۱۳ نتیجه برای سودوموناس آئروژینوزا
مهرزاد صدرالدین امین، علی هاشمی، حسین گودرزی، سمیرا تراشی، ندا یوسفی نوجوکامبری، الهه تاکی،
دوره ۲۶، شماره ۱۳۸ - ( ۴-۱۳۹۵ )
چکیده
سابقه و هدف: شیوع جدایه‌های سودوموناس آئروژینوزای مقاوم به آنتی‌بیوتیک، درمان بیماران سوختگی را
با مشکل مواجه کرده است. لذا هدف از این مطالعه، تشخیص ژن‌های blaIMP، blaVIM و OprD در سویه‌های سودوموناس آئروژینوزای جدا شده از بیماران سوختگی بوده است.
مواد و روش‌ها: در مطالعه توصیفی حاضرکه در فاصله سال‌های ۹۳ تا ۹۴ روی ایزوله‌های سودوموناس آئروژینوزا جدا شده ازبیماران سوختگی بستری دربیمارستان سوانح سوختگی شهیدمطهری شهرتهران انجام شد، تست‌های حساسیت ضدمیکروبی با استفاده از روش‌های دیسک دیفیوژن انجام گردید و برای شناسایی سویه‌های تولیدکننده متالوبتالاکتاماز از روش دیسک ترکیبی استفاده شد. فراوانی ژن‌های blaIMP-۱، blaVIM-۱ وOprD با استفاده از روش PCR و sequencing مورد بررسی قرارگرفت.
یافتهها: از ۱۰۰ایزوله سودوموناس آئروژینوزا ، ۹۵ سویه مقاوم به ایمی پنم و مروپنم بودند که در این میان، ۸۱ سویه تولیدکننده متالوبتالاکتاماز بودند. ۱۳ سویه سودوموناس آئروژینوزا دارای ژن blaIMP-۱بودند ولی هیچ‌یک از ایزوله‌ها ژن blaVIM-۱ را نداشتند. سویه‌های واجد قطعه‌های بزرگ‌تر در ژن OprD دارای توالی الحاقی ISPpu۲۱ و ISPa۱۳۲۸ بودند.
استنتاج: می‌توان با شناسایی الگوهای مقاومت آنتی‌بیوتیکی و بتالاکتامازها از انتشار سویه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک جلوگیری کرد.
فروغ رهنمای رودپشتی، نجمه رنجی، لیلا اسدپور،
دوره ۲۶، شماره ۱۳۹ - ( ۵-۱۳۹۵ )
چکیده
سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا یک پاتوژن مهم فرصت طلب در افراد مبتلا به بیماری تنفسی مزمن یا افراد با نقص ایمنی است. این باکتری مقاومت ذاتی و اکتسابی به انواع آنتی‌بیوتیک‌ها را نشان می‌دهد. یک مکانیسم مهم مقاومت به فلوروکوئینولون‌ها در سودوموناس آئروژینوزا جهش در gyrA، یک زیرواحد توپوایزومراز نوع II می باشد. هدف از این مطالعه بررسی جهش‌های ژن gyrA در جدایه های مقاوم به دارو در استان گیلان بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، ۴۴ جدایه سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونههای مختلف از جمله سوختگی، ادرار و ترشحات تنفسی به کمک روش‌های بیوشیمیایی تعیین هویت شدند. حساسیت و مقاومت به آنتی بیوتیک به روش کربی بور تعیین گردید. از آزمون χ۲ بهره برده شد و برای معنی‌دار بودن نتایج ۰۵/۰< P لحاظ شد. برای بررسی جهش های ژن gyrA در جدایه های مقاوم به سیپروفلوکساسین، PCR- سکونسینگ انجام شد. نرم افزار CLCmain workbench v۳,۵ و نرم افزار بلاست (BLAST) برای مقایسه توالی ژن gyrA در جدایه‌های مقاوم با ژن رفرنس در PAO۱ مورد استفاده قرار گرفتند.
یافتهها: بالاترین میزان مقاومت به سیپروفلوکساسین در جدایه‌ها MIC>۵۱۲ µg/ml بود. دو جهش T۸۳I و D۸۷Y در ژن gyrA در جدایه‌های مقاوم شناسایی شد. همچنین این مطالعه نشان داد که بین میزان MIC در جدایه‌های مقاوم به سیپروفلوکساسین و جهش در ژن gyrA ارتباطی وجود ندارد.
استنتاج: این نتایج نشان می‌دهد که جهش در ژن gyrA یکی از مهم‌ترین مکانیسم‌های مقاومت به سیپروفلوکساسین در جدایه‌های کلینیکی سودوموناس آئروژینوزا در گیلان بوده و به نظر می‌رسد جهش در gyrAبه همراه چند ژن درگیر در ایجاد مقاومت، باعث افزایش مقاومت در جدایه‌های مختلف شده باشد.
