---

سابقه و هدف: عفونت حادگوش میانی یکی از عفونت‌های شایع دوران کودکی است. ۸۰ درصد از کودکان تا سن سه سالگی حداقل یک‌بار به این عفونت مبتلا می‌شوند. این مطالعه به منظور بررسی فراوانی استرپتوکوکوس پنومونیه در افراد مبتلا به عفونت حادگوش میانی و تعیین حساسیت دارویی در این میکرب‌ها انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از ۱۰۲ بیمار مبتلا به عفونت حاد گوش میانی مراجعه‌کننده به یکی از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، در طی ۶ ماه نمونه ترشحات گوش جمع آوری گردید. معیارهای ورود به مطالعه شامل وجود عفونت حادگوش میانی پرفوره شده و عدم مصرف آنتی بیوتیک در ۲ هفته اخیر بوده است.نمونه‌ها توسط آزمایش میکروسکپی و کشت، از نظر وجود استرپتوکوکوس پنومونیه بررسی شدند. و میزان حساسیت استرپتوکوکوس پنومونیه به آنتی بیوتیک های مختلف تعیین شد. یافته‌ها: از ۱۰۲ نمونه بررسی شده، ۱۵ جدایه (۷/۱۴ درصد) استرپتوکوکوس پنومونیه شناسایی گردید. که از این تعداد ۸ مورد (۵۳ درصد) استرپتوکوکوس پنومونیه درجنس مذکر مشاهده گردید. پنوموکوک‌های جدا شده در این مطالعه نسبت به جنتامایسین (۸۶ درصد)،کانامایسین (۸۰ درصد)،آمیکاسین (۷۴ درصد)،تتراسیکلین (۷۳ درصد) وکلیستین (۷۳ درصد) حساس بودند. همچنین پنوموکوک‌های جدا شده نسبت به پنیسیلین (۸۰ درصد)، آموکسیسیلین (۸۰ درصد)، سفالوتین (۷۳ درصد)، اریترومایسین (۶۵ درصد)، آمپیسیلین (۶۵ درصد)، نالیدیکسیک اسید (۶۰ درصد)، نیتروفورانتوئین (۶۰ درصد)، ونکومایسین (۵۳ درصد)، کلرامفنیکل (۵۳ درصد) و کاربنیسیلین (۵۳ درصد) مقاوم بودند. استنتاج: با توجه به ظهور سویه‌های مقاوم استرپتوکوکوس پنومونیه نسبت به درمان‌های آنتی بیوتیکی رایج توصیه می‌شود پس از انجام مطالعات تکمیلی وسیع‌تر و تأیید این الگوی مقاومت، نسبت به تهیه یا تجدید نظر در دستورالعمل‌های درمانی کشوری اقدام و شروع درمان آنتی‌بیوتیکی برای استرپتوکوکوس پنومونیه بر اساس این دستورالعمل ها انجام گیرد.

---

سابقه و هدف: پسوریازیس یک بیماری مزمن و التهابی پوست می‌باشد که با ضایعات پوشیده شده از پوسته‌های نقره‌ای- سفید مرده پوست مشخص می‌شود. این بیماری خود ایمنی زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن پیام‌های معیوبی می‌فرستد که منجر به افزایش سرعت چرخه رشد سلول‌های پوست می‌شود. شیوع پسوریازیس در جهان بسته به نوع منطقه حدود ۴-۵/۰ درصد می‌باشد. در افراد مبتلا به پسوریازیس، افزایش بروز افسردگی، چاقی، دیابت، فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی- عروقی و سرطان دیده می‌شود. علت دقیق بیماری پسوریازیس شناخته شده نیست. اخیراً نقش عوامل میکروبی در ایجاد و یا تشدید پسوریازیس مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلی از این مطالعه، ارائه یک مرور کلی از پژوهش‌های انجام شده در زمینه نقش عوامل میکروبی در پسوریازیس می‌باشد. مواد و روش‌ها: مقالاتی که بین سال‌های ۱۹۶۱ و ۲۰۱۱ در PubMed/MEDLINE و پایگاه‌های جستجوی اطلاعات داخلی منتشر شده بودند، جهت تعیین نقش عوامل میکروبی در عارضه پسوریازیس مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این مطالعات با دقت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: عوامل میکروبی به ویژه استرپتوکوکوس پیوژنز، استافیلوکوکوس اورئوس، گونه های کاندیدا، گونه‌های مالاسزیا، انتروکوک فکالیس و سودوموناس آئروژینوزا می‌تواند روند بیماری را از طریق تغییر در ویژگی‌های پوست بیماران مبتلا به پسوریازیس تغییر دهند. استنتاج: بر اساس نتایج این مطالعات به نظر می‌رسد میکروارگانیسم‌ها در پاتوژنز پسوریازس بسیار با اهمیت باشند. این عوامل می‌توانند از طریق فعال‌سازی مونوسیت‌ها و سلول‌های T توسط سوپر آنتی‌ژن‌ها و ترشح سموم مختلف باعث تشدید پسوریازیس شوند.

