مسعود شایسته آذر، سلمان غفاری، فرهاد قرنجیک، محمد خادملو،
دوره ۳۱، شماره ۲۰۰ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
سابقه و هدف: شکستگی اینترتروکانتریک فمور، شایع‌ترین شکستگی است و بیش‌ترین میزان مرگ ومیر بعد از عمل جراحی را دارد. از آن‌جایی که درمان اصلی این نوع شکستگی‌ها جراحی است و انتخاب وسیله عمل مناسب نقش مهمی درکاهش بروز عوارض دارد، هدف از این مطالعه مقایسه نتایج بالینی بین (DHS) Dynamic Hip Screw و
(PFN) Proximal Femoral Nail در درمان جراحی شکستگی‌های ناپایدار اینترتروکانتریک فمور است.
مواد و روش‌ها: این پژوهش مقطعی، علی‌مقایسه‌ای شامل تمامی بیماران با شکستگی اینترتروکانتریک فمور مراجعه‌کننده به بیمارستان/کلینیک ارتوپدی بیمارستان امام خمینی(ره) شهرستان ساری درطی سال‌های۱۳۹۱لغایت۱۳۹۷ که نیازمند اقدام درمانی جراحی بودند، می‌باشد. ۳۰ نفر از بیماران به‌صورت تصادفی در دو گروه با کارگذاری DHS و PFN قرار گرفتند و از نظر نتیجه عملکرد بالینی، طول مدت بیهوشی و عمل جراحی، میزان نیاز به ترانسفوزیون خون حین و بعد از عمل، کات اوت شدن وسیله، جوش‌خوردن شکستگی و مقدار زاویه گردن و تنه فمور مورد مقایسه قرار گرفتند. داده‌های مطالعه با نرم‌افزار ۲۱SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد تفاوتی بین کارگذاری DHS و PFN از نظر جوش خوردگی شکستگی(۰/۲۳۴=P) و کات اوت شدن وسیله بعد از جراحی(۰/۱۵۷=P)، وجود ندارد. همچنین مشخص شد که بین کارگذاری DHS و PFN، در DHS مدت زمان کم‌تری برای جراحی و بیهوشی نیاز است(۰/۰۱۲=P) در DHS نسبت به PFN به میزان قابل توجهی نیاز به دریافت خون کم‌تر می‌باشد(۰/۰۲=P).
استنتاج: دراین پژوهش، درمان شکستگی‌های ناپایدار اینترتروکانتریک باDHS به‌علت طول عمل جراحی، بیهوشی و نیاز کم‌تر به ترانسفوزیون خون، نسبت بهPFN برتری داشت.
mazums.ac.ir