طاهره طیبی، سهند جرفی، شکوه غفاری، راحله کوجلو،
دوره ۲۶، شماره ۱۴۰ - ( ۶-۱۳۹۵ )
چکیده
سابقه و هدف: آلودگی خاک‌های مناطق نفت خیز جنوب کشور و مجاور خطوط انتقال نفت و گاز به انواع هیدروکربن‌های نفتی به یک معضل عمده زیست محیطی تبدیل شده است. هدف از پژوهش فعلی، تعیین بازده حذف زیستی n- هگزادکان از خاک به عنوان آلاینده مدل با استفاده از فرایند اصلاح زیستی بود.
مواد و روش‌ها: خاک‌های دارای آلودگی قدیمی به هیدروکربن‌ها نفتی به عنوان منبع جداسازی باکتری‌ها مورد استفاده قرار گرفت. جداسازی باکتری‌های تجزیه‌کننده n- هگزادکان با غنی‌سازی در محیط کشت نمکی و گرماگذاری در دمای ۳۱ درجه سانتیگراد بر روی یک شیکر انکوباتور با دور rpm ۱۵۰ با انجام کشت‌های مکرر یک هفته‌ای طی
۶ هفته انجام شد. در نهایت دو سویه خالص جداسازی و به وسیله PCR شناسایی شدند. بازده حذف زیستی غلظت‌های اولیه n- هگزادکان ۵۰۰، ۱۰۰۰ و mg/kg ۵۰۰۰ طی ۸ هفته مطالعه شد.
یافتهها: دو سویه باکتری پسودوموناس آئروژینوزا با قابلیت تجزیه n- هگزادکان جداسازی شدند. بازده حذف حذف n-هگزادکان در انتهای روز ۵۶ به ازای غلظت‌های اولیه ۵۰۰، ۱۰۰۰ و mg/kg ۵۰۰۰ به ترتیب ۶/۹۳ درصد، ۵/۸۷ درصد و ۶۲/۶۹ درصد بود.
استنتاج: باکتری‌های پسودوموناس آئروژینوزا جداسازی شده نشان‌دهنده قابلیت بالای تجزیه زیستی n-هگزادکان در خاک و نیز پتانسیل تولید بیوسورفکتات بوده و می‌توان آن‌ها را برای اصلاح زیستی خاک‌های آلوده به هیدروکربن‌های نفتی به کار برد.
مجید صادقپور، علیرضا مختاری، مریم گرگین،
دوره ۲۷، شماره ۱۴۷ - ( ۱-۱۳۹۶ )
چکیده
سابقه و هدف: عفونت‌های باکتریایی روده‌ای با تجویز آنتی‌بیوتیک قابل‌درمان هستند؛ ولی گزارش‌هایی مبنی بر تأثیرات گیاهان دارویی در ناراحتی‌های گوارشی نیز وجود دارد که با افزایش روزافزون مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی باکتریایی، استفاده از آن‌ها را ترغیب می‌کند. هدف از این تحقیق، بررسی شدت اثر ضدباکتریایی عصاره متانولی پوست پرتقال است.
مواد و روش‌ها: پس از جمع‌آوری پوست پرتقال و شناسایی آن، عصاره متانولی با روش ماسراسیون (Maceration) تهیه شد و اثر آن علیه سویه‌های استاندارد باکتری‌های استافیلوکوک اورئوس (aureus Staphylococcus)، باسیلوس سرئوس (cereus Bacillus)، کلبسیلا پنومونیه (Klebsiell pneumoniae)، سودوموناس آئروژینوزا (aeruginosa Pseudomonas) و سالمونلا اینتریتیدیس (enteritidis Salmonella) با استفاده از روش میکرودایلوشن (گوده پلیت) در محیط BHI براث (Brain Heart Infusion broth) بررسی و مطالعه گردید.
یافتهها: همه سویه‌های استاندارد باکتری‌ها در گوده ابتدایی، حساس به این عصاره بودند؛ ولی حداقل غلظت ممانعت از رشد (MIC Minimum Inhibitory Concentration:) در جنس‌های گوناگون، متفاوت دیده شد. در گروه اول حساس‌ترین باکتری، باسیلوس سرئوس مشاهده شد؛ زیرا ml/lµ ۱۲/۳ =MIC از عصاره را دریافت کرده بود. در گروه دوم جنس‌های استافیلوکوکوس و سالمونلا بیان شده‌اند؛ زیرا ml/lµ ۲۵/۶ =MIC از عصاره را شامل می‌شود. در گروه سوم که جنس‌های کلبسیلا و سودوموناس هستند، مقاوم‌ترین موارد بیان شده‌اند، ml/lµ ۵/۱۲ =MIC از عصاره را دریافت کرده‌اند.
