جستجو در مقالات منتشر شده


۵ نتیجه برای اندوتلیال
بررسی میزان تولید پپتید ضد سرطان VEGF-۱۱۱b در سلول های انسانی ترنسفکت شده از طریق Real Time- PCR
مرتضی صادقی، زهره حجتی،
دوره ۲۶، شماره ۱۴۵ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده

سابقه و هدف: فاکتورهای رشد اندوتلیالی تیپ b با فعالیت ضد رگ‌زایی و مهار رشد تومورها به عنوان داروهای جدید ضدسرطان مورد توجه هستند. در این مطالعه هدف بررسی میزان بیان vegf۱۱۱b در سلول‌های انسانی HEK۲۹۳ بوده است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی سلول‌های HEK۲۹۳ توسط وکتور pBUD.VEGF۱۱۱b حاوی ژن VEGF۱۱۱B به روش لیپوفکتامین ترنسفکت شدند و mRNA سلول‌های ترنسفکت شده و سلول‌های کنترل استخراج شدند و از روی آن cDNA ساخته شدو میزان بیان vegf۱۱۱b از طریق Real time-PCR اندازه گیری شد.

یافته‌ها: ترنسفکشن سلول‌های HEK۲۹۳ با موفقیت انجام شد و ۴۸ ساعت پس از ترنسفکشن سلول‌های HEK۲۹۳ ، ct مربوط به بیان vegf۱۱۱b در سلول‌های ترنسفکت شده برابر ۲۳,۱۷ و ct مربوط به بیان ژن کنترل GAPDH در این سلول‌ها برابر ۲۱,۱۱ بود. در سلول‌های کنترل (ترنسفکت نشده) و ct مربوط به GAPDH برابر ۲۱,۰۹ بود و هیچ بیانی از vegf۱۱۱b در این سلول‌ها مشاهده نشد.

استنتاج: بیان مناسب پروتئین نوترکیب vegf۱۱۱b در سلول‌های HEK۲۹۳ نخستین گام برای تولید و تحقیقات بیش‌تر روی این پروتئین است و با انجام این مطالعه امکان استفاده از این محصول در تحقیقات بعدی روی مهار رگ زایی و درمان سرطان فراهم شد.


اثر ترکیبی تمرین تناوبی شدید و مکمل روغن بذر کتان بر محافظت قلبی: به واسطه بیان ژن‌های UCP۲، UCP۳ و eNOS
حسین شیروانی، صالح رحمتی احمدآباد،
دوره ۲۸، شماره ۱۶۰ - ( ۲-۱۳۹۷ )
چکیده
سابقه و هدف: ایجاد محافظت قلبی عروقی با فعالیت ورزشی و تغذیه مناسب از جمله موضوعات مهم و جذاب است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تعاملی یک دوره تمرین تناوبی شدید و مصرف مکمل روغن بذر کتان بر بیان ژن‏های درگیر در محافظت قلبی (UCP۲، UCP۳ و eNOS) در رت‏های نر سالم انجام شده است.
مواد و روش‌ها: ۲۰ سر رت بالغ نر، به‏صورت تصادفی به چهار گروه ۵ تایی شامل: کنترل سالین (CS)، تمرین سالین (TS)، مکمل بذر کتان (CO) و تمرین مکمل بذر کتان (TO) تقسیم شدند. گروه‏های تمرینی‌، به مدت ۱۰ هفته و هر هفته پنج جلسه، تمرین اینتروال را با شدت ۹۰ تا ۹۵ درصد VO۲max روی نوارگردان مخصوص جوندگان انجام دادند و گروه‌های مکمل نیز عصاره روغنی بذر کتان را با دوزmg/kg  ۳۰ دریافت می‌کردند. پنج روز پس از آخرین جلسه تمرینی رت‌ها قربانی شدند. سپس بافت برداری قلب انجام و مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد تمرین به طور معنی‌داری باعث افزایش بیان ژن UCP۲ نسبت به گروه کنترل شده است (۰۳/۰ p=). بیان ژن UCP۲ در گروه تعاملی بیش‏تر از کنترل (۰۰۸/۰ p=) و تمرین (۰۰۸/۰ p=) بود. در مورد UCP۳، تمرین به طور معنی‌داری باعث افزایش بیان ژن UCP۳ نسبت به گروه کنترل شد. بیان ژن UCP۳ در گروه تمرین (۰۵/۰ p=) و تعاملی (۰۵/۰ p=) به‏طور معنی‏داری بالاتر از مکمل بود. هم‏چنین در گروه تعاملی به طور معنی‌داری بیش‌تر از کنترل بود (۰۳/۰ p=). در مورد eNOs، گروه تعاملی بیان ژن eNOS بیش‏تری را نسبت به کنترل نشان دادند. هم‏چنین بیان ژن eNOS در گروه تعاملی از گروه تمرین بیش‌تر بود (۰۰۸/۰ p=).
استنتاج: تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف مکمل روغن بذر کتان بواسطه افزایش بیان ژن‏های UCP۲، UCP۳ و eNOS باعث محافظت قلبی می‏شود.
 