---

سابقه و هدف: پوسیدگی دندان عفونتی است که با تشکیل پلاک دندانی که از نظر ساختاری نوعی بیوفیلم محسوب می شود، ایجاد می گردد. استرپتوکوکوس موتانس شاخص‌ترین باکتری دهانی عامل ایجاد پلاک و پوسیدگی دندان است. هدف از این مطالعه ارزیابی فعالیت عصاره‌های اتانولی، متانولی، استونی و آبی گال مازو درختان بلوط بر رشد و جلوگیری از تشکیل بیوفیلم استرپتوکوکوس موتانس بوده است. مواد و روش‌ها: از سویه باکتریایی . استرپتوکوکوس موتانس (ATCC: ۲۵۹۲۳) به عنوان سویه استاندارد در تشکیل بیوفیلم استفاده شد. عصاره‌ها به روش خیساندن و سوکسله تهیه گردید. سری رقت ۰۰/۱۰ تا ۱۶/۰ میلی‌گرم در میلی‌لیتر از عصاره‌ها در آب مقطر آماده گردید. اثر ضد میکروبی عصاره‌ها بر رشد استرپتوکوکوس موتانس به روش انتشار چاهک و فعالیت ضدبیوفیلمی عصاره‌ها به روش میکرودایلوشن با رنگ تنفسی TTC انجام گردید. مقایسه میانگین‌ها با آزمون آنالیز واریانس انجام شد. یافته‌ها: عصاره‌های متانولی، اتانولی و استونی گال مازو خاصیت ضدباکتریایی برعلیه استرپتوکوکوس موتانس از خود نشان دادند. حداقل غلظت مهارکننده عصاره‌ها بین ۱۶۰ تا ۳۲۰ میکروگرم در میلی‌لیتر و حداقل غلظت کشنده آن‌ها ۳۲۰ تا ۶۴۰ میکروگرم در میلی‌لیتر به‌دست آمد. عصاره آبی گال مازو فعالیت ضدمیکروبی نشان نداد. عصاره‌های گال مازو در غلظت‌های بالاتر از ۵/۱۹ میکروگرم در میلی‌لیتر مانع از تشکیل بیوفیلم استرپتوکوکوس موتانس شد. استنتاج: عصاره‌های گال مازو مانع از رشد استرپتوکوکوس موتانس شدند. این عصاره‌ها در ممانعت از تشکیل بیوفیلم استرپتوکوکوس موتانس بسیار مؤثر هستند. گال‌های مازو عوامل ضدمیکروبی بالقوه مناسبی محسوب می‌شوند.

---

سابقه و هدف: تشخیص سریع عفونت‌های پنوموککی به منظور درمان موفق و پیشگیری از عواقب آن بسیار مهم است. لذا، هدف ز این مطالعه راه اندازی روش PCR براساس ژن‌های رمزکننده کپسول استرپتوکوکوس پنومونیه بوده است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، براساس سکانس رفرانس ژن‌های cpsB، cpsD، aroE و psaA استرپتوکوکوس پنومونیه پرایمرهای اختصاصی طراحی گردید. هر باکتری به طور جداگانه مورد استخراج ژن قرار گرفت. پروتکل PCR طراحی و انجام شد. محصول PCR سکانس و نتایج به صورت توصیفی تحلیل گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، پرایمرهای طراحی شده علیه ژن های cpsB، cpsD، aroE و psaA قادر به تکثیر قطعات ۱۵۹، ۲۰۲، ۲۵۴ و ۲۸۶ جفت بازی هستند. مقایسه و همسان سازی قطعات تکثیر شده با ژن‌های رفرانس همولوژی ۱۰۰ درصدی را نشان داد.
استنتاج: نتایج حاکی از آن بود که می‌توان با استفاده از ژن‌های ویرولانس سویه های استرپتوکوکوس پنومونیه بیماری زا را از سویه‌های غیر بیماری زا و نیز سویه های ویریدانس تشخیص داد. بنابراین، با استفاده از روش ارایه شده در این تحقیق احتمالاً بتوان سویه های بیماری زای استرپتوکوکوس پنومونیه را تشخیص داد و گزارش نمود.