استنتاج: تحقیق در مورد محصولات طبیعی که مصرف آن‌ها در طب سنتی برای ناراحتی‌های گوارشی مرسوم بوده، ازنظر فعالیت ضدباکتریایی و تنظیم فلور میکروبی باارزش است. در این پژوهش مشخص گردید که پوست پرتقال می‌تواند رشد بسیاری از باکتری‌ها را در شرایط آزمایشگاهی مهار کند.
محمد شکرزاده، پروانه رهبری جید، عباس محمدپور، فاطمه زابلی، فاطمه زهرا محمدنژاد، مریم غفاری چراتی، یحیی صالح طبری،
دوره ۲۷، شماره ۱۵۴ - ( ۸-۱۳۹۶ )
چکیده
سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا، یکی از عوامل مهم عفونت زخم سوختگی در بیمارستان‌ها می‌باشد که با تولید برخی فاکتورهای بیماری‌زا (سیتوتوکسین‌هایExoT و ExoS ) باعث ایجاد عفونت می‌شود. هدف مطالعه حاضر بررسی فراوانی ژن‌هایexoT وexoS در سودوموناس آئروژینوزای جدا شده از عفونت زخم سوختگی و ارتباط مقاومت آنتی بیوتیکی با حضور این ژن‌ها می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، در طی سه ماه اول سال ۱۳۹۵، از زخم ۸۰ بیمار سوختگی بیمارستان زارع ساری نمونه‌برداری شد. و با تست‌های بیوشیمیایی، ۱۸ ایزوله سودوموناس آئروژینوزا شناسایی گردید. وجود ژن‌های exoT وexoS، با روشPCR و همچنین مقاومت به ۸ آنتی‌بیوتیک با روش دیسک آگار دیفیوژن بررسی شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۱ و روش آماری کای اسکوئر آنالیز شدند. و سطح معنی‌دار، ۰۵/۰ < p در نظر گرفته شد.
یافتهها: از ۱۸ ایزوله سودوموناس آئروژینوزا، ۱۵ نمونه (۵/۸۳ درصد ) ژنexoT ، ۱۴ نمونه (۸/۷۷ درصد ) ژنexoS و ۱۳ نمونه (۵/۷۲ درصد ) هم‌زمان هر دو ژن را دارا بودند. از لحاظ آماری بین حضور ژن‌های exoT وexoS و مقاومت به آمپی سیلین، سفازولین و تری متوپریم به ترتیب (۰۱۸۴/۰p=) و(۰۰۴۷/۰p=) ، و همچنین مقاومت به ایمی پنم و حضور exoT (۰۴۸۹/۰p=) اختلاف معناداری مشاهده گردید.
استنتاج: حضور بالای ژن‌هایexoT وexoS در اکثر ایزوله‌های سودوموناس آئروژینوزا و مشاهده اختلاف معنادار بین وجود این ژن‌ها و مقاومت آنتی‌بیوتیکی، اهمیت این ژن‌ها را در عفونت زخم سوختگی نشان می‌دهد.
معصومه بیگ، محمد رضا عربستانی،
دوره ۲۹، شماره ۱۷۲ - ( ۲-۱۳۹۸ )
چکیده
سابقه و هدف: اخیرا افزایش مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های کارباپنم در بین باکتری سودوموناس آئروژینوزا موجب نگرانی‌هایی در بیمارستان‌ها شده است. روش CarbaNP (Cnpt) به منظور شناسایی آنزیم‌های کارباپنمازها مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین هدف از این مطالعه استفاده از روش CarbaNP برای شناسایی سریع ایزوله‌های سودوموناس آئروژینوزای مولد آنزیم‌های کارباپنماز می‌باشد.
مواد و روش‌ها: تعداد ۹۷ نمونه بالینی از بیمارستان‌های آموزشی شهر همدان از آبان ۱۳۹۶ تا اردیبهشت ۱۳۹۷ جمع‌آوری شد.آزمون حساسیت آنتی‌بیوتیکی ایزوله ها به روش دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت مهاری نمونه‌ها نسبت به ایمیپنم، با استفاده از نوار E test انجام شد. جهت شناسایی آنزیم‌های کارباپنماز، از روش CDT (combined disc test)، MHT (Modified Hodge Test) و CarbaNP و روش PCR (Polymerase chain raection ) استفاده شد. در نهایت آنالیز آماری تمامی داده‌ها با استفاده ازنرم‌افزار SPSS (Version ۱۶) مورد بررسی قرارگرفت.
