۴ نتیجه برای صرع
محمد مهدی ناصحی ، فرهاد محولاتی شمس آبادی، محمد غفرانی،
دوره ۲۰، شماره ۷۵ - ( ۱-۱۳۸۹ )
چکیده
سابقه و هدف : چالش‌های تشخیصی و درمانی فراوانی در برخورد با بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان وجود دارد.این مطالعه با هدف بررسی یافته‌های پاراکلینیک کودکان مبتلا به صرع مقاوم مراجعه‌کننده به بیمارستان مفید و تاثیر آنها در پاسخ درمانی بیماران انجام شد.
مواد و روش ها :مطالعه بصورت مقطعی در طی سال‌های ۱۳۸۶ لغایت ۱۳۸۷ انجام گردید. کلیه بیمارانی که با صرع مقاوم به درمان به بیمارستان کودکان مفید مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک، کلینیکال و پاراکلینیکال ۱۵۰ کودک در فرم اطلاعاتی طراحی شده وارد گردید. با استفاده از نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌های χ۲ یافته‌ها مورد تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته ها :میانگین سنی بیماران ۱۴/۵۱ ± ۵۸/۸۳ ماه و ۳/۴۳ درصد دختر و ۷/۵۶ درصد پسر بودند که ۷/۳۲ درصد صرع ایدیوپاتیک و ۶/۵۷ درصد صرع سیمپتوماتیک داشتند. نتایج آزمایشات بیوشیمیایی ۳/۳ درصد بیماران غیرطبیعی (کاهش قندخون یا کاهش کلسیم یا تست‌های کبدی غیرطبیعی) بود، نتایج آزمایشات متابولیک ۸ درصد بیماران غیرطبیعی گزارش شد. نتایج EEG در ۷/۲ درصد طبیعی، ۷/۴۲ درصد به صورت امواج غیراختصاصی و ۶/۵۴ درصد غیرطبیعی بود. نتایج سی‌تی‌اسکن و MRI بترتیب در ۳/۳۹ درصد و ۷/۴۲ درصد موارد غیرطبیعی بود. عدم پاسخ در ۳/۴۹ درصد و پاسخ نسبی در ۳/۱۳ درصد مشاهده گردید و ۳/۳۷ درصد موارد پاسخ درمانی کامل داده بودند. پاسخ به درمان در بیماران با EEG (۰۱۷/۰p=)، سی‌تی‌اسکن (۰۲۱/۰p=) و MRI مغزی (۰۲/۰p=) غیرطبیعی بطور معنی‌داری کمتر از بیماران با EEG طبیعی یا با امواج غیر اختصاصی، سی‌تی‌اسکن و MRI مغزی طبیعی بود.
استنتاج :بنظر می‌رسد وجود آنومالی در مغز (یافته‌های غیرطبیعی در تصویربرداری) و اختلال عملکرد کورتکس در نوار مغزی از عواملی می‌باشند که سبب عدم پاسخ مناسب درمانی در بیماران با صرع مقاوم می‌شود.
رحیم گل محمدی، سید مهدی بهشتی،
دوره ۲۸، شماره ۱۶۸ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
سابقه و هدف: ماینوسیکلین آنتی‌بیوتیکی است که نقش ضد التهابی و ضدتشنجی دارد. در مورد اثر ماینوسیکلین بر روی نورون‌های پورکنژ هیچ گزارشی مشاهده نشده است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر ماینوسیکلین بر روی ساختار نورون های پورکنژ مخچه موش صحرایی صرعی شده می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، ۲۴ سر موش صحرایی به صورت تصادفی به سه گروه ۸ تایی تقسیم شدند. موش‌های گروه ۱ و ۲ توسط پنتیلن تترازول (PTZ)mg/kg ۴۰ صرعی شدند. در گروه اول تجربی صرعی شده، ماینوسیکلین (mg/kg ۲۵) به مدت دو هفته تزریق شد، گروه دوم تجربی صرعی شده به جای ماینوسیکلین، سرم فیزیولوژیک (mg/kg ۲۵) دریافت کردند. گروه سوم، گروه کنترل (صرعی نشده) بود که فقط سرم فیزیولوژیک می‌گرفتند. موش‌ها پس از دوره ی درمان به طور عمیق بی‌هوش شدند، مخچه آنها خارج شد و با روش متداول و اختصاصی با استفاده از -۱ APAF-۱(Apoptotic Peptidase Activating Factor رنگ‌آمیزی شدند .نورون‌های سالم با استفاده از تستDunnet تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: کاهش معنی داری در میانگین تعداد نورون های سالم پورکنژ بین دو گروه صرعی شده (صرعی+ ماینوسیکلین و صرعی + سرم فیزیولوژیک) نسبت به گروه کنترل (صرعی نشده) مشاهده شد (۰۰۱/۰p<). هم‌چنین افزایش معنی‌داری در میانگین تعداد نورون‌های سالم پورکنژ قشر مخچه در گروه آزمایشی صرعی شده که ماینوسیکلین mg/kg ۲۵ دریافت می‌کردند نسبت به گروه صرعی شده که سرم فیزیولوژیک (mg/kg ۲۵) می‌گرفتند، دیده شد (۰۱/۰p<).
استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ماینوسیکلین نقش محافظتی بر روی نورون های پورکنژ قشر مخچه موش‌های صحرایی صرعی شده دارد.
ژامک اخلاقی، حامد چراغمکانی، سید امیرحسین بتولی، سولماز خلیفه، روح الله عبدی، حسن عشایری،
دوره ۲۹، شماره ۱۷۲ - ( ۲-۱۳۹۸ )
چکیده
سابقه و هدف: داروهای ضد صرع روی عملکردهای شناختی می‌توانند اثر بگذارند. در این مطالعه اثر داروی لاموتریژین روی عملکردهای شناختی بیماران مصروع مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش‌ها: نوع مطالعه از نوع کوهورت گذشته نگر بود. در این مطالعه ۲۰ بیمار به صورت تصادفی از بیمارستان بوعلی ساری و ۱۲ فرد سالم از سطح جامعه به روش نمونه‌گیری در دسترس که از لحاظ سن، جنسیت و میزان تحصیلات همسان‌سازی شده بودند، انتخاب شده و برای ارزیابی عملکردهای شناختی شان از تست‌های استاندارد نوروسایکولوژی استفاده شد. آنالیز داده ها از طریق تست آنوای یک راهه و تست تعقیبی توکی از طریق نرم‌افزار spss صورت گرفته است.
یافته‌ها: نتایج نشان دادند که که گروه LT (Lamotrigine) عملکرد ضعیفی در تست استروپ و تست سیالی کلام- معنایی در مقایسه با گروه کنترل دارد(۰۵/۰< P) و گروه دیگر داروها عملکرد ضعیفی در تست‌های سیالی کلام- فونتیک و معنایی، ارقام رو به جلو و استروپ در مقایسه با گروه کنترل دارا می باشد (۰۵/۰< P).
استنتاج: گروه دیگر داروها موجب اثرات نامطلوب بیش‌تری روی عملکردهای شناختی در مقایسه با گروه LT می‌شوند که می‌تواند به دلیل اثرگذاری روی کانال‌ها و تغییر آزادسازی نوروترانسمیترهای تحریکی باشد.
مهدی ولی پور، حمید ایران نژاد،
دوره ۲۹، شماره ۱۷۲ - ( ۲-۱۳۹۸ )
چکیده
صرع، یک اختلