---

سابقه و هدف: پره‌اکلامپسی یکی از مهم‌ترین سندرم‌های مربوط به حاملگی است. فشار خون بالا و اکلامپسی و هم‌چنین دیگر عوارض پاتولوژیک جزء عواقب قابل پیش‌بینی این سندرم در بارداران پرخطر می‌باشند. خونریزی همراه با عفونت در پره‌اکلامپسی از مهم‌ترین عوامل منجر به مرگ در بین بارداران در سراسر دنیا است.تشخیص سریع و به موقع این سندرم مشکل آفرین می‌تواند به پزشکان در تشخیص و درمان آن کمک شایانی کند. مواد و روش‌ها: در مطالعه حاضر برای اولین بار در ایران حساسیت و ویژگی روش سونوگرافی داپلر و هم چنین رابطه بین دینامیک عروق شریانی رحمی با میزان بروز پره‌اکلامپسی در زنان باردار در معرض خطر بالا ((High Risk بررسی شد که در آن ۱۰۰ زن باردار با دستگاه اولترا سونوگرافی G۵۰ بر اساس معیارهای ورود مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفتند. سپس داده‌ها وارد SPSS گردیده و حساسیت و ویژگی (PPV،MPV) تعیین گشت. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران ۱/۴±۲/۲۳ و میانگین BMI بیماران ۴/۵±۲/۲۳ بود. ۴ بیمار (۷/۴ درصد) سابقه پره‌اکلامپسی و ۱ بیمار (۱/۱ درصد) سابقه دیابت داشتند. در نهایت ۱۰ نفر از جمعیت مورد مطالعه دچار پره اکلامپسی شدند که ۲ مورد از آن‌ها مبتلا به پره‌اکلامپسی شدید و ۸ مورد دیگر به پره اکلامپسی خفیف مبتلا شدند. حساسیت و ویژگی PI (شاخص ضربان) در تریمستر دوم بیش‌تر از تریمستر اول و حساسیت و ویژگی RI (شاخص مقاومت) در تریمستر دوم بیش‌تر از تریمستر اول بود. استنتاج: نتایج حاکی از اثر بخشی روش سونوگرافی داپلر به عنوان متدی استاندارد در تشخیص پره‌اکلامپسی در بارداری‌های پر خطر بوده است. علاوه بر آن لازم است که مطالعه در جمعیت‌های مختلف مورد بررسی قرار بگیرد تا قادر به عمومیت بخشیدن آن باشیم.

---

سابقه و هدف: با توجه به این که عمل آپاندکتومی از جمله شایع‌ترین اعمال جراحی اورژانس بوده و تشخیص دقیق موارد مشکوک این مشکل بالینی بسیار از نظر عوارض و هزینه های درمانی و کاهش خطرات مربوطه مهم می‌باشد لذا هدف از این مطالعه مقایسه ارزش تشخیصی استفاده از تست تعیین سطح بیلی روبین با تعداد گلبول سفید خون در تشخیص آپاندیسیت حاد بوده است.

مواد و روش‌ها: مطالعه مقطعی حاضر در فاصله مرداد ماه تا بهمن ماه سال۱۳۹۳ روی بیماران مراجعه‌کننده به اورژانس بیمارستان امام خمینی(ره) ساری با شکایت درد شکم و تشخیص اولیه آپاندیسیت جهت تعیین ارزش تشخیصی هایپربیلی روبینمی در آپاندیسیت حاد انجام شد. ۴ فاکتور ارزش تشخیصی حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی محاسبه و گزارش گردید.

یافته‌ها: هایپربیلی‌روبینمی توتال در تشخیص آپاندیسیت حاد دارای حساسیت ۸/۷۵ درصد، ویژگی ۷/۶۶ درصد، ارزش اخباری مثبت ۸/۹۵درصد و ارزش اخباری منفی ۴/۲۱ درصد و نیز لکوسیتوز در تشخیص آپاندیسیت حاد دارای حساسیت ۴/۷۱ درصد، ویژگی ۱۰۰درصد، ارزش اخباری مثبت ۱۰۰درصد و ارزش اخباری منفی ۷/۲۵ درصد بود.

استنتاج: مقدار بیلی‌روبین و گلبول سفید ارزش تشخیصی نسبتاً مشابه در تشخیص آپاندیسیت حاد دارند. بنابراین اندازه‌گیری سطح بیلی روبین در زمان بررسی بیمار با علایم و نشانه‌های آپاندیسیت حاد ممکن است کمک کننده باشد.

---

سابقه و هدف: ارزیابی راه ‌هوایی در بیهوشی بسیار مهم است. هدف از این مطالعه تعیین شاخص‌های ارزش تشخیصی تست مالامپاتی در وضعیت‌های خوابیده و نشسته همراه با آه و بدون آه کشیدن در بیماران کاندید بیهوشی بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی با رویکرد تشخیصی، ۲۰۰ بیمار بزرگسال بررسی شدند. مطالعه در اتاق‌ عمل بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال ۹۸-۹۷ انجام شد. جامعه مورد مطالعه تمامی بیماران بالای ۱۶ سال که نیاز به بیهوشی عمومی و لوله گذاری تراشه داشتند، بود. شاخص‌های تشخیصی تست مالامپاتی شامل دقت، حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی در چهار حالت بررسی شد. همبستگی بین روش‌های مختلف مالامپاتی با تست استاندارد کورمک لیهان تعیین شد.
یافته‌ها: در ۱۱ بیمار (۵/۵ درصد) با تست کورمک لیهان، لارنگوسکوپی خیلی سخت و ۱۲ درصد سخت بود. ضریب همبستگی بین کورمک لیهان و مالامپاتی در حالت نشسته با آه کشیدن ۳۳۲/۰ و با حالت سوپاین با آه برابر ۲۸۴/۰ بود. بیش‌ترین حساسیت (۹/۸۲ درصد) مربوط به حالت سوپاین بدون آه و بیش‌ترین ویژگی (۸۰ درصد) مربوط به حالت نشسته همراه با آه بود. در سوپاین با آه به‌طور دو شاخص حساسیت و ویژگی به ترتیب ۷/۶۵ و ۹/۶۷ درصد بود و میزان دقت در وضعیت نشسته با آه برابر ۴/۷۷ درصد بود.
استنتاج: بیش‌ترین شدت همبستگی بین تست مالامپاتی با کورمک لیهان، در حالت نشسته با آه بود. تست مالامپاتی در حالت سوپاین با آه، حساسیت و ویژگی بالایی دارد و به عنوان یک جایگزین مناسب برای ارزیابی راه هوایی پیشنهاد می‌شود.

---

سابقه و هدف: تشخیص شدت و محل دقیق پارگی روتاتور کاف (RCT) جهت انتخاب روش درمانی اهمیت زیادی دارد. در این مطالعه ارزش تشخیصی دو روش تصویرداری آرتروگرافی رزونانس مغناطیسی غیرمستقیم I-MRA)) و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی MRI)) با یکدیگر مقایسه شدند.
مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۹۹ بر روی ۳۶ بیمار مراجعه‌کننده به کلینیک ارتوپدی بیمارستان اجرا شد. بیماران با شک بالینی به RCT ابتدا شش هفته به صورت محافظه کارانه درمان شدند. در صورت عدم پاسخ، ابتدا تصویربرداری به دو روش MRI و I-MRA انجام شد و سپس بیماران جهت تشخیص و درمان نهایی تحت آرتروسکوپی قرار گرفتند. تصاویر به فاصله یک هفته‌ای توسط یک نفر رادیولوژیست موسکولواسکلتال ارزیابی شدند.
یافته‌ها: نتایج هر دو روش تصویربرداری با  نتایج آرتروسکوپی همخوانی داشت و میزان توافق I-MRA (ضریب کاپا: ۰/۱۰۴± ۰/۶۹۸) بیشتر از MRI (ضریب کاپا: ۰/۱۱۵± ۰/۶۰۶) بود. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت (PPV) و منفی (NPV) و دقت درMRI و I-MRA در تشخیص RCTهای جزئی به ترتیب ۷۸/۲۸، ۸۴/۶۲، ۹۰/۰۰، ۶۸/۷۵ و ۸۰/۵۵ درصد در مقابل ۸۶/۹۶، ۹۲/۳، ۹۵/۲۴، ۸۰/۰۰، ۸۸/ ۸۹درصد بود. در تشخیص RCTهای تمام ضخامت حساسیت، ویژگی، NPV، PPV و دقت دو روش با هم مشابه و به ترتیب ۸۹/۸۸، ۵۹/۹۲، ۸۰/۰۰، ۱۵/۹۶ و ۶۷/۹۱ درصد بود. حساسیت، ویژگی، NPV ، PPV و دقت درMRI و I-MRA در تشخیص پارگی ساب اسکاپولاریس به ترتیب ۵۰/۰۰، ۹۶/۸۷، ۶۶/۶۷، ۹۳/۹۴ و ۹۱/۶۷ درصد در مقابل ۵۰/۰۰، ۱۰۰، ۱۰۰، ۹۴/۱۴ و ۹۴/۴۴ درصد بود.
استنتاج: MRA نسبت به MRI، ارزش تشخیصی بیشتری در پارگی‌های جزئی و ساب اسکاپولاریس روتاتور کاف دارد.