یافتهها: نتایج حاصل از آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی نشان داد، بیشترین و کمترین میزان مقاومت به ترتیب نسبت به آنتی بیوتیک های سفتریاکسون ۶۵ (۶۷ درصد) و پیپراسیلین-تازوباکتام ۳۸ (۲/۳۹ درصد) مشاهده شد، از میان ۹۷ ایزوله بالینی سودوموناس آئروژینوزا، ۴۹ (۵۱/۵۰ درصد) ایزوله با تست PCR برای ژن‌های کارباپنماز، مثبت شدند که از این میان ۴۸ (۹۵/۹۷ درصد) ایزوله از نظر تست CarbaNP مثبت بودند.از میان ۴۸ (۴۸/۴۹ درصد) ایزوله‌ای که نتایج PCR منفی داشتند، ۴۸ (۱۰۰ درصد) ایزوله‌ها تست CarbaNP منفی داشتند. بنابراین حساسیت و اختصاصیت این تست در مقایسه با روش PCR به ترتیب۱۰۰ درصد و ۹۸ درصد بود.
استنتاج: نتایج این مطالعه نشان داد که CarbaNP یک روش سریع،ارزان و دارای حساسیت و اختصاصیت بسیار بالایی جهت شناسایی ایزوله‌های مولد آنزیم‌های کارباپنماز می‌باشد.
لیلا احمدیان، زهرا نوروزی، رضا ولدان، حمیدرضا گلی،
دوره ۲۹، شماره ۱۷۸ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
سابقه و هدف: حضور اینتگرون‌های کلاس ۱ و ژن‌های کدکننده آنزیم‌های غیرفعال‌کننده آمینوگلیکوزیدها در ایزوله‌های بالینی سودوموناس آئروژینوزا عواملی هستند که باعث گسترش سریع مقاومت به آمینوگلیکوزیدها می‌شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی شیوع اینتگرون‌های کلاس ۱ و ژن‌های aac(۶)-IIa و ant(۲'')-Ia و ارتباط آن‌ها با مقاومت به آمینوگلیکوزیدها در ایزوله‌های بالینی سودوموناس آئروژینوزا می‌باشد.
مواد و روش‌ها: برای انجام این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد ۱۰۰ ایزوله بالینی سودوموناس آئروژینوزا طی بازه یک ساله از سال ۹۶ تا ۹۷ از بیمارستان‌های آموزشی درمانی شهر ساری جمع‌آوری شدند و با استفاده از تست‌های افتراقی مورد تشخیص هویت نهایی قرار گرفتند. الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی تمامی ایزوله‌ها در برابر آنتی‌بیوتیک‌های منتخب، به روش استاندارد دیسک آگار دیفیوژن مورد ارزیابی قرار گرفت. در ادامه، تمامی ایزوله‌ها از نظر حضور ژن‌های aac(۶)-IIa، ant(۲'')-Ia و اینتگرون‌های کلاس ۱ با استفاده از روش PCR بررسی شدند.
یافتهها: از ۱۰۰ ایزوله بالینی سودوموناس آئروژینوزای جمع‌آوری شده به ترتیب ۲۸، ۴۲ و ۳۹ درصد آن‌ها نسبت به آمیکاسین، جنتامایسین و توبرامایسین مقاوم بودند و ۲۶ ایزوله نسبت به هر سه آنتی‌بیوتیک مقاومت نشان دادند. نتایج PCR نشان داد که از ۱۰۰ ایزوله بالینی مورد مطالعه ۴۲ ایزوله دارای اینتگرون‌های کلاس ۱ بودند. شیوع ژن‌های aac(۶)-IIa و ant(۲'')-Ia در ایزوله‌های مقاوم به آمینوگلیکوزیدها به ترتیب ۸/۴۱ و ۹/۱۳ درصد برآورد شد.
استنتاج: از آن‌جایی‌که آمینوگلیکوزیدها داروی انتخابی برای درمان ترکیبی عفونت‌های ناشی از سودوموناس آئروژینوزا می‌باشند و شیوع مقاومت به آن‌ها نیز بالاست، بنابراین بررسی متناوب الگوی حساسیت به این آنتی‌بیوتیک‌ها و ژن‌های دخیل در ایجاد مقاومت برای پیشگیری از شیوع مقاومت سطح بالا در این باکتری ضروری به نظر می‌رسد.
شیدا داموغ، مهراد وثوق، سروناز فلسفی، آوا بهروزی،
دوره ۳۰، شماره ۱۹۳ - ( ۱۱-۱۳۹۹ )
چکیده
سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا یک عامل بیماریزای پراهمیت است که می‌تواند منجر به عفونت‌های جدی شود. به دلیل وجود مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی که در میان باکتری‌ها رایج می‌باشد، یافت یک عامل درمانی جدید می‌تواند ما را قادر به غلبه بر این مشکل نماید. براساس مطالعات قبلی، فرض ما بر این است که سویه‌های پروبیوتیک باید دارای اثرات حفاظتی علیه باکتری‌های پاتوژن و یا فرصت طلب از طریق مکانیسم‌های مختلف باشند. هدف اصلی از مطالعه حاضر ارزیابی اثر E. coli Nissle۱۹۱۷ به عنوان یک پروبیوتیک بر روی سویه‌های سودوموناس آئروژینوزا است.
مواد و روش‌ها: در مطالعه تجربی حاضر، به‌منظور ارزیابی اثر E. coli Nissle۱۹۷ بر روی سویه‌های بالینی سودوموناس آئروژینوزا از تکنیک‌های MIC و دیسک دیفیوژن استفاده شد و اثر فعالیت میکروبی سویه پروبیوتیک پس از ۲۴ ساعت در دمای ۳۷ درجه سانتیگراد مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافتهها: نتایج مطالعه نشان داد که بالاترین غلظت از سویه E. coli Nissle۱۹۱۷ دارای بهترین فعالیت ضد میکروبی بر علیه سویه‌های بالینی و استاندارد سودوموناس آئروژینوزا را پس از ۲۴ ساعت دارا می‌باشد.
استنتاج: استفاده از باکتری‌های پروبیوتیک دارای اثرات مثبتی در جنبه‌های پزشکی است، به‌خصوص به علت بروز مسیرهای مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی بیشماری که باکتری‌ها به آن دستیابی پیدا می‌کنند. بنابراین، با توجه به فقدان آنتی‌بیوتیک مناسب برای بسیاری از عفونت‌ها، پروبیوتیک‌ها می‌توانند جهت کنترل عفونت‌ها کمک‌کننده باشند. غلظت‌های مختلف از یک پروبیوتیک می‌تواند مهارکننده رشد باکتری پاتوژن باشد
غزاله الهی، حمیدرضا گلی، مریم صالحیان، مهرداد غلامی،
دوره ۳۱، شماره ۲۰۳ - ( ۹-۱۴۰۰ )
چکیده
سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا یک پاتوژن فرصت طلب و دومین علت اصلی عفونت‌های بیمارستانی، بویژه در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی و شیوع سویه‌های مقاوم به چند داروی سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیماران بستری در مراکزآموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال ۱۳۹۹ انجام شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، ۸۰ سویه سودوموناس آئروژینوزا از نمونههای بالینی مختلف جمع‌آوری شد. حساسیت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها با روش دیسک آگار دیفیوژن طبق دستورالعمل CLSI انجام شد. در نهایت براساس الگوی مقاومت بهدست آمده، ایزوله‌های (MDR) Multidrug-resistant و Extensively drug-resistant (XDR) و Pandrug-resistant (PDR) شناسایی شدند.
یافتهها: از مجموع ۸۰ ایزوله جدا شده، بیشترین نمونه از بخش ICU (۵۸/۷۵ درصد) جمع‌آوری شد. بالاترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی در تیکارسیلین-کلاولونات (۹۵ درصد)، مروپنم (۸۰ درصد) و سفتازیدیم (۷۵ درصد) مشاهده شد. آنتی‌بیوتیک‌های پیپراسیلین- تازوباکتام و سفپیم به ترتیب با۵۷/۵ و ۵۱/۲۵ درصد حساسیت، بیشترین اثر ممانعت‌کنندگی را از خود نشان دادند. در این میان ۸۸/۷۵درصد از سویه‌ها MDR و ۴۶/۲۵ درصد از سویه‌ها XDR بودند. فنوتیپ PDR در میان سویه‌های بالینی مشاهده نشد.
استنتاج: نتایج نشان داد سویه‌های سودوموناس آئروژینوزا به طیف وسیعی از آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم هستند. با توجه به اهمیت این باکتری در عفونت‌های بیمارستانی به ویژه در بخش ICU، ضروری است اقدامات فوری جهت شناسایی به موقع و درمان قطعی با آنتی‌بیوتیک‌های مناسب انجام شود و همچنین از گسترش سویه‌های مقاوم این باکتری، جلوگیری به عمل آید.
