد و بنظر می رسد پیشرفت تحصیلی تابع عوامل و متغیرهای متعدد و پیچیده ایی باشد.

سابقه و هدف: سرطان معده دومین عامل مرگ در بین مرگ های ناشی از سرطان در جهان و یکی از مهمترین عوامل مرگ و میر در استان مازندران محسوب میشود. بنابراین مطالعه حاضر برای تبیین الگوی جغرافیایی مرگ و میر ناشی از سرطان معده در استان مازندران و شناسایی نقاط پر خطر انجام گرفت.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی و دوره مورد مطالعه سال های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۴ بود. تعداد بیمارانی که به علت ابتلا به سرطان معده در دوره فوق در استان مازندران فوت کرده اند برابر ۱۶۶۳ نفر بوده است. داده ها بر اساس متغیرهای سن و جنس و مکان زندگی از دفتر ثبت بیماری استخراج و در قالب روشهای آمار توصیفی و استنباطی و با استفاده از نرم افزار WIN BUGS تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: در میان افراد مورد بررسی ۱۲۱۰ نفر (۷۲,۸ درصد) مرد و ۴۵۳ نفر (۲۷.۲ درصد) زن بودهاند. با استفاده از آمار توصیفی میانگین سنی در مردان ۶۶ سال و در زنان ۶۹.۹ سال بدست آمد و با انجام آنالیز تک متغیره مشاهده شد که بروز این بیماری در مناطق روستایی بیشتر از مناطق شهری می باشد (P<۰.۰۵).
استنتاج: این مطالعه نشان داد که مرگ و میر ناشی از بیماری سرطان معده در سنین بالای ۵۰ سال بیشتر اتفاق میافتد. همچنین میتوان گفت مرگ و میر بیماران مبتلا به این بیماری، در مردان دو برابر بیشتر از زنان و در مناطق روستایی بیش از مناطق شهری است.

سابقه و هدف: پروستاگلندین E۲ و سوند فولی داخل سرویکس دو روش آمادگی سرویکس قبل از القاء زایمان با اکسی توسین می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر سوند فولی داخل سرویکس و شیاف ۳ میلی گرمی پروس تاگلندین در آمادگی سرویکس قبل از القا زایمان با اکسی توسین انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی ۸۹ خانم با حاملگی اول که در درمانگاه مامایی جهت القا لیبر بستری شده بودند و در معاینه اولیه نمره بی شاب کمتر از ۵ داشتند وارد مطالعه شدند و بصورت تصادفی شیاف پروستاگلندین E۲ (۴۴ نفر ) و یا سوند فولی داخل سرویکس ( ۴۵ نفر ) دریافت کردند. میزان آمادگی سرویکس، فراوانی استفاده از اکسی توسین، روش زایمان و عوارض مادری در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت . اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS و با آزمون های P‏aired and Unpaired T-test ،Mann-Whitney و exact s Fisher' آنالیز گردید.میانگین سن زنان در گروه دریافت کننده شیاف پروستاگلندین و سوند فولی داخل سرویکس بترتیب ۲۳,۳±۳.۸ و ۲۲.۳±۳.۴ سال بود (P>۰.۰۵). متوسط نمره بی شاب اولیه در دو گروه پروستاگلندین E۲ و سوند فولی داخل سرویکس اختلاف معنی داری نداشت (P>۰.۰۵). نمره بی شاب بعد از مداخله در گروه سوند فولی داخل سرویکس ۵.۸±۱.۴ و در گروه پروستاگلندین E۲ ۶.۴±۱.۶۵ بود (P>۰.۰۵). القاء با اکسی توسین در گروه سوند فولی بیشتر از شیاف پروستاگلندین E۲بود (P<۰.۰۵میزان سزارین در گروه دریافت کننده شیاف پروستاگلندین E۲، ۴۰.۹ درصد و گروه سوند فولی داخل سرویکس ۳۳.۳ درصد بود که از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت (P>۰.۰۵) میزان عوارض مادری در دو گروه هم تفاوتی نداشت.
استنتاج: تاثیر هر دو روش پروستاگلندین E۲ و سوند فولی داخل سرویکس برای آماده سازی سرویکس قبل از القاء زایمان با اکسی توسین یکسان بود.

