---

سابقه و هدف: یکی از نتایج آسیب‌های مغزی کما است. از سوی دیگر از عوارضی که بیماران کمایی را در بخش‌های ICU تهدید می‌نماید، خطر بروز محرومیت حسی است. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر انواع صداها بر روی سطح هوشیاری بیماران کمایی می‌باشد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور می‌باشد. جامعه مورد پژوهش، ۴۵ بیمار کمایی تروماتیک با ۸ ≥GCS و بین سنین ۱۵- ۷۵ سال می‌باشد. که به روشن نمونه گیری در دسترس و به طور تصادفی در سه گروه تخصیص یافتند. بیماران گروه یک (تحریک شنوایی با صدای فرد آشنا) و گروه دو (تحریک شنوایی با صدای ناآشنا)، روزانه ۲ بار هر بار به مدت ۵-۱۰ دقیقه تحریک شدند ابزار بررسی سطح هوشیاری بیماران، GCS بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌‌ها از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته‌ها: میانگین سطح هوشیاری روز اول قبل از مطالعه در گروه مداخله ۱ (۴۰/۶) و گروه مداخله ۲ (۶۶/۵) و گروه کنترل (۵۳/۵) بوده است. آزمون آماری ANOVA نشان می‌دهد که بین میانگین سطح هوشیاری قبل از مداخله در گروه‌ها اختلاف آماری معنی‌دار وجود ندارد. برای مقایسه مدت زمان رسیدن به ۱۵ GCS= آزمون آماری test Log Rank نشان داد که مدت زمان رسیدن به ۱۵ GCS= با مقدار آماره ۷۶۵/۱۶ X۲= اختلاف معنی‌دار وجود دارد (۰۰۰۱/۰ =p). گروه یک نسبت به گروه دو و کنترل زودتر به ۱۵ GCS=رسیده‌اند. استنتاج: با توجه به این که تأثیر صدای آشنا بیش از صدای نا آشنا بوده است لذا توصیه می‌شود در صورت امکان برنامه تحریکات شنوایی با صدای آشنا برای بیماران کمایی در بخش‌های ICU فراهم گردد.