فاطمه نیک‌صولت، مریم مبینی، عارف حسینیان‌امیری، سحر فرزندی، هادی مجیدی، محسن اعرابی،
دوره ۲۸، شماره ۱۶۸ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
سابقه و هدف: شیوع انگشت ماشه‌ای در افراد دیابتی بالاتر گزارش شده‌است. اثرات تزریق کورتیکواستروئید درون غلاف تاندون در بیماران دیابتی پایین‌تر گزارش شده‌است. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی کورتیکوستروئید خوراکی در درمان انگشت ماشه ای در بیماران دیابتی انجام شده‌است.
مواد و روش‌ها: در این بررسی کارآزمایی بالینی، ۵۰ بیمار با پردنیزولون خوراکی به‌صورت ۵ میلی‌گرم سه بار در روز، به مدت ۲ هفته تحت درمان قرار گرفتند و سپس تحت پیگیری بر اساس معیار کوئینل در هفتههای ۳ و ۶ و ۳ ماه بعد قرار گرفتند. آنالیز داده‌ها با استفاده از SPSS ver,۱۷ و تست آماری Repeated measures ANOVA انجام گرفت.
یافته‌ها: در پایان دوره سه ماهه پیگیری، ۸۴ از ۱۰۶ انگشت (۳/۷۹ درصد) پس از مصرف کورتیکواستروئید خوراکی بهبود یافتند. کاهش رتبه معیار کوئینل پس از دریافت دارو از نظر آماری معنی‌دار بود (۰۰۱/۰>p). همبستگی مثبت بین طول مدت علائم با شدت بیماری در ماه سوم مطالعه مشاهده شد (۰۰۰۱/۰>p و ۳۷/۰=r). هم چنین بین تعداد انگشتهای درگیر با دورهی ابتلا به دیابت (۰۰۲/۰=p و ۴۲۵/۰=r)، HbA۱C (۰۲۴/۰=p و ۳۱۹/۰=r) و ۲HPP (۰۴۱/۰=p و ۲۹/۰=r) همبستگی مثبت وجود داشت.
استنتاج: با توجه به عدم مشاهده عوارض جانبی موضعی با دریافت کورتیکواستروئید خوراکی با دوز مورد نیاز برای درمان انگشت ماشه‌ای در بیماران دیابتی، ما استفاده از این دارو را به عنوان یک گزینه درمانی موثر در درمان انگشت ماشه‌ای در بیماران دیابتی به ویژه افراد با دوره علائم کم تر از شش ماه، قند خون کنترل شده، علائم خفیف و با درگیری چندین انگشت پیشنهاد میکنیم.
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۱N۲۰۱۶۰۶۰۵۲۸۲۶۶IRCT
mazums.ac.ir