تاثیر ۸ هفته تمرین استقامتی توام با عصاره هیدروالکلی برگ زیتون بر اختلال اندوتلیال عروق کرونری و پروفایل لیپیدی در رت های نر دیابتی
سمیرا یاری میر، مریم مقیمیان، افشین نظری، علیرضا میرزایی، حامد صیدی، مهرنوش صدیقی،
دوره ۳۱، شماره ۲۰۱ - ( ۷-۱۴۰۰ )
چکیده
سابقه و هدف: در پژوهش حاضر با توجه به میزان بالا دیابت در جامعه و اهمیت مکمل های گیاهی و فعالیت ورزشی در درمان آن، اثرات عصاره هیدروالکلی برگ زیتون با و بدون فعالیت ورزشی بر عملکرد عروق کرونری در رت‌های نر دیابتی القاء شده توسط استرپتوزوتوسین بررسی شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی ۵۰ موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن ۳۰۰-۲۵۰ گرم به‌صورت تصادفی به ۵ گروه ۱۰ تایی شامل: کنترل سالم، دیابتی کنترل، دیابت + فعالیت ورزشی، دیابت + عصاره برگ زیتون، دیابت + فعالیت ورزشی + عصاره برگ زیتون تقسیم شدند. دیابت با تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید- استرپتوزوتوسین القاء شد. آزمودنی‌ها به مدت ۸ هفته و هر هفته ۵ جلسه به تمرین روی نوار گردان پرداختند. هم زمان گروه‌های تحت درمان با عصاره برگ زیتون، روزانه mg/kgbw۲۰۰ عصاره را به صورت گاواژ دریافت نمودند. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، قلب حیوانات به دستگاه لنگندرف منتقل و وضعیت همودینامیک بررسی و رت‌ها کشته شدند و سطوح آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان و لیپوپروتئین‌ها در خون اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: انجام ۸ هفته تمرین هوازی توام با عصاره برگ زیتون سبب افزایش فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دسموتاز و کاتالاز و افزایش سطوح لیپوپروتئین‌های HDL و LDL در رت‌های دیابتی شد، ولی تاثیری بر کاهش میزان LDL نداشت. همچنین با جلوگیری از افزایش پاسخ به تنگ‌کننده عروق کرونری ناشی از دیابت و افزایش پاسخ به گشادکننده عروق کرونری توام بود.
استنتاج: نتایج مطالعه حاضر می‌تواند در افزایش تمایل به استفاده از ورزش و عصاره برگ زیتون در درمان بیماران دیابتی و پیشگیری از عوارض قلبی و عروقی مانند اختلالات اندوتلیال عروق کرونری در بیماران دیابتی موثر باشد.
بررسی اثر تزریق هم زمان سلول‌های اجدادی اندوتلیال و سلول‌های بنیادی مزانشیمی در کاهش پاسخ التهابی سیستمیک ناشی از سپسیس القا شده با لیپوپلی ساکارید اشریشیاکولی در مدل موشی
صدف حسین نیا، مریم قانع، جمیله نوروزی، فرزانه حسینی،
دوره ۳۳، شماره ۲۲۲ - ( ۴-۱۴۰۲ )
چکیده
 سابقه و هدف: سلول‏های پیش ساز اندوتلیال (EPC) و سلول‏های بنیادی مزانشیمی (MSC) اثرات مفیدی در درمان سپسیس دارند، اما هنوز اثرات تزریق همزمان MSC و EPC در درمان سپسیس بررسی نشده است. این مطالعه با هدف بررسی اثر درمانی EPC+MSC بر کاهش پاسخ التهابی سیستمیک در مدل سپسیس القایی با لیپوپلی‏ساکارید(LPS)، انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، سلول‏های MSC وEPC مغز استخوان موش جداسازی و با استفاده از فلوسیتومتری، نشانگرهای سطحی آن‌ها بررسی شد. در مجموع ۴ گروه موش (گروه‏های ۱۲تایی) وارد مطالعه شدند. گروه کنترل که هیچ تیماری نداشتند، گروه دوم LPS به صورت درون صفاقی، گروه سوم پس از تلقیح LPS، بافر PBS و گروه چهارم پس از تلقیح LPS، سلول EPC و MSC دریافت کردند. سطح سرمی و بافتی IL-۱β، TNF-α، IL-۶ و IL-۱۰ و سطوح سرمی CRP و آنزیم‏‏های کبدی توسط کیت‏ تعیین شد. از آنالیز واریانس یک طرفه و post hoc برای مقایسه گروه‏ها استفاده شد.
یافته‌ها: شاخص‏های سطحی سلول‌های MSC و EPC توسط فلوسایتومتری تایید شد. تزریق EPC+MSC سطح سیتوکین‌‏های پیش التهابی را کاهش (۰/۰۰۱P<)، غلظت سیتوکین‏ ضد التهابی را افزایش (۰/۰۰۱P<) و میزان بقای موش‏های ناشی از LPS را افزایش داد (۰/۰۱P<). موش‏های تحت درمان با EPC+MSC، کاهش قابل توجهی در آنزیم‏های کبدی (۰/۰۵P<)، ادم ریوی (۰/۰۱P<) و سطح CRP (۰/۰۵P<) در مقایسه با گروه سپسیس القایی با LPS نشان دادند.
استنتاج: تزریق همزمان EPC و MSC منجر به کاهش پاسخ التهابی می‏‏شود. این مطالعه نتایج امیدوارکننده‏ای برای درمان سپسیس ارائه می‌دهد.
 