---

سابقه و هدف: کاهش در تعداد میکروارگانیسم‌های دهانی سبب کاهش پوسیدگی دندان‌ها می‌شود. باکتری درمانی، مانند استفاده از باکتری‌های پروبیوتیک، یک روش جایگزین برای درمان عفونت‌های ناشی از میکروارگانیسم‌ها است. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر دوغ پروبیوتیک و دوغ معمولی بر روی دو میکروارگانیسم شایع دهانی به نام‌های استرپتوکوکوس موتانس و انتروکوکوس فکالیس بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، حداقل غلظت بازدارندگی رشد (MIC) دوغ‌های پروبیوتیک و معمولی و قطر هاله عدم رشد باکتری‌های استرپتوکوکوس موتانس و انتروکوکوس فکالیس در حضور هر دو نوع دوغ، بترتیب به روش میکروبراث دایلوشن و دیسک آگار دیفیوژن مورد ارزیابی قرار گرفت.آنالیز داده‌ها با استفاده از SPSS ۲۲ و آزمون من‌ویتنی انجام شد.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه حاکی از وجود اختلاف آماری معنی‌دار حداقل غلظت بازدارندگی از رشد دو نوع دوغ مورد استفاده بر علیه انتروکوکوس فکالیس و استرپتوکوکوس موتانس بود (۰۰۲/۰(P=، درحالی‌که این میزان در دوغ معمولی بیش‌تر از دوغ پروبیوتیک بود. قطر هاله عدم رشد استرپتوکوکوس موتانس (۰۶۱/۰(P= و انتروکوکوس فکالیس (۹۹/۰(P= در حضور دو نوع دوغ مورد آزمایش، تفاوت معناداری نداشت.
استنتاج: بر اساس یافته‌های مطالعه دوغ پروبیوتیک بیش‌تر از دوغ معمولی قادر به مهار انتروکوکوس فکالیس و استرپتوکوکوس موتانس می‌باشد و شاید بتوان آن را به‌عنوان یک عامل پیشگیری‌کننده از بیماری‌های دهان و دندان در نظر گرفت.

---

سابقه و هدف: پلاک دندان در واقع یک بیوفیلم است که در سطح دندان ایجاد می‌شود. ضایعات پوسیدگی به علت تغییرات اکولوژیکی نامناسب در فلور میکروبی بیوفیلم پلاک، ایجاد می‌شود. در این مطالعه اثر باکتریوسین لاکتوباسیلوس کازئی پروبیوتیک جدا شده از شیر بر تشکیل بیوفیلم توسط استرپتوکوکوس سالیواریوس مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی ، جداسازی ۳سویه لاکتوباسیلوس کازئی پروبیوتیک از نمونه‌های شیر غنی‌سازی و کشت در محیط MRS Broth و MRS Agar در جار شمع‌دار ((Candle jar صورت گرفت. شناسایی اولیه لاکتوباسیلوس‌کازئی با تست‌های تخمیری قند و سایر تست‌های بیوشیمیایی مربوطه صورت پذیرفت، سپس با PCR و سکانس ۱۶srDNAتوالی‌های به‌دست آمده، تایید شد. تخلیص نسبی باکتریوسین از روش رسوب‌دهی با سولفات آمونیوم انجام و وزن مولکولی آن به‌وسیله SDS-PAGE اندازه‌گیری و فعالیت آن سنجیده شد. جدایه‌های استرپتوکوکوس سالیواریوس از پلاک دندانی جداسازی و به‌صورت فنوتیپی و بیوتیپی شناسایی شدند. تایید مولکولی جدایه‌های به‌دست آمده با استفاده از ژن اختصاصی  gtfKبا روشPCR  انجام شد. توانایی تشکیل بیوفیلم استرپتوکوکوس سالیواریوس و بررسی اثر باکتریوسین بر تشکیل بیوفیلم با میکروتیترپلیت سنجیده شد.
یافته‌ها: پس از تخلیص نسبی باکتریوسین ۳ سویه لاکتوباسیلوس کازئی پروبیوتیک جداسازی شده از شیر، در سنجش وزن مولکولی آن‌ها به روشSDSPAGE دو نمونه ۳LC و LC۱ باندهایی به ترتیب با وزن مولکولی ۳۵ تا ۴۰ کیلودالتون و حدود ۷۵ کیلو دالتون تشکیل دادند. مایع رویی حاصل از کشت لاکتوباسیلوس کازئی و باکتریوسین‌ها، اثرات ضدباکتریایی علیه جدایه‌های استرپتوکوکوس سالیواریوس از پلاک دندانی و تشکیل بیوفیلم توسط این باکتری را نشان دادند.
استنتاج: طبق نتایج این مطالعه باکتریوسین لاکتوباسیلوس کازئی توانایی مهار رشد استرپتوکوکوس سالیواریوس و نیز کاهش تشکیل بیوفیلم را دارند و جایگزین مناسبی برای استفاده در صنایع بهداشت دهان می‌باشند.

---

سابقه و هدف: پوسیدگی ثانویه دندان، یکی از علل اصلی جایگزینی ترمیم‌ها می‌باشد. سمان گلاس آینومر با قابلیت آزادسازی فلوراید می‌تواند تاثیرات ضدپوسیدگی و ضدباکتریایی داشته باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه خواص آنتی‌میکروبیال (ضدباکتریایی) و میزان آزادسازی فلوراید سه فرمولاسیون مختلف سمان گلاس آینومربود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه آزمایشگاهی در دانشکده دندانپزشکی اردبیل در سال ۱۳۹۹ انجام شد. ۳۹ دیسک کامپوزیتی از سه نوع سمان گلاس آینومر شامل Fuji IX GP Extra، Fuji II LC و Equia Forte تهیه شد. میزان آزادسازی فلوراید از سه نوع سمان گلاس آینومر(۱۵=n)، به همراه فعالیت ضدباکتریایی(۲۴=n) آن‌ها در برابر باکتری‌های استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ارزیابی شد. میکروتیوب هایی حاوی هر باکتری و فاقد نمونه گلاس آینومر به‌عنوان گروه کنترل مثبت در نظر گرفته شد. تست انتشار چاهک و رسم منحنی کشته شدن باکتری برای ارزیابی فعالیت ضدباکتریایی مواد استفاده شد. میزان فلوراید آزاد شده توسط الکترود ویژه یون فلوراید در روزهای ۱۴،۷،۴،۳،۲،۱و۲۱ اندازه‌گیری شد. داده‌ها با آزمون ANOVA و تست تعقیبی Sidak ،Tukey بررسی آماری شدند.
یافته‌ها: در ارزیابی فعالیت ضدباکتریایی، گروه Fuji IX GP Extra با تفاوت آماری معنی‌دار بیش‌ترین و گروه Equia Forte کم‌ترین تاثیر را علیه هر دو باکتری نشان دادند(۰۰۱/۰P<). کم‌ترین میانگین متغیر میزان آزاد سازی فلوراید در سمان Equia Forte مشاهده شد (۰۰۱/۰P<). بین میانگین متغیر میزان آزادسازی فلوراید در سمان Fuji IX با میانگین آن در سمان Fuji II تفاوت معنی‌دار آماری وجود نداشت (۰۵/۰P>).
استنتاج: گروه Fuji IX GP Extra حداکثر بازدارندگی رشد باکتری‌های  استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس را در نتیجه میزان بالای آزادسازی یون فلوراید دارد.

---

سابقه هدف: پوسیدگی دندانی از شایع‌ترین بیماری‌های باکتریایی دوران کودکی به شمار می‌آید. استفاده از خمیردندان‌های مناسب می‌تواند بروز این بیماری را کاهش دهد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی آزمایشگاهی برندهای مختلف خمیردندان‌ کودکان موجود در بازار ایران بر روی سویه‌های استرپتوکوکوس موتانس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بوده است.
مواد و روش‌ها:در این مطالعه آزمایشگاهی پس از کشت سوش‌های استاندارد باکتریایی، خمیردندان‌های آیروکس، بس، میسویک، کلگیت، اورال- بی، بنسر و فرایس در غلظت‌های ۲ و mg/ml ۴ توسط آب مقطر تهیه و درون چاهک‌های تعبیه شده در محیط کشت اضافه شدند. پس از جذب به مدت ۴۸-۲۴ ساعت، انکوباسیون در دمای C ۳۷º صورت پذیرفت .در نهایت قطر هاله‌‌ی مهاری ضدباکتریایی به میلی‌متر گزارش شد. از آزمون‌ Tبه منظور تحلیل و جداول فراوانی به منظور توصیف داده‌ها استفاده شد.

• تمامی خمیردندان‌ها، قطر هاله‌ی مهاری را از mm ۲۵-۳، (به جز بس و آیروکس در غلظت mg/ml ۲ علیه استرپتوکوکوس موتانس، mm ۰)، به ثبت رساندند. قدرت کلی ضدباکتریایی خمیردندان‌ها به این صورت بوده است: اورال - بی > کلگیت > فرایس > بنسر > میسویک > بس > آیروکس. در غلظت mg/ml ۴، قطر هاله‌ها علیه لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس نسبت به استرپتوکوکوس موتانس تقریبا دو برابر بوده است.

نتیجه‌گیری: در شرایط آزمایشگاهی، خمیردندان‌های مخصوص کودکان اورال- بی و کلگیت (سدیم فلوراید ppm ۵۰۰) بیشترین و برندهای بس و آیروکس (سدیم مونوفلوروفسفات ۵۰۰ppm) کمترین قدرت ضدباکتریایی را علیه میکروارگانیسم‌های تحت بررسی داشتند. به جز برندهای بس و آیروکس، سایر خمیردندان‌ها در غلظت‌های مختلف از ویژگی‌های ضدباکتریایی مطلوبی برخوردار بودند.

---

سابقه و هدف: عصاره‌ سیر و دارچین همانند وارنیش فلوراید، به دلیل اثر ضدمیکروبی و کنترل دمینرالیزاسیون مینای دندان در پیشگیری از پوسیدگی دندانی نقش دارد. این مطالعه آزمایشگاهی تحلیلی در سال ۱۴۰۰، با هدف بررسی اثر ضدمیکروبی عصاره‌ سیر و دارچین در مقایسه با وارنیش فلوراید، در کنترل عفونت باکتری‌های استرپتوکوکوس موتانس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس دهانی انجام شد.
مواد و روش‌ها: جهت بررسی اثر ضد میکروبی، از تست‌های دیسک دیفیوژن، حداقل غلظت مهاری و حداقل غلظت کشندگی استفاده شد. همچنین جهت کنترل مثبت از دیسک آمپی‌سیلین و اریتروماسین و برای کنترل منفی از سرم فیزیولوژیک استریل استفاده شد. مقایسه داده‌ها، با آزمون تحلیل واریانس (ANOVA) و آزمون تعقیبی بونفرونی صورت پذیرفت.
یافته‌ها: در آزمایش دیسک دیفیوژن، استفاده‌ از عصاره دارچین در کنار وارنیش فلوراید (mm۰/۱±۰/۱۰) باعث افزایش معنی‌دار در قطر هاله‌ مهار رشد در لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس شد (۰/۰۰۱>P)، اما بیش‌ترین قطر هاله مهار رشد در لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و استرپتوکوکوس موتانس به ترتیب متعلق به سیر-دارچین-وارنیش (mm۵۸/۱±۰/۱۲) و وارنیش فلوراید (mm۷۱/۰±۰/۹) بود. اثر ضد میکروبی عصاره سیر به‌طور معنی‌داری از سایر ترکیبات، در هر دو سویه کم‌تر بود (۰/۰۰۱>P). بیش‌ترین اثر مهارکنندگی و کشندگی نیز در ارتباط با وارنیش و در استرپتوکوکوس موتانس دیده شد.
استنتاج: یافته‌های این مطالعه نشان داد که در شرایط آزمایشگاهی استفاده از دارچین و وارنیش فلوراید اثر سینرژیستی ضد میکروبی علیه لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس دارد. همچنین عصاره‌ دارچین، به دلیل اثراتی مشابه با وارنیش فلوراید، می‌تواند به عنوان یک عامل جایگزین در کنترل و پیشگیری از پوسیدگی‌های دندانی مفید باشد.

