---

سابقه و هدف: افزایش خودکارآمدی در حین درمان می‌تواند موفقیت برنامه‌های کاهش وزن را پیش‌بینی کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر خود کارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن در زنان مبتلا به چاقی شهر اصفهان انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بوده که در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون و پی گیری با گروه کنترل استفاده شد. جامعه مورد مطالعه کلیه زنان چاق (۳۰BMI≥ ) ساکن در شهر اصفهان در بهار سال ۱۳۹۳ بودند که از این میان ۳۰ زن دارای تشخیص چاقی به روش نمونه‌گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود، انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) داده شدند. از پرسش نامه خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن استفاده شد که توسط شرکت کنندگان در مرحله پیش‌آزمون، پس آزمون و پی‌گیری تکمیل گردید. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای تحت درمان ACT قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین میزان خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن در تمامی خرده مقیاس‌ها شامل دسترسی به موادغذایی، فشار اجتماعی، ناراحتی جسمانی، هیجانات منفی و فعالیت سرگرم کننده گروه آزمایش در هر سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پی‌گیری تفاوت معنادار وجود دارد (۰۵/۰p<). استنتاج: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می‌تواند خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن را به عنوان شاخص پیش‌بینی‌کننده کاهش وزن، در زنان مبتلا به چاقی افزایش دهد. بنابراین می‌توان از این روش درمانی در کنار سایر مداخلات مربوط به کاهش وزن استفاده کرد.

---

سابقه و هدف: اختلال بدشکلی بدن یکی از اختلالات شایع دوران نوجوانی است که در آن نوجوانان بیش از اندازه به ظاهر تمرکز دارند که باعث مختل شدن زندگی فردی و اجتماعی آن‌ها می‌گردد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، بر نارضایتی بدنی و ترس از ارزیابی منفی در دانش آموزان دختر دبیرستانی مبتلا به اختلال بدشکلی بدن بود.

مواد و روش‌ها: جامعه پژوهش در پژوهش مداخله‌ای حاضر (پیش‌آزمون-‌ پس‌آزمون)، شامل دانش‌آموزان دختر دبیرستانی مبتلا اختلال بدشکلی بدن شهرستان نجف‌آباد بودند. از میان آن‌ها تعداد ۳۰ نفر (۱۵ نفر آزمایش؛‌ ۱۵ نفر کنترل) به روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای به‌عنوان نمونه پژوهش،‌ انتخاب شدند. گروه آزمایش، ۸ جلسه یک و نیم‌ساعته، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند درحالی‌که گروه کنترل، هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. مصاحبه بالینی ساختاریافته برای محور یک (SCID-I)، مقیاس اصلاح شده وسواس فکری- عملی بل براون برای اختلال بدشکلی بدن (YBOCS-BDD) پرسشنامه نارضایتی بدنی و پرسشنامهی ترس از ارزیابی منفی به‌عنوان ابزار پژوهش در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون، برای دو گروه استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، منجر به کاهش معنادار نارضایتی بدنی (۰۱/۰< p) و ترس از ارزیابی منفی (۰۱/۰< p) در مرحله پس‌آزمون شد.

استنتاج: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، می‌تواندبه‌عنوان یک مداخله اثربخش در کاهش نارضایتی بدنی و ترس از ارزیابی منفی دانش آموزان دختر دبیرستانی دارای اختلال بدشکلی بدن محسوب گردد.

---

سابقه و هدف: سرطان پستان شایع‌ترین سرطان در زنان ایرانی می‌باشد. دو شکایت روانی اصلی در بیماران سرطانی، افسردگی و اضطراب است که منجر به تاثیر منفی بر کیفیت زندگی می گردد. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، مهارت‌هایی برای پاسخ به این تجارب غیر قابل کنترل و تعهد به ارزش های شخصی را آموزش می‌دهد. این مطالعه با هدف بررسی کارآزمایی‌های انجام شده درباره اثر گذاری این روش بر افسردگی و اضطراب و کیفیت زندگی این بیماران در ایران انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مروری سیستماتیک و متاآنالیز، کلیه مقالات کارآزمایی بالینی از سال ۲۰۰۵ تا
۲۰۱۷ (۱۳۹۶-۱۳۸۴ شمسی) که در ایران انجام و در پایگاه‌های اطلاعاتی بین‌المللی، Since Direct، Scopus،Pub ،
med Googelscholrar، و پایگاه های اطلاعاتی ملی medex، Iran doc، Mag iran، SID، Cochrane وجود دارد، مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: پس از جستجو داده ها و با استفاده از چک لیست، ۸ مقاله بررسی گردید )۳ مقاله به کیفیت زندگی و ۵ مقاله به افسردگی( پرداخته بودند. افراد شرکت کننده در محدوده سنی ۲۰تا ۶۰ سال، و تمامی مطالعات پیش آزمون و پس آزمون داشتند و در دو مداخله پیگیری انجام شده بود.
استنتاج: این رویکرد، نوعی توانمند سازی است و می‌تواند مداخله ای مناسب و بهنگام برای ارتقاء توانمندی بیماران سرطانی در پذیرش بیماری، کاهش اضطراب و افسردگی و حل این بحران و افزایش کیفیت زندگی باشد. اما برای اطمینان نیازمند گروه های بیش‌تر، و انجام مداخله در مراحل مختلف بیماری هستیم. استفاده از ابزارهای مناسب تر می تواند نتایج قابل اطمینان تری ارائه دهد. همچنین لازم است این روش در مردان مبتلا نیز بررسی گردد.

