سابقه و هدف: در این پژوهش به بررسی نقش میانجی‏گری حرمت خود، خوردن هیجانی و خودمهارگری در رابطه بین دلبستگی، اضطراب، افسردگی و سبک فرزندپروری با چاقی و اضافه وزن نوجوانان دختر پرداخته شده است.

مواد و روش‌ها: طرح پژوهش توصیفی بوده و جامعه آماری تمامی دانش‏آموزان دختر ۱۴ تا ۱۷ساله ساکن شهر تهران بودند که ۴۴۰  نفر از این دانش‏آموزان با استفاده از روش نمونه‏گیری تصادفی خوشه‏ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی، پرسشنامه فرزندپروری بامریند، مقیاس حرمت خود هری، مقیاس خودمهارگری، پرسشنامه دلبستگی نوجوانان به والدین و همسالان، و پرسشنامه غذا خوردن هیجانی استفاده شد. داده‏ها با استفاده از همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و در نهایت معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: یافته‏های پژوهش نشان داد سبک خوردن هیجانی با چاقی همبستگی مثبت (۸۴/۰) دارد و بین دلبستگی به مادر، پدر و همسالان با چاقی همبستگی منفی (به ترتیب: ۷۲/۰-، ۷۱/۰- و ۷۰/۰) وجود دارد. سبک فرزندپروری استبدادی رابطه غیرمستقیم با چاقی(۷۴/۰) داشت. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که خوردن هیجانی متغیر میانجی بین سبک فرزندپروری، اضطراب و افسردگی با چاقی و اضافه وزن (با ضرایب مسیر به ترتیب:۲۵/۲، ۳۱/۰ و ۱۸/۰) وهمچنین حرمت خود میانجی رابطه سبک فرزندپروری و افسردگی ( با ضریب مسیر ۱۳/۰) با چاقی بودند.

استنتاج: یافته‏ها از وجود مکانیزم‏های روان‏شناختی زیربنایی در بروز چاقی و اضافه وزن در نوجوانان دختر حمایت می‏کند. بنابراین توجه به متغیرهای مذکور در پیش‏گیری و طراحی درمان‏های مناسب‏تر به پژوهشگران و درمانگران یاری می‏رساند.