---

سابقه و هدف: استفاده از شیشه سرامیک بیواکتیو به جهت توانایی آن در پیوند مستقیم با بافت استخوانی در بازسازی و ترمیم استخوان از دست رفته، مورد توجه قرار گرفته است. کیتوسان نیز غیر سمی است و دارای قابلیت سازگاری بیولوژیکی و قابلیت تجزیه بیولوژیکی می‌باشد. از طرفی، سیستم‌های تزریق پذیر به علت حداقل تهاجمی بودن و توانایی ایجاد داربست‌هایی در محل کاربرد، می‌توانند شکل عیب استخوانی را به خود بگیرند و نیاز به ایمپلنت از پیش ساخته شده را از بین ببرند. لذا در تحقیق حاضر، واکنش نسج همبندی رت به نانوکامپوزیت تزریق پذیر شیشه سرامیک- کایتوسان که به نظر می‌رسد جانشین خوبی برای مواد صناعی پر کننده نقص‌های استخوانی باشد و با توجه به امکان تولید این ماده در ایران، مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: این پژوهش، یک مطالعه حیوانی بود که در آن ۴۰ موش صحرایی به ۵ گروه ۸تایی تقسیم شدند. لوله‌های پلی اتیلن پر شده با نانوکامپوزیت قابل تزریق شیشه- سرامیک- کایتوسان، به عنوان گروه مورد و لوله‌های خالی به عنوان گروه شاهد در بافت همبند زیر جلدی موش‌های سفید بزرگ کاشته شد. نمونه‌های بیوپسی از نواحی مورد و شاهد پس از ۷، ۱۵، ۳۰، ۶۰ و ۹۰ روز، مورد بررسی هیستولوژیک قرار گرفتند و تعداد سلول‌های التهابی و رگ‌های خونی شمارش شد. برای بررسی تفاوت‌ها از آزمون‌های آماری t و Analysis of variance (ANOVA) در سطح معنی‌داری ۰۵۰/۰ > P استفاده شد. یافته‌ها: به طور کلی، اختلاف معنی‌داری در شدت التهاب بین دو گروه مورد و شاهد در روزهای مختلف دیده نشد. این مسأله در مورد تعداد رگ خونی نیز صادق بود (۰۵۰/۰ < P). استنتاج: به نظر می‌رسد که ماده پیش‌گفته، از سازگاری نسجی خوبی برخوردار است.