---

  سابقه و هدف : در سال‌های اخیر با گسترش روان شناسی مثبت‌نگر، مطالعه شادکامی محور اساسی پژوهش‌های این حیطه بوده است. نظر به اهمیت شایان شادابی در کلیه ابعاد زندگی، تحقیق حاضر با هدف شناسایی وضعیت شادکامی دانشجویان پیراپزشکی انجام شد .

  مواد و روش ها : این مطالعه توصیفی بر روی ۳۲۰ نفر از دانشجویان پیراپزشکی که به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شده بودند، انجام شد. اطلاعات توسط پرسشنامه شادکامی آکسفورد جمع‌آوری گردید.

  یافته ها : به‌طور کلی رابطه معنی‌دار بین نمره شادکامی و جنسیت وجود نداشت( ۰۵ /۰ p= ). گزاره‌های عامل " حرمت خود " و " رضایت خاطر " تنها برطبق رشته تحصیلی معنی‌دار بود(۰۵/۰ p< ) و همچنین گزاره‌های عامل " بهزیستی فاعلی " برحسب مقطع تحصیلی و رشته تحصیلی معنی‌دار بود(۰۵/۰ p< ) . سایر گزاره‌های پرسشنامه آکسفورد بر حسب متغیرهای دموگرافیک اختلاف معنی‌داری نداشت (۰۵/۰ p> ).

  استنتاج : یافته‌های تحقیق نشان داد که شادکامی دانشجویان به رشته تحصیلی و مقطع تحصیلی بستگی دارد و متغیرهای سن، جنس و وضعیت تاهل ارتباط معنی‌داری با شادکامی نداشتند.

---

سابقه و هدف: در مفهوم شادی حداقل سه جزء‌ اساسی عاطفی،اجتماعی و شناختی وجود دارد.جزء عاطفی باعث حالات هیجانی مثبت، جزء اجتماعی منجر به روابط اجتماعی گسترده و مثبت با دیگران و جزء شناختی موجب برخورداری از تفکری می‌شود که وقایع روزمره را با خوش‌بینی تعبیر و تفسیر می‌کند.هدف ما تعیین میزان شادکامی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران و بررسی تأثیر عوامل مختلف بر آن می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این بررسی که از نوع مقطعی- توصیفی بود٬کلیه دانشجویان پزشکی (۳۵۶ نفر) که رضایت به همکاری در پر کردن پرسشنامه داشتند، مورد مطالعه قرار گرفتند. یک نسخه از پرسشنامه شادکامی آکسفورد به همراه پرسشنامه جمعیت شناختی در اختیار دانشجویان قرار گرفت. از روش‌های test–t و ANOVA٬ با استفاده از نسخه هفدهم نرم افزار SPSS جهت تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: از ۳۵۶ نفر، ۲۰۸ دانشجو پرسشنامه‌های خود را تحویل دادند. میانگین نمره آزمودنی‌ها در پرسشنامه شادکامی ۲۳۲/۴۱ بود. میانگین شادکامی در گروه سنی ۲۲-۱۸ سال ۸۷/۴۲ و در گروه سنی ۳۱-۲۲ سال ۷۹/۳۸ بود که تفاوت معنی‌داری را نشان می‌داد (۰۲۷/۰p=). تفاوت در شادکامی دانشجویان مبتلا به بیماری جسمی (۰۶/۳۵) و سالم (۹/۴۱) معنی‌دار بود (۰۳۹/۰p=). بررسی گزاره‌های عاملی پنج‌گانه، نشان داد که گزاره (حرمت خود) در رشته پزشکی در دو جنس متفاوت است (۰۰۵/۰=p). استنتاج: نتایج پژوهش حاضر شادکامی را مرتبط با جنس، وضعیت تأهل، وضعیت سکونت، مقطع تحصیلی نمی‌داند، هر چند با سن و بیماری جسمی در دانشجویان پزشکی مرتبط است.

---

سابقه و هدف: ذهن‌آگاهی به معنی توجه کردن ویژه، هدفمند، در زمان کنونی و خالی از پیش‌داوری و قضاوت است. دیابت شیرین، بیماری مزمنی است که باعث عوارض و ناتوانی‌های گوناگون ماندگار می‌شود. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی ذهن آگاهی بر شادکامی و کاهش قند خون بیماران مبتلا به دیابت بوده است.
مواد و روش‌ها: مطالعه مورد شاهدی حاضر به شیوه پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل روی ۵۰ نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ درکلینیک غدد طوبی شهرستان ساری انجام شد. برنامه آموزشی شامل ۱۰ جلسه هفتگی بوده است. میزان شادکامی شرکت‌کننده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه شادکامی آکسفورد بررسی شد. سطوح هموگلوبین گلیکوزیله قبل و انتهای مداخله اندازه‌گیری وثبت شد.
یافته‌ها: شادکامی گروه آزمایش در پس‏آزمون (۴۰ /۸ ±۶۰ /۶۲) نسبت به پیش‏آزمون(۱۶/۷ ± ۰۸/۴۶ ) افزایش معنی‌داری داشته است (۲۴۰/۰ =r ,۰۰۲/۰ =p). اما میانگین نمرات گروه کنترل تفاوت معنی‌داری نداشته است (۷۰۸/۰ =p). میانگین قند خون‏ گروه آزمایش کاهش معنی‏داری داشته است (۱۲۶/۰ =r  ,۰۰۰/۰ =p) ولی میانگین قند خون (۵۱۰/۰ =p) و سطح هموگلوبین گلیکوزیله گروه کنترل تغییر معناداری نداشته اما میانگین آن در گروه آزمایش (۲۰/۱ ±۵۲/۶ ) نسبت به مرحله پیش‌آزمون (۲۶/۱±۵۷ /۷)به طورمعناداری کاهش یافت (۱۰۴/۰ =r ,۰۰۵/۰ =p).
استنتاج: بهبود میانگین  نمره شادکامی در اثر آموزش‌های ذهن آگاهی به وجود آمده است.
 

---

سابقه و هدف: با افزایش سن، معمولاً ظرفیت های طبیعی بدن کاهش می‌یابد و سالمندان دچار مشکلات جسمی و روانی متعددی می‌شوند. یکی از مهم‌ترین مشکلات سالمندان، کاهش سطح شادکامی و بروز افسردگی می‌باشد. مطالعات متعددی نشان داده است که فعالیت‌های تفریحی، بر بهبود شادکامی سالمندان موثر می‌باشد. این مطالعه با هدف اثر بخشی بازی فکری بر شادکامی سالمندان مراجعه کننده به سرای سالمندان روزانه شهر یزد انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی با استفاده از روش پیش آزمون- پس آزمون، تعداد ۶۰ سالمند از چهار خانه سالمندان روزانه شهر یزد انتخاب شدند و به صورت تصادفی، ۳۰ نفر به گروه آزمون و ۳۰ نفر به گروه کنترل تخصیص داده شد. در گروه کنترل مداخله‌ای انجام نشد و در گروه آزمون، مداخله شامل انجام بازی فکری، دو جلسه در هفته به مدت یک ماه انجام گرفت. اطلاعات هر دو گروه، توسط پرسشنامه های دموگرافیک و شادکامی اکسفورد در سه مرحله قبل، بلافاصه بعد و یک ماه پس از اتمام مداخله جمع‌آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از برنامه SPSS نسخه ۱۹، آزمون‌های T مستقل، Repeated Measure ANOVA و آزمون تعقیبی LSD انجام گرفت.
یافته‌ها: میانگین سنی افراد گروه آزمون  ۷/۱۲ ± ۷۰/۲۳  و گروه کنترل ۶/۷۶ ± ۶۹/۳۰  بوده است. قبل از مداخله تفاوتی بین دو گروه از نظر میانگین نمره شادکامی وجود نداشت. اما میانگین نمره شادکامی در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل، بلافاصله بعد از مداخله (۰/۰۰۲>p) و یک ماه بعد از مداخله (۰/۰۰۱>p) افزایش معنی‌داری داشته است.

استنتاج: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می‌رسد انجام بازی فکری، موجب بهبود شادکامی در سالمندان می‌شود. لذا پیشنهاد می شود از این روش ساده، کم هزینه و دارای قابلیت کاربرد آسان، در سرای سالمندان استفاده شود.
 
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۱N۲۰۱۶۰۴۲۴۲۷۵۵۹IRCT

---

سابقه و هدف: سالمندی به الگوی ویژه‌ای از دگرگونی‌های طبیعی زندگی گفته می‌شود که با افزایش سن انسان‌ها پدید می‌آید و با افزایش سن، سالمندان دچار مشکلات متعددی ازجمله کاهش امید، شادکامی و عزت‌نفس می‌شوند که ممکن است مراقبت از خود، به ویژه تغذیه را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین تغذیه با عزت نفس و شادکامی سالمندان، انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی، بود و با رعایت ضوابط اخلاقی و کسب رضایت آگاهانه از شرکت‌کنندگان، انجام گرفت. نمونه‌گیری پژوهش در این مطالعه، به روش چند مرحله‌ای (نسبتی و تصادفی ساده) بود. ابتدا از بین ۱۸ مرکز بهداشتی درمانی شهرستان آمل، ۷ مرکز به صورت تصادفی انتخاب شد، سپس مجددا به صورت تصادفی ساده و به روش قرعه کشی از میان جامعه هدف (افراد سالمند)، تا رسیدن به حجم مورد نظر مطالعه، در سال ۱۴۰۱ انتخاب شدند. نمونه‌گیری تصادفی ساده به این صورت بود که لیستی از افراد واجد شرایط مطالعه در مرکز بهداشتی درمانی منتخب تهیه کرده سپس به روش قرعه کشی تعداد نمونه لازم را انتخاب گردید. معیارهای ورود به مطالعه شامل سن بالای ۶۰ سال، ساکن شهرستان آمل، عدم وجود مشکلاتی نظیر ناتوانی ذهنی حاد، عدم وجود اختلال شناختی (با استفاده از ابزار AMT)، آلزایمر و عدم سرطان و توانایی برقراری ارتباط بود و عدم همکاری در طی اجرای مطالعه به‌عنوان معیار خروج در نظر گرفته شد. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه‌های جمعیت شناختی، بررسی وضعیت شناختی، افسردگی سالمندان، شادکامی، عزت نفس و فعالیت‌های ابزاری بود. داده‌ها با آزمون‌های توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (همبستگی کانونی و Parameter stimates) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین سن شرکت‌کنندگان (۶۰ تا ۸۱ سال) برابر با ۴/۶۴±۶۵/۹۲ و میانگین شاخص توده بدنی شرکت‌کنندگان۲/۵۴±۲۳/۷۵ بوده است. ۱۴ درصد سالمندان دچار کمبود وزن و۳۳ درصد نیز اضافه وزن داشتند. ۱۲ درصد در معرض خطر سوءتغذیه قرار داشتند. بیش تر سالمندان دارای شادکامی (۹۹ درصد) و عزت نفس (۵۹ درصد) بالایی بودند و ضریب همبستگی شادکامی و عزت نفس ۰/۳۸۷وده است. در نتیجه در این مطالعه تغذیه با عزت نفس و شادکامی سالمندان ارتباط معنی‌دار نداشت. همچنین نتایج نشان داد که شادکامی و عزت نفس سالمندان با یکدیگر رابطه معنی‌دار مثبت داشتند(p<۰/۰۰۱).با توجه به مقدار ۰۰/۰۵P> یعنی بین عزت نفس سالمندان با امتیاز کل بررسی تکمیلی و تغذیه ارتباط وجود ندارد. با توجه به مقدار ۰/۰۵P< یعنی بین عزت نفس سالمندان با شادکامی ارتباط وجود دارد ولی با مشاهده مقدار ۰/۰۴۵ r squre= این ارتباط بسیار ناچیز می باشد. می توان گفت تنها ۴ درصد از تغییرات عزت نفس به دلیل شادکامی می باشد. فقط بین مولفه عزت نفس خانوادگی با شادکامی ارتباط آماری معنادار وجود ندارد(۰/۰۵P>). در سایر مولفه‌های عزت نفس با شادکامی ارتباط آماری معنی‌دار وجود دارد(۰/۰۵P>). هم چنین بین شادکامی با امتیاز کل بررسی تکمیلی و امتیاز کل تغذیه ارتباط وجو ندارد(۰/۰۵P>).
استنتاج: نتایج این مطالعه نشان داد که بین شادکامی و عزت نفس سالمند ارتباط وجود دارد؛ اما بین عزت نفس و تغذیه سالمندان ارتباط آماری معنی‌داری وجود نداشت. در مجموع با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می‌شود به نقش عزت نفس عمومی، عزت نفس اجتماعی و عزت نفس شغلی در شادکامی فرد سالمند توجه شود. با توجه به گسترش جمعیت سالمندان در ایران و اهمیت توجه به سلامت جسمی و روانی سالمندان، نتایج این پژوهش می‌تواند برای برنامه ریزی برای ارتقاء توانمندی سالمندان مفید باشد.