 

---

سابقه و هدف: استفاده از وارنیش‌فلوراید رویکردی مؤثر در دندان‌پزشکی پیشگیرانه است. با توجه به خواص آنتی‌میکروبیال عصاره‌ی هسته‌ی انگور (GSE: Grape Seed Extract) و اثرگذاری آن بر رمینرالیزاسیون دندانی، مطالعه‌ی حاضر با هدف مقایسه‌ی تأثیر این عصاره با و بدون وارنیش‌فلوراید و نیز اثر سینرژیسم آن‌ها بر باکتری های پوسیدگی زای استرپتوکوکوس‌موتانس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: در مطالعه‌ آزمایشگاهی و تحلیلی حاضر، از تست‌های دیسک آگار دیفیوژن (قطر هاله‌ی مهار رشد) و میکروبراث دایلوشن برای بررسی خواص آنتی‌باکتریال و حداقل غلظت مهاری (Minimum Inhibitory Concentration: MIC) ترکیبات استفاده شد. برای کنترل مثبت، از دیسک آمپی‌سیلین و اریترومایسین و برای کنترل منفی، از سرم فیزیولوژیک استریل استفاده شد. تحلیل داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS ورژن ۱۶ و آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) و نیز آزمون‌های کروسکال‌والیس، یو من‌ویتنی و تی مستقل صورت گرفت. ۰/۰۵P< معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: بیشترین قطر هاله‌ی مهار رشد در استرپتوکوکوس‌موتانس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به‌ترتیب، در وارنیش ۲/۵ (mm۰/۷±۱۲/۰) و GSE mg/ml ۵ (mm۶/۱±۱۳/۱) و نیز کمترین قطر هاله به‌ترتیب، در GSE ۲/۵(mm۰/۹±۷/۰) و ترکیب دو عصاره در غلظت mg/ml۲/۵ (mm۶/۹±۵/۰) به ثبت رسید. وارنیش کمترین MIC را در هر دو گونه‌ی باکتریایی به ثبت رساند (mg/ml۸/۷±۱/۰) و هیچ گونه اثری از سینرژیسم میان دو ماده دیده نشد؛ بااین‌حال، GSE در غلظت mg/ml ۵ عملکردی نسبتاً مشابه با وارنیش نشان داد.
استنتاج: GSE می تواند جایگزینی مناسب برای وارنیش‌فلوراید به‌منظور پیشگیری و کنترل پوسیدگی‌های دندانی در مراحل اولیه در نظر گرفته شود.
 

---

سابقه و هدف: خواص ضد باکتریایی انار در مطالعات متعددی بررسی شده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر ضد میکروبی عصاره دانه انار (PSE: Pomegranate Seed Extract) با وارنیش فلوراید MI و نیز بررسی اثر سینرژیسم آن‌ها بر باکتری‌های پوسیدگی‌زای دهانی استرپتوکوکوس موتانس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه in-vitro، از تست‌های دیسک آگار دیفیوژن (قطر هاله عدم رشد) و میکروبراث دایلوشن برای بررسی خواص ضد باکتریایی و حداقل غلظت مهاری (MIC) و کشندگی (MBC) ترکیبات استفاده شد. فعالیت ضد باکتریایی عصاره‌های متانولی در ۵ گروه PSE، PSE و وارنیش، وارنیش MI، کنترل مثبت (آمپی‌سیلین و اریتروماسین) و کنترل منفی (سرم فیزیولوژیک استریل) بررسی شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ تحلیل شدند.
یافته‌ها: بیش‌ترین قطر هاله مهار رشد در استرپتوکوکوس موتانس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به ترتیب در ترکیب دو عصاره ((mm) ۰/۲۲±۱۲/۰) و وارنیش ((mm) ۰/۲۲±۱۲/۱) بود و نیز کم‌ترین قطر هاله‌ها در PSE به ثبت رسید (به ترتیب (mm) ۰/۰±۸/۱ و (mm) ۰/۵±۴/۱). وارنیش کم‌ترین MIC و MBC را در هر دو گونه باکتریایی به ثبت رساند. در مهار رشد استرپتوکوکوس موتانس، PSE و وارنیش عملکردی مشابه داشتند (۰/۵۸۸P=)؛ در حالی که اثرهای سینرژیستی چشمگیری در استفاده هم‌زمان از دو عصاره مشاهده شد (۰/۰۵>P).
استنتاج: وارنیش نسبت به سایر گروه‌های مورد مطالعه دارای اثرهای سودمندتری بود و برای مهار رشد دو گونه باکتریایی به غلظت کم‌تری از آن نیاز است. با این حال می‌توان از غلظت‌های بالای PSE، با و بدون وارنیش فلوراید در برابر استرپتوکوکوس موتانس بهره برد.
 