سابقه و هدف : دو تا از مهمترین روش‌های تحلیل برای داده های همبسته عبارتند از استفاده از مدل حاشیه‌ای با اندازه‌گیری مکرر و دیگری بکارگیری مدل‌های شرطی با خوشه‌های تصادفی می‌باشد. با توجه به دو حالتی بودن متغیر پاسخ، هدف از مطالعه حاضر مقایسه کارایی دو مدل لجستیک حاشیه‌ای با اندازه‌گیری مکرر و لجستیک شرطی با خوشه‌های تصادفی برای بررسی عوامل خطر موثر بر بیماری پرفشاری خون در استان مازندران می‌باشد.
مواد و روش ها : این مطالعه مقطعی قسمتی از طرح بررسی عوامل خطر بیماری‌های غیر واگیردار استان مازندران در سال ۱۳۸۶ با حجم نمونه ۱۰۰۰ نفر بود. روش نمونه‌گیری بصورت طبقه‌ای و در داخل طبقات بصورت تصادفی خوشه‌ای یک مرحله‌ای بود. در تمامی افراد فشار خون سه بار به روش استاندارد اندازه‌گیری شد. داده‌های حاصل با استفاده از آزمون Çhi-square و برازش مدل‌های لجستیک حاشیه‌ای و شرطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها : از مجموع ۱۰۰۰ فرد (۵۰۰ مرد و ۵۰۰ زن) مورد مطالعه، ۳۸درصد دارای بیماری پرفشاری خون بوده‌اند. در هر دو مدل، متغیرهای گروه سنی، فعالیت بدنی، نمایه توده بدنی و مصرف میوه و سبزی از عوامل تاثیرگذار بر پرفشاری خون شناخته شدند. اضافه بر این متغیرهای جنسیت و قند خون ناشتا فقط در مدل لجستیک حاشیه‌ای معنی‌دار آماری گردید. با استفاده از معیارهای نیکویی برازش، مقادیر تمامی آماره‌ها برای مدل لجستیک شرطی با اثر تصادفی افراد نسبت به مدل لجستیک حاشیه‌ای با اندازه‌گیری مکرر، کمتر بدست آمد.
استنتاج : اگرچه نمی‌توان با قاطعیت مدل مشخصی را به عنوان مناسب‌ترین مدل معرفی کرد ولی از میان دو مدل مذکور، مدل لجستیک شرطی تا حدودی برازش بهتری داشته و می‌توان برای تحلیل چنین داده‌هایی از آن بهره برد.

سابقه و هدف: کنه ‌های سخت یکی از مهمترین بندپایان خون خوار، متعلق به رده عنکبوتیان می ‌باشند. آنها می ‌توانند گروه‌ های مختلفی از عوامل بیماریزا از قبیل آربوویروس ‌ها، باکتری ‌ها و عوامل انگلی را به انسان و حیوان انتقال دهند. شناسایی فون کنه ‌های سخت در یک منطقه، در پایش برنامه‌ های کنترل آنها و در نتیجه پیشگیری از بیماری ها بسیار حائز اهمیت می ‌باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی در شهرستان ساری در شمال ایران ۱۰ درصد از روستاها و در هر روستا ۱۰ درصد از گله‌ ها (گاو، گوسفند و بز) و در هر گله ۱۰ درصد از حیوانات، در فصول مختلف سال، از تیر ۱۳۸۶ الی خرداد ۱۳۸۷ در هر ماه یک بار بررسی شدند. بانک اطلاعاتی نرم ‌افزار (Geographical Information System) GIS برای تهیه نقشه موضوعی مربوط به پراکندگی گونه ‌های کنه مورد بررسی با دقت دهستان تهیه شد.
یافته ها: شش گونه متعلق به شش جنس مختلف از کنه‌ های سخت شامل ریپی سفالوس بورسا، هیالوما دتریتوم، بوئوفیلوس آنولاتوس، همافیزالیس پونکتاتا، ایکسودس ریسینوس و درماسنتور مارژیناتوس از روی حیوانات جمع ‌آوری شدند. فراوانی نسبی این جنس ‌ها به ترتیب عبارت بود از:۶۳,۷۶، ۱۵.۳۵، ۹.۵۸، ۷.۶۳، ۱.۸۶ و ۱.۷۸ درصد. نقشه GIS پراکندگی گونه ‌های صید شده نیز تهیه شد.
استنتاج: نتایج نشان داد که ریپی سفالوس بورسا گونه غالب کنه سخت بر روی حیوانات اهلی در شهرستان ساری است.

سابقه و هدف : رینیت آلرژیک یکی از اختلالات علامت‌دار بینی است که پس از تماس با آلرژن در افراد آتوپیک، القاء شده و سبب ایجاد التهاب وابسته به ÏgË در غشاهای پوشاننده بینی می‌گردد. علاوه بر عوامل محیطی، زمینه‌های ژنتیکی در استعداد ابتلا به این بیماری نقش دارند. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط پلی‌مورفیسم ژن کدکننده بخش‌های ایمونوگلوبولینی و موسینی نوع یک سلول T با بیماری رینیت آلرژیک بوده است.
مواد و روش ها : در یک مطالعه مورد- شاهدی، ۱۵۵ بیمار رینیت آلرژیک و ۱۶۳ فرد سالم انتخاب شدند. استخراج DNÂ ژنومیک از خون محیطی به روش Salting out و تعیین ژنوتیپ با روش PÇR-RFLP انجام شد. آنالیز وابستگی ژنوتیپ‌ها و آلل ها با بیماری در مقایسه با گروه کنترل، با استفاده از آزمون مربع کای و رگرسیون لجستیک دو طرفه محاسبه شد.
یافته ها : نتایج این مطالعه نشان داد که آلل Ç از پلی مرفیسم (Ç۴۱۶G) و آلل Â از (Â۱۴۵۴G) در پروموتر ژن کدکننده بخش‌های ایمونوگلوبولینی و موسینی نوع یک سلول T ، با استعداد ابتلا به رینیت آلرژیک مرتبط می باشد. به عبارت دیگر، آلل Ç و آلل Â به ترتیب خطر ابتلا به رینیت آلرژیک را در بیماران نسبت به افراد کنترل ۵۵/۱ (۰۴۱/۰=P) و ۶۴/۱ (۰۰۶/۰=P) افزایش می دهد. علاوه براین میزان ÏgË و ائوزینوفیل خون در افراد دارای ژنوتیپ هموزیگوت ÇÇ ۴۱۶- در مقایسه سایر پلی مورفیسم‌های بررسی شده از لحاظ آماری افزایش معنی‌داری داشت (۰۵/۰p<).
استنتاج : با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می‌رسد که پلی مورفیسم ناحیه پروموتور بخش‌های ایمونوگلوبولینی و موسینی نوع یک سلول T در آلل Ç موقعیت ۴۱۶- و آلل Â در موقعیت ۱۴۵۴- در استعداد ابتلا و ژنوتیپ ÇÇ ۴۱۶- در پاتوژنز بیماری رینیت آلرژیک موثر است.

سابقه و هدف : به دلیل دشواری تشخیص، بیماری سرطان‌های مری و معده موقعیت ویژه‌ای دارند. در استان مازندران سرطان معده از مهمترین عوامل مرگ و میر محسوب می‌شود، بنابراین مطالعه حاضر برای بررسی بقاء بیماران مبتلا به سرطان معده در استان مازندران انجام گرفت.
مواد و روش ها : این مطالعه یک کهورت تاریخی می‌باشد. جامعه آماری، بیماران مبتلا به سرطان معده مراجعه کننده به یک مرکز دانشگاهی در فاصله زمانی ۱۳۸۶ تا ۱۳۸۹ می‌باشند. یک مدل پارامتری بر داده‌ها برازش داده شد. از روش Kaplan-Meier و Life tables برای برآورد احتمالات بقاء و بررسی اثر متغیرهای مختلف استفاده شده است. با استفاده از مدل Çox اثر متغیرهای کمکی بر مدت زمان بقاء بیماران بررسی شده است.
یافته ها : میانگین سنی بیماران ۶۴ سال و ۳/۶۸ درصد از بیماران مورد مطالعه مرد بودند. ۲/۴۸ درصد بیماران در مرحله چهارم که پیشرفته‌ترین مرحله بیماری می‌باشد قرار داشته‌اند. احتمال بقاء بیشتر از ۲ سال با روش کاپلان- مایر در بیماران مورد بررسی برابر ۷/۲۷ درصد بدست آمد. با استفاده از مدل مخاطرات متناسب کاکس ملاحظه شد که متغیرهای مرحله بیماری، وضعیت متاستاز، وضعیت جراحی و سن بر شانس زنده ماندن بیماران تاثیر گذار بوده‌اند.
استنتاج : طول عمر پایین بیماران مطالعه حاضر می‌تواند به علت تأخیر در تشخیص و کمبود امکانات درمانی باشد.