---

سابقه و هدف: با توجه به اندک بودن مطالعات در زمینه تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مشکلات تنظیم هیجان و کیفیت خواب، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مشکلات تنظیم هیجان وکیفیت خواب افراد مبتلا به بی خوابی مزمن انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر آزمایشی تک گروهی با پیش آزمون و پس آزمون بوده است. برای انجام مطالعه، از بین مراجعین به مرکز تحقیقات اختلالات خواب دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال ۱۳۹۷ تعداد ۱۵ نفر، که طبق نتایج استخراج شده از پلی سومنوگرافی و مصاحبه روانپزشک ابتلا این افراد به بی خوابی تایید شده بود انتخاب شدند. هشت جلسه هفتگی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای بیماران انجام گرفت و برای گردآوری داده های مطالعه از پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ و پرسشنامه مشکلات تنظیم هیجان استفاده شد. در نهایت، نتایج مطالعه با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس مکرر مورد تحلیل قرار گفت.
یافته‌ها: روند خطی تغییرات کیفیت خواب و مشکلات تنظیم هیجان در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری معنی‌دار بوده است (۰۰۱/۰>P). نتایج تحلیل بیانگر این بود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معنی‌داری بر خرده مقیاس های مشکلات تنظیم هیجان دارد (۰۵/۰>P) و نتایج در طول زمان پایدار است.
استنتاج: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد سبب ارتقا کیفیت خواب بیماران مبتلا به بی خوابی شده و این درمان می‌تواند به کاهش مشکلات تنظیم هیجان در بیماران مبتلا به بی خوابی کمک کند.
 
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۱۱N۲۰۱۵۰۸۲۲۰۲۳۷۰۵IRCT

---

 سابقه و هدف: اختلال شخصیت مرزی یکی از شایع‏ترین اختلالات در روانپزشکی است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روان درمانی تحلیلی معطوف به انتقال و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر روان رنجوری و تکانشگری افراد مبتلا به شخصیت مرزی انجام پذیرفت.
مواد و روش‏ها: این مطالعه از نوع تجربی، کاربردی، طرح نیمه آزمایشـی بود. روش پژوهش از نوع طرح تک آزمودنی A-B-A بودجامعه آماری شامل تمامی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی که به بیمارستان روانپزشکی زارع و کلینیک خانه معنا ساری در اردیبهشت الی خرداد ۱۳۹۹ (۳۲ نفر) مراجعه نمودند، بود. با روش نمونه‏گیری در دسترس (۱۱ نفر) انتخاب و برای روان درمانی تحلیلی معطوف به انتقال (۴ نفر)، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (۴ نفر)، گروه کنترل (۳ نفر)، به روش تصادفی قرعه‏کشی جایگزین شدند. داده‌ها در پنج مرحله به صورت خط پایه، مرحله میانی، مرحله پیشرفت، مرحله خاتمه درمان و پیگیری، در طول یک سال (در طی صد جلسه)، با استفاده از پرسشنامه پنج عامل شخصیت NEO، پرسشنامه تکانشگری بارات، جمع‏آوری شد. برای تحلیل آماری از روش اندازه‏گیری مکرر و آزمون کروسکال والیس استفاده شد.
یافته‌ها: درآزمون اندازه‏گیری مکرر تفاوت معناداری بین دو گروه نسبت به گروع کنترل در تکانشگری شناختی دیده شد (۰/۰۲۵=P). درمان معطوف به انتقال در آزمون کروسکال والیس اولاتر شد.
استنتاج: با درنظر گرفتن این مهم که هدف هر دو درمان کاهش علائم نمی‏باشد، نتایج نهایی مطلوبیت درمان معطوف به انتقال را نشان می‏دهد، به علاوه برای تعمیم نتایج به پژوهش‏های بیش‏تر نیازمندیم.