---

سابقه و هدف: ظهور مقاومت به چند دارو (MDR) در استرپتوکوکوس آگالاکتیه جدا شده از خانم‌های باردار و حضور کپسول پلی‌ساکاریدی در آن‌ها نقش بسیار مهمی در بیماری‌زایی دارند. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی شیوع مقاومت آنتی‌بیوتیکی، مقاومت به چند دارو و تایپ‌های Ia و Ib کپسولی در این سویه‌ها بود.
مواد و روش‌ها: نمونه‌های واژینال به محیط کشت انتقالی Todd-Hewitt Broth منتقل شدند. پس از ۲۴ ساعت، بر روی محیط کشت بلاد آگار تلقیح شده، باکتری‌ها با روش‌های استاندارد تعیین هویت شدند. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها به روش دیسک آگار دیفیوژن مشخص شد. سپس، DNA باکتری‌ها استخراج شد و ژن‌های کپسولی با استفاده از روش PCR مورد شناسایی قرار گرفتند.
یافته‌ها: شیوع کلونیزاسیون در خانم‌های باردار ۲۵/۲۳درصد بود. تتراسایکلین با ۹۴/۳۳درصد مقاومت کم اثرترین دارو بود، در حالی‌که ۷۸/۳، ۸۱/۱۳ و ۸۳/۰۱ درصد از ایزوله‌ها، به‌ترتیب نسبت به اوفلوکساسین، اریترومایسین و کینوپریستین- دالفوپریستین غیرحساس بودند. هم‌چنین، ۷۸/۳ درصد از ایزوله‌‌ها نسبت به پنی‌سیلین حساس بودند. در ضمن، ۹۴ (۸۸/۷ درصد) ایزوله MDR بودند، در حالی که، به‌ترتیب ۲۰ (۱۸/۸۶ درصد) ایزوله و ۳۲ (۳۰/۱۸ درصد) ایزوله تایپ‏های کپسولی Ia و Ib داشتند.
استنتاج: پنی‌سیلین داروی مناسبی برای پروفیلاکسی در زنان باردار با ریسک بالا در این منطقه می‌باشد. شیوع بالای سویه‌های MDR نشان‌دهنده عدم مدیریت صحیح مصرف آنتی‌بیوتیک‌‌ها می‌باشد. در ضمن، شیوع بالای تایپ‏های کپسولی Ib و Ia، به‌خصوص در سویه‌های MDR، نشان‌دهنده اهمیت این سروتیپ‌ها جهت طراحی واکسن می‌باشد.
 