نگین مسگر ساروی، طهورا موسوی،
دوره ۳۲، شماره ۲۱۵ - ( ۹-۱۴۰۱ )
چکیده
سابقه و هدف: عفونت سودوموناس شامل عفونت دستگاه ادراری (UTIs)، عفونت تنفسی، عفونت بافت نرم، درماتیت، باکتریمی، عفونت‌های گوارشی، استخوانی و مفصلی و انواع سیستمیک عفونت‌ها به ویژه در بیماران بستری شده در بیمارستان با سوختگی شدید، یا بیماران سرکوب شده سیستم ایمنی مبتلا به سرطان یا ایدز است. با توجه به اهمیت ژن‌های ویرولانس باکتری سودوموناس آئروژینوزا و همچنین مقاومت دارویی که می‌تواند توسط این باکتری صورت گیرد، این مطالعه با هدف بررسی شیوع ژن‌های ویرولانس مقاوم به چند دارو در ایزوله‌های جدا شده از سودوموناس آئروژینوزا در نمونههای بالینی ایرانی، انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مروری، با استفاده از پایگاههای اطلاعاتی Scopus, ISI, Web of sciene، Pubmed، کلید واژههای مرتبط phzM، phzH، phzII، phzI، phzS، plcH، plcN،algD ،algU ،pilB ، pilA مورد جستجو قرار گرفت. پس از محدود نمودن استراتژی جستجو و حذف موارد تکراری، مطالعات باقیمانده با بررسی عنوان و چکیده مورد غربالگری قرار گرفتند. در نهایت شاخص هتروژنیتی بین مطالعات با استفاده از آزمون کوکران (Q) و I۲ تعیین گردید. بر اساس نتایج هتروژنیتی از مدل اثر تصادفی برای برآورد شیوع عفونت استفاده گردید.
یافتهها: در ۲۶ مطالعه وارد شده به متاآنالیز، فراوانــی ژن‌های phzM،phzH ، phzII، phzI، phzS، plcH،plcN ، algD، algU،pilB ، و pilA و براساس مدل اثر تصادفی ترتیب ۳۹/۶، ۳۸/۵، ۵۷، ۵۳/۱، ۴۱، ۷۷/۸، ۵۸/۳، ۶۱/۶، ۷۴، ۲۵/۵ و ۲۵/۵درصد بوده است.
استنتاج: در مجموع، نتایج مطالعه حاضر نشان‌دهنده حضور انواع ژن‌های کدکننده فاکتورهای ویرولانسphzM ، phzH، phzII، phzI، phzS، plcH، plcN، algD،algU ،pilB ، و pilA در سویه‌های بالینی سودوموناس آئروژینوزا بوده است. بهطور کلی انواع مختلفی از ژن‌های ویرولانس این باکتری نشان‌دهنده این است که این ژن‌ها با شدت بیماری‌زایی ارتباط دارند.
مهران قانعی، راضیه قدسی، امینه سادات طاجانی، بی بی صدیقه فضلی بزاز، وحید سهیلی،
دوره ۳۳، شماره ۲۲۷ - ( ۹-۱۴۰۲ )
چکیده
سابقه و هدف: درمان عفونت های باکتریایی با کمک آنتی بیوتیک ها صورت می پذیرد، اما ظهور سویه‌های مقاوم به چند دارو که با سرعت فزاینده‌ای در حال رشد است، پدیده ای است که جوامع انسانی را تهدید می کند. بنابراین، برای مبارزه با بیماری‌های عفونی به استراتژی‌های جایگزین نیاز است. امروزه، ترکیباتی که بیماری زایی باکتری ها را کاهش می دهند و در عین حال هیچ گونه تداخلی با زنده ماندن یا رشد آن ها ندارند، به عنوان نسل بعدی آنتی بیوتیک ها معرفی می شوند. سودوموناس آئروژینوزا، یکی از پاتوژن های مهم و خطرناک است که از شبکه کوئروم سنسینگ خود برای تنظیم بیماری‌زایی و تولید عوامل بیماری‌زا استفاده می‌کند. در این مطالعه، به بررسی اثر ترکیب نفتوکینونی طبیعی لاوسون (جدا شده از گیاه حنا) و چندین مشتق صناعی آن بر سیستم کوئروم سنسینگ باکتری سودوموناس آئروژینوزا PAO۱ می پردازیم.
