سابقه و هدف: دوک عضلانی اساسا به وسیله فیبرهای عصبی گاما عصب دهی می شوند. فیبرهای گاما براساس نوع عملشان به دو گروه تونیک و فاز یک تقسیم گردیده و عقیده بر این است که گامای فازیک به تمام انواع فیبرهای دوک عضلانی عصب می دهند در حالیکه نوع تونیک آن فقط به فیبرهای عضلانی تونیک و فاز یک نوع دوم عصب می دهند. هدف از انجام این کار تحقیقی مطالعه فعالیت موتونرون های گاما در هنگام استراحت و در حین کشش های فازیک و تونیک در فیبرهای دوک عضلانی و سپس نحوه اثرگذاری آنها بر فیبرهای حسی این رسپتور کینتیک بود. زیرا آگاهی هرچه بیشتر در این زمینه از مکانیسم های فیزیولوژیک اعمال فیبرهای گاما، آوران ها و نحوه کنترل آنها، کمک شایانی در کنترل بیماران مبتلا به حرکات غیرارادی و دیستونیک خواهد کرد.
مواد و روش ها: در این مطالعه از پانزده سرموش نر نرمال Sprague-Dawely با میانگین وزن ۵۰۰ گرم و محلول داروی بیهوشی اورتان (۳۰ g/۱۰۰ ml) با دوز ۱۷۰ mg/۱۰۰ g وزن بدن موش با تزریق I.P. استفاده گردید. برای بررسی این فیبرهای عصبی Iaminectomy در ناحیه کمری- خاجی Lumbosacral صورت گرفت.
نتایج: هنگام تحریک شدید گوش خارجی در موش های تحت بیهوشی عمیق، فعالیت فیبرهای گاما افزایش یافته و فیبرهای آوران دوک را تحت تاثیر قرار داده بطوری که فیبر la فعالیت بیشتری در قیاس با فیبرهای گروه ll آوران نشان دادند. با ایجاد کشش در دوک های عضلانی ابتدا فعالیت فیبرهای عصبی گاما مهار و پس از رهائی از کشش های فازیک و تونیک فیبرهای گاما فعال شدند. در نوع کشش فازیک فعالیت آورانهای la دوک عضلانی زیادتر و محسوس تر از فیبرهای گروه ll آوران بود درحالیکه در کشش تونیک دامنه دپولاریزه la کوتاه شده ولی بهرحال دو نوع فیبر حسی فعالند.
استنتاج: به دنبال فعالیت موتونرون های گاما، فیبرهای آوران دوک عضلانی در همان سگمان نخاعی و حتی یکی یا دو سگمان بالاتر افزایش دامنه دپولاریزه را نشان دادند بطوری که همواره فعالیت فیبرهای دوک عضلانی متناوبا با زمان نوسان داشتند. به هرحال هر دو نوع فیبر آوران به وسیله حلقه گاما کنترل می شدند، گاما تحت کنترل هسته های حرکتی اعصاب مرکزی بوده و در وضعیت سکون مداوم فعالیتla ‌ محسوس نبود.

سابقه و هدف: دوک عضلانی مسوول کنترل کار فیبرهای عضلات اسکلتی در هنگام استراحت و در سیکل حرکت می باشد و از آن به عنوان یک عامل Servo برای حرکات ارادی یاد شده است. کار این رسپتورکینتیک کاملا به فعالیت فیبرهای گاما بستگی دارد، به طوری که فعالیت حلقه گاما سبب فعالیت la و آوران های گروه II دوک عضلانی می شود. همچنین بین دو فیبر آلفا و گاما همکاری نزدیکی وجود دارد که در تنظیم کار عضلات مخطط مهم می باشند. هدف ازانجام این کارتحقیقی مطالعه دقیق تر فعالیت حلقه گاما در یک و دو سگمان متوالی نخاع و همچنین بررسی فعالیت فیبرهای آلفا با توجه به α-γ linkageبوده است، زیرا درک هر چه دقیق تر مکانیسم های فیزیولوژیکی حلقه گاما و دانستن نحوه کنترل محیطی آنها، شاید راهی برای پی بردن به علل عوامل محیطی باشد که در بروز اختلالات حرکات غیر ارادی و دیستونیک نقش مؤثری دارند و از این طریق بتوان به این دسته از بیماران مبتلا کمک نمود.
مواد و روش ها: در این مطالعه از پانزده سر موش نر نرمال Sprague-Dawely و محلول داروی بیهوشی(۳۰ g/۱۰۰ ml) Urethane با دوز ۱۷۰ mg/۱۰۰ g وزن بدن با تزریق داخل پریتوئن استفاده گردید. برای بررسی حلقه هایγ ، لامینکتومی در ناحیه کمری- خاجی و جراحی در نیمه اول پوست ناحیه دم صورت گرفت.
نتایج: فعالیت موتونرون های گاما در یک سگمان نخاعی به موجب تحریک مکانیکی گوش خارجی، سبب فعالیت حلقه های گاما در یک و یا دو سگمان متوالی نخاع به طور Ipsilateral شد. به طوری که افزایش دپولاریزه در la و آوران های گروه ll دوک عضلانی Caudal به دنبال افزایش فعالیت یک یا بیش از یک فیبرگاما بود. از طرفی la همواره فعالیت بیشتری در مقایسه با فیبرهای آوران گروه ll بر روی فعالیت موتونرون های هم نام نشان دادند. در حالی که فعالیت فیبرهای آوران گروه lll ناشی از تحریک پوستCaudal موجب فعالیت این دسته از موتونرون های گاما نشدند. با توجه به α-γ linkageدامنه پتانسیل های عمل در فیبرهای آلفا در بیهوشی عمیق در حد ریتم زمینه بودند.
استنتاج: به موجب تحریک مکانیکی گوش، موتونرون های گامای هم نام فعال شده در یک و یا دو سگمان متوالی نخاع به طور Ipsilateral سبب فعالیت بیشتری در la در قیاس با آوران های گروه ll در یک و یا بیش از یک دوک عضلانی گردید، اما آوران گروه‌ lll فعال شده به وسیله تحریک پوست Caudal اثر تحریکی روی موتونرون های گاما همنام نداشتند. همچنین با توجه به α-γ linkage فعالیتی در فیبرهای آلفا مشاهده نگردید.