۲ نتیجه برای حافظه اجتنابی
اشرف اسکندری، مهناز کسمتی، آناهیتا رضایی،
دوره ۲۹، شماره ۱۷۷ - ( ۷-۱۳۹۸ )
چکیده
سابقه و هدف: کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان تحت تأثیر تغییرات عملکرد شناختی پس از شیمی درمانی قرار دارد. با توجه به نتایج متفاوت ارائه شده‌ی اثر سیکلوفسفامید به عنوان یکی از عوامل شیمی درمانی بر عملکرد شناختی، مطالعه حاضر با هدف بررسی دقیق تر اثرات سیکلوفسفامید در تزریق حاد و مزمن بر حافظه اجتنابی غیرفعال و تشخیص شیء جدید در مدل حیوانی صورت گرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، از ۵۶ سر موش سوری نر بالغ (۵±۳۰ گرم) در ۸ گروه استفاده شد. ۲ گروه شامل کنترل (سالین) و سیکلوفسفامید با تزریق حاد (تک دوز)، ۲ گروه مشابه با تزریق مزمن (به مدت یک ماه هر هفته یک تزریق) جهت آزمون اجتنابی غیرفعال، به همین ترتیب ۴ گروه بعدی جهت آزمون تشخیص شیء جدید در نظر گرفته شد. سیکلوفسفامید ۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم به صورت درون صفاقی و قبل از آموزش تزریق شد. جهت بررسی‌های هیستوپاتولوژی بافت هیپوکامپ، مغز موش‌ها پس از انجام آزمون‌ها خارج شد. داده‌ها با استفاده از آزمون مقایسه میانگین مستقل (t test) تحت نرم‌افزار SPSS آنالیز شدند.
یافته‌ها: تجویز حاد سیکلوفسفامید اثر قابل توجهی بر دو نوع حافظه نداشت، اما در تزریق مزمن به صورت وابسته به مدت، باعث کاهش حافظه اجتنابی غیرفعال شد (۰۵/۰P<)، در حالی که بر حافظه تشخیص شی جدید اثری اعمال ننمود. تغییرات ایسکمیک در نورون‌های مناطق CA۱ تا CA۳ (Cornu Ammonis areas) و DG (Dentate Gyrus) هیپوکامپ در تجویز مزمن سیکلوفسفامید مشاهده گردید.
استنتاج: سیکلوفسفامید تمامی جنبه‌های حافظه را تحت تاثیر قرار نداده و به نظر می‌رسد نقص حافظه اجتنابی ناشی از تجویز مزمن به دلیل آسیب‌های نورونی موجود در هیپوکمپ باشد.
معصومه غلامی، تینا رهجو، فرانک جعفری، جمال امری، مهدی صادق،
دوره ۲۹، شماره ۱۸۲ - ( ۱۲-۱۳۹۸ )
چکیده
سابقه و هدف: مشتقات والپروات، مهارگر هیستون داستیلازها هستند. هیستون داستیلازها در فرایند اپی ژنتیک مهم می‌باشند. برخی تغییرات اپی ژنتیک به ارث می‌رسند. در این مطالعه، اثرات بین نسلی مصرف مزمن والپروات پیش از بارداری، در فرزندان بررسی شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، ۱۲ رت ماده تصادفی در دو گروه مادران کنترل و والپروات قرار گرفتند. مدت ۳۰ روز، روزانه مادران کنترل، سالین و مادران والپروات، سدیم والپروات (mg/kg ۳۰۰) را داخل صفاقی دریافت کردند. پس از جفت‌گیری، بارداری و شیردهی از فرزندان نر و ماده هر مادر، ۲ حیوان تصادفی انتخاب و گروه های زیر ایجاد شد:(۱) فرزندان نر مادران کنترل، (۲) فرزندان ماده مادران کنترل، (۳) فرزندان نر مادران والپروات و (۴) فرزندان ماده مادران والپروات. این گروه‌ها برای آزمایش‌های بعدی استفاده شدند. حافظه اجتنابی با شاتل باکس اندازه‌گیری شد. هیپوکمپ فرزندان استخراج و بیان ژن‌های MECP۲, HDAC۲, BDNF با روش qRT-PCR بررسی شد.
یافته‌ها: تغییر معنی‌داری در حافظه اجتنابی فرزندان نر و ماده مادران والپروات نسبت به فرزندان نر و ماده کنترل مشاهده نشد (۰۵/۰P>). بیان ژن‌های MECP۲, HDAC۲, BDNF در فرزندان نر مادران کنترل و والپروات با هم تفاوت معناداری را نشان نداد (۰۵/۰P>)، در حالی که بیان این ژن‌ها در فرزندان ماده والپروات، کاهش معنی‌داری در مقایسه با فرزندان ماده کنترل داشت (۰۵/۰P<).
استنتاج: مصرف مزمن والپروات پیش از بارداری تاثیری در یادگیری اجتنابی فرزندان نداشت. هر چند به نظر می‌رسد می‌تواند به صورت وابسته به جنس بیان ژن‌های تنظیمی را در هیپوکمپ متاثر بسازد.
mazums.ac.ir