---

سابقه و هدف: استرپتوکوکوس گروه B (Group B Streptococcus; GBS) یا استرپتوکوکوس آگالاکتیه یکی از مهم‌ترین علل بیماری‌های تهاجمی‌نظیر سپتی سمی‌و مننژیت در نوزادان بوده و توانایی ایجاد انواع بیماری در زنان باردار و بالغین با بیماری زمینه‌ای را دارد. این باکتری در واژن و رکتوم ۱۰درصد الی ۳۰ درصد از خانم‌های باردار کلونیزه می‌شود. کلونیزاسیون خانم‌های باردار با GBS خطر زایمان زودرس و انتقال باکتری در هنگان زایمان به نوزاد را افزایش می‌دهد. پنی سیلین به عنوان آنتی‌بیوتیک خط اول جهت درمان عفونت‌های ناشی از GBS تجویز می‌شود، درحالی‌که ماکرولیدها (اریترومایسین)، لینکوزامیدها (کلیندامایسین) و استرپتوگرامین‌های گروه B به عنوان داروهای جایگزین توصیه شده‌اند. شیوع مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها در این باکتری در حال افزایش بوده و ممکن است باعث بروز مشکلات در درمان شود. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی فراوانی مقاومت به اریترومایسین و کلیندامایسین و ژن‌های کد کننده مقاومت به این آنتی بیوتیک‌ها در سویه‌های GBS جدا‌شده از نمونه‌های واژن و رکتوم خانم‌های باردار در ایران می‌باشد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک متاآنالیز می‌باشد که به بررسی مطالعات انجام شده در زمینه مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های اریترومایسین و کلیندامایسین در سویه‌های GBS جداشده از خانم‌های باردار می‌پردازد. در ابتدا جمع‌آوری اطلاعات با جستجو در پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، Scopus، Web of Science، SID (Scientific Information Database) و Google Scholar با استفاده از کلید واژه‌های استرپتوکوکوس آگالاکتیه، استرپتوکوکوس گروه B (Group B Streptococcus: GBS)، مقاومت آنتی‌بیوتیکی، اریترومایسین، کلیندامایسین، MLS_B (macrolide، lincosamide و group B streptogramins) صورت گرفت. سپس، از میان مقالات جمع‌آوری شده معیارهایی همچون: داشتن حجم کافی، کنترل مخدوش‌گرها، در‌برگرفتن آنتی‌بیوتیک‌های مدنظر و دسترسی به متن کامل مطالعه تعیین شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Comprehensive MetaAnalysis (Biostat V۲,۲) بررسی شدند. ناهمگنی بین مطالعات با شاخص I^۲ بررسی و بـراساس نتایج ناهمگنی از مدل اثر تصادفی جهت تعیین شیوع مقاومت استفاده‌شد.
یافته‌ها: در جستجوی اولیه پایگاه‌های اطلاعاتی، ۲۴۲ مطالعه یافت شد. سپس، ۴۱ مطالعـه بـه دلیـل تکـراری بـودن در پایگاه‌های اطلاعاتی از مطالعه خـارج شـدند و ۲۰۱ مطالعـه مرتبط با موضـوع واجـد شـرایط جهـت متاآنالیز بودند. در نهایت، ۱۵۸ مطالعه به دلیل مرتبط نبودن با موضوع پژوهش، پس از ارزیـابی عنـاوین و خلاصـه مقالات، از مطالعـه خـارج شـدند. در پایـان، ۱۶ مطالعـه جهت تحلیل و آنالیز وارد این مطالعه شـدند. در ایـن متاآنـالیز، شـیوع مقاومتبه اریترومایسین و کلیندامایسین، فنوتیپ‌های مقاومت و ژن‌های کد کننده مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه‌های GBS زنان باردار مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی‌مطالعات از نوع مطالعات مقطعی بودند. طبق محاسبات، میزان مقاومت به اریترومایسین و کلیندامایسین به ترتیب در (۴۳/۹-۱۶CI۹۵%: ) ۲۷/۹ درصد و (۴۳/۵-۱۷CI۹۵%: ) ۲۸/۴ درصد بود. فنوتیپ مقاومت پیوسته و القایی به ترتیب در (۴۰/۴-۶/۲CI۹۵%: ) ۱۷/۵ درصد و(۲۳/۲-۴/۷CI۹۵%: ) ۱۰/۹ درصد و فنوتیپ M و L به ترتیب در (۱۶- ۳/۹CI۹۵%: )۸/۱ درصد و (۸/۴-۲/۷CI۹۵%: ) ۴/۸ درصد از جدایه‌ها مشاهده شد. میزان شیوع ژن‌های کدکننده مقاومت آنتی‌بیوتیکی ermTR (۴۱/۴-۲۷/۴CI۹۵%: ) ۳۴درصد، ermB(۷۷/۱-۳CI۹۵%: ) ۲۴/۵درصد و mefA (۱۱/۴-۳/۹CI۹۵%: ) ۶/۷ درصد بود.
استنتاج: این مطالعه نشان داد که میزان مقاومت به اریترومایسین و کلیندامایسین در جدایه‌های GBS در ایران رو به افزایش است. بنابراین تست حساسیت آنتی بیوتیکی (آنتی بیوگرام) قبل از تجویز این آنتی‌بیوتیک‌ها، به منظور جلوگیری از ظهور سویه‌های مقاوم باید انجام شود.