مواد و روش ها: ابتدا MIC هر ترکیب اندازه گیری شد. سپس تأثیر ترکیبات منتخب بر تشکیل بیوفیلم و میزان زنده مانی سلول های باکتری موجود در داخل بیوفیلم، با روش رنگ سنجی بررسی گردید. در نهایت میزان ترشح فاکتورهای بیماری زای تحت کنترل سیستم کوئروم سنسینگ سودوموناس آئروژینوزا شامل پیوسیانین، پیووردین و پروتئاز در حضور ترکیبات منتخب مورد مطالعه قرار گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد که ترکیبات لاوسون و NO۲-۴۸۱ تولید بیوفیلم سودوموناس آئروژینوزا را به ترتیب به میزان حدود ۷۹% و ۹۲% کاهش می دهند. همچنین لاوسون و ترکیب NO۲-۴۸۱ (در هر دو غلظت µg/mL ۲۵۰ و ۱۲۵)، میزان زنده مانی سلول های بیوفیلم را در حدود ۷۰٪ کاهش دادند. در ادامهْ مشتق NO۲-۴۸۱ مقدار تولید فاکتورهای بیماری زای پیوسیانین و پیووردین را در بهترین حالت، به ترتیب حدود ۵۵٪ و ۸۱٪ کاهش داد اما بر میزان تولید پروتئاز تأثیری نداشت.
استنتاج: مشتق NO۲-۴۸۱ توانایی کاهش بیماری زایی باکتری سودوموناس آئروژینوزا را دارد و در صورت اثبات عدم سمیت سلولی، می تواند وارد فاز مطالعات حیوانی و بالینی گردد تا به عنوان یک ترکیب کمکی در کنار آنتی بیوتیک ها یا ضد عفونی کننده ها مورد استفاده قرار گیرد.
محمد کابلی چلمردی، مهرداد غلامی، نگار حاجیلو، مائده کاکاون، مهدی حق شناس، حمید رضا گلی،
دوره ۳۴، شماره ۲۳۲ - ( ۲-۱۴۰۳ )
چکیده
سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا یکی از عوامل فرصت‌طلب عفونت بیمارستانی است که به گروه‌های مختلف آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم است. عفونت‌های ناشی از این ارگانیسم به‌علت مقاومت آنتی‌بیوتیکی ممکن است درنهایت موجب مرگ‌ومیر بالایی شود. توانایی این میکروارگانیسم در تولید فاکتورهای بیماری‌زایی همچون آلژینات، پروتئازها، پیوسیانین، رامنولیپید، فسفولیپاز C، وجود پیلی و توانایی تشکیل بیوفیلم و کلونیزاسیون سبب شده است که این باکتری به عنوان یکی از مهم‌ترین پاتوژن‌های بیماری‌زا به شمار رود. با توجه به این که آلژینات یکی از عوامل بیماریزای مهم این میکروارگانیسم است و با توجه به این که عمدتاً ژن‌های algA، algC و algD آنزیم‌های ضروری برای مسیر بیوسنتز پیشرو آلژیناتGDP--مانورونیک اسید را کد می‌کنند، مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی ژن algD در سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان‌های مازندران، با استفاده از پرایمرهای اختصاصی به روش PCR، انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: با توجه به نتایج مطالعات گذشته و استفاده از فرمول حجم نمونه برای محاسبه شیوع و در نظر گرفتن حداکثر خطای ۰۵/۰ و سطح اطمینان ۹۵/۰، و نسبت ۹۷/۰، حجم نمونه برای جامعه نامحدود برابر ۱۰۰ ایزوله برآورد شد. ایزوله‌های بالینی سودوموناس آئروژینوزا از آزمایشگاه‌های مختلف بیمارستان‌های آموزشی درمانی مازندران جمع‌آوری شدند. پس از جمع‌آوری ایزوله‌های بالینی سودوموناس آئروژینوزا و شناسایی قطعی باکتری با انجام آزمایش‌های معمول بیوشیمیایی، الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها با روش دیسک آگار دیفیوژن بررسی شد. در مرحله بعد با افزودن سدیم دودسیل سولفات و NaOH، DNA سویه‌های سودوموناس آئروژینوزا به روش لیز قلیایی استخراج شد. در نهایت تست PCR با استفاده از پرایمر اختصاصی ژن algD انجام شد. سپس محصول PCR با استفاده از دستگاه UV ترانس لومینیتر مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: تعداد ۱۰۰ ایزوله سودوموناس آئروژینوزا از ۱۰۰ بیمار بستری در بیمارستان‌ها جدا شد. این ایزوله‌ها از پنج بیمارستان آموزشی درمانی استان مازندران، بیمارستان امام خمینی ساری (۴۰ ایزوله)، بیمارستان رازی قائمشهر (۲۲ ایزوله)، بیمارستان بوعلی سینا ساری (۱۷ ایزوله)، بیمارستان روانپزشکی و سوختگی زارع ساری (۱۱ ایزوله) و بیمارستان قلب فاطمه زهرا ساری (۱۰ ایزوله) جمع‌آوری شدند. بیش‌تر ایزوله‌های بالینی سودوموناس آئروژینوزا در مطالعه حاضر از نمونههای خلط (۱۰۰/۳۷) و در رتبه دوم از نمونههای ادرار (۱۰۰/۲۶) بیماران بهدست آمد. در این مطالعه، ۹۸ ایزوله حامل ژن algD بودند. همچنین، ۲۶ درصد ایزوله ها به پیپراسیلین، ۳۹ درصد ایزوله‌ها به آزترئونام، ۲۷ درصد ایزوله‌ها به سفتازیدیم، ۳۱ درصد ایزوله‌ها به ایمی پنم، ۳۹ درصد به توبرامایسین و ۴۱ درصد به سیپروفلوکساسین مقاوم بودند. تمام ایزوله‌های بالینی مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌های مورد مطالعه حامل ژن algD بودند. تنها دو ایزوله از سویه‌های حساس این ارگانیسم در هر گروه آنتی‌بیوتیک فاقد ژن مورد نظر بودند.