تقویت رگ‌زایی در هیدروژل مشتق از ماتریکس خارج سلولی کبد در محیط درون تنی با استفاده از هم‌کشتی سلول‌های اندوتلیالی ورید بند ناف و سلول‌های بنیادی مزانشیمی بافت چربی انسان
معصومه باغعلیشاهی، فاطمه پویا، مونا ساحلی،
دوره ۳۵، شماره ۲۴۴ - ( ۲-۱۴۰۴ )
چکیده
سابقه و هدف: توسعه یک ساختار مهندسی زیستی بافت کبدی دارای عروق، نیاز مبرم بخش بهداشت و درمان در جهت رفع تقاضای روز افزون پیوند کبد می‌باشد. جهت توسعه این ساختار ماتریکس‏های مورد استفاده مناسب باید زنده‌مانی سلول‌ها، عملکرد آن‌ها و توسعه ریز عروق‌ها را تضمین کند. علاوه بر این یکی از فاکتورهای لازم جهت تشکیل عروق خونی در ساختارهای مهندسی شده، سلول‏های اندوتلیالی و پریسیت‏ها می‏باشند، که باعث پایداری شبکه عروقی تشکیل شده می‏شوند.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، سلول‏های اندوتلیالی، درون هیدروژل مشتق از ماتریکس خارج سلولی کبد (LEM) به عنوان گروه کنترل و سلول‏های اندوتلیالی و سلول‏های بنیادی مزانشیمی در گروه هم کشتی درون هیدروژل مذکورکشت داده شدند. تشکیل عروق خونی و تراکم عروق خونی و تمایز سلول‏های بنیادی مزانشیمی به پریسیت‏ها ۱۰ روز پس از کشت سلول‏ها مورد بررسی قرار گرفت. این بررسی‌ها به ‌منظور تعیین میزان کارآمدی هیدروژل مشتق از LEM در حمایت از فرایند رگ‏زایی و تعامل سلول‌ها برای توسعه یک ساختار عروقی پایدار انجام شد.
یافته‌ها: در هر دو گروه کنترل و هم کشتی، عروق خونی نابالغ در هیدروژل مشتق از ماتریکس خارج سلولی تشکیل شد؛ تراکم عروق خونی در گروه هم کشتی به‌طور معنی‌داری بالاتر از گروه کنترل بود. بیان ژن α-sma بعنوان ژن موثر در رگ‏زایی نیز در گروه هم کشتی به میزان قابل توجهی بالاتر از گروه کنترل بود. بیان پروتئین α-sma نیز در گروه هم کشتی نشان داده شد.
استنتاج: هیدروژل مشتق از ماتریکس خارج سلولی کبد با حمایت از ایجاد قطبیت در سلول‏های اندوتلیالی باعث تشکیل عروق خونی در ساختار مهندسی شده بافت کبد می‏شود. تراکم سلولی لازم جهت تشکیل عروق خونی ۱۰۰ هزار سلول در ۳۰ میکرولیتر است. علاوه بر این هم کشتی سلول‏های اندوتلیالی و سلول‏های بنیادی مزانشیمی باعث تقویت و افزایش تشکیل عروق خونی می‏شود که سلول‏های بنیادی مزانشیمی تاثیرات خود را از طریق مکانیسم‏های پاراکراین و تمایز به پریسیت‏ها اعمال می‏کنند.
صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb