---

سابقه و هدف: نظام دارویی ازبخش‌های مهم، پیچیده و حیاتی در نظام سلامت هر کشور می‌باشد. تجویز صحیح و مصرف منطقی دارو یکی از عوامل مهم تأمین‌کننده امنیت سلامت جامعه به‌شمار می‌رود. براساس آمارهای رسمی، هر ایرانی سالانه ۴۴۲ عدد دارو مصرف می‌کند که البته بخش قابل توجهی از آن‌ها را بدون تجویز پزشک و به‌صورت خودسرانه استفاده می‌کند. ایجاد مقاومت میکروبی، تداخلات دارویی و تحمیل هزینه‌های سنگین بر بیمار و سیستم دارو و درمان، از جمله عواقب مصرف غیرمنطقی دارو می‌باشد. هدف از مطالعه‌ حاضر بررسی و تحلیل مصرف دارو در بخش بستری و سرپایی استان مازندران می‌باشد. مواد و روش‌ها: ر مطالعه تجربی حاضر ابتدا با استفاده از سیستم اطلاعات بیمارستانی (HIS) ۲۳ بیمارستان دولتی و استعلام از داروخانه ۱۱ بیمارستان خصوصی و تامین اجتماعی، داروهای پرمصرف هر بیمارستان به تفکیک انتخاب گردید، سپس داده‌ها در برنامه Excel وارد شد و ۲۰ داروی اول پرمصرف استان در بخش بستری از نظر عددی و ریالی در سال ۹۲ به دست آمد. اطلاعات مربوط به بخش سرپایی نیز از طریق برنامه نسخه‌پرداز جمع‌آوری گردید. سپس به تحلیل و بررسی داده‌های حاصله و هم‌چنین مقایسه این داده‌ها با آمارهای ارائه شده در منبع اطلاعاتی Medscape پرداخته شد. یافته‌ها: در بخش بستری ۷ قلم از ۲۰ قلم داروی پر مصرف ریالی استان را آنتی‌بیوتیک‌ها و ۱۰۰درصد را داروهای تزریقی تشکیل دادند. هم‌چنین داروهای گران قیمتی نظیر آلبومین، پنتوپرازول، IVIG وغیره ۹ عدد از ۲۰ عدد داروی پرفروش ریالی استان را تشکیل دادند. در بخش سرپایی نیز آمپول دگزامتازون اولین داروی تجویز شده در نسخ استان بوده است. استنتاج: یافته‌های مطالعه نشان داد که نحوه تجویز و مصرف دارو در استان مازندران به دلیل نسبت بالای آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای تزریقی در بخش بستری نیاز به بازنگری دارد. هم‌چنین در بخش سرپایی نیز مغایرت با آمارهای جهانی نشان‌دهنده نیاز به نظارت بیش‌تر در نسخه نویسی می‌باشد.