استنتاج: نتایج مطالعه‌ی حال حاضر نشان می‌دهد که ژن algD در غالب ایزوله‌های بالینی سویه سودوموناس آئروژینوزا تهیه شده از مراکز آموزشی درمانی مازندران وجود دارد. از سوی دیگر شیوع بالای این ارگانیسم و مقاومت بالای آنتی‌بیوتیکی و چند دارویی که در مطالعه حال حاضر و مطالعات پیشین مشاهده شده است، درمان عفونت های ناشی از سودوموناس آئروژینوزا را به مشکلی جدی و پیچیده در مراکز درمانی تبدیل نموده است. در نهایت با توجه به این که ژن algD در تشکیل بیوفیلم و مقاومت آنتی‌بیوتیکی نقش به‌سزایی دارد. نتایج مطالعه حال حاضر نیز این یافته را تایید می‌کند.
حمیدرضا گلی، سیده فاطمه مرادی، محمدرضا حق شناس، غزاله الهی، مهرداد غلامی،
دوره ۳۴، شماره ۲۴۰ - ( ۱۰-۱۴۰۳ )
چکیده
سابقه و هدف: کینولون‌ها و فلوروکینولون‌ها برای درمان عفونت سویه‌های مقاوم سودوموناس آئروژینوزا استفاده می‌شوند، اما مصرف بی‌رویه آنتی‌بیوتیک‌ها بدون توجه به الگوهای مقاومتی منجر به ظهور سویه‌های جدید و مقاوم به درمان شده است. این مطالعه با هدف بررسی ژن‌های مقاومت کینولونی وابسته به پلاسمید(qnr)، در میان ایزوله‌های سودموناس آئروژینوزای جمع‌آوری شده از بیمارستان‌های آمورشی- درمانی شهرستان ساری، انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، ۱۰۰ ایزوله بالینی سودوموناس آئروژینوزا از بیماران بستری در بیمارستان‌های آموزشی درمانی شهر ساری جمع‌آوری شد. شناسایی ایزوله‌ها با استفاده از تست‌های استاندارد میکروبیولوژیکی انجام شد. ارزیابی الگوی مقاومت دارویی سویه‌ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن مطابق با گایدلاین CLSI انجام گرفت. با استفاده از تکنیک مولکولی واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) حضور ژن‌های qnrA، qnrB و qnrS مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۲۲ و تست آماری Chi-square استفاده گردید.
یافتهها: در مطالعه حاضر ۱۰۰ ایزوله سودموناس آئروژینوزا مورد بررسی قرار گرفت که از این میان ۷۱ ایزوله متعلق به مردان بود. بیشترین تعداد ایزوله‌ها مربوط به بیماران بستری در بخش ICU بود. فراوانی هر یک از ژن‌های qnrA، qnrB و qnrS به ترتیب ۳۱، ۲۴ و ۳۵ درصد بود.
استنتاج: مطالعه حاضر بیانگر توزیع گسترده ژن‌های مقاومت کینولونی وابسته به پلاسمید، به‌ویژه ژن qnrS، در ایزوله‌های سودوموناس آئروژینوزا در شهر ساری است. بیشترین حساسیت آنتی‌بیوتیکی مربوط به آنتی‌بیوتیک پیپراسیلین/تازوباکتام بود که آن را به‌عنوان مؤثرترین گزینه درمانی تبدیل می‌کند. در میان کینولون‌ها، سیپروفلوکساسین بالاترین اثربخشی را علیه این ایزوله‌ها نشان داد. با توجه به شیوع بالای ژن‌های مقاومت وابسته به پلاسمید، غربالگری منظم ایزوله‌های سودوموناس آئروژینوزا برای شناسایی ژن‌های PMQR ضروری است تا از گسترش سویه‌های مقاوم جلوگیری شود. انجام مطالعات آینده در زمینه مکانیزم‌های مولکولی و راهکارهای کاهش مقاومت توصیه می‌شود.
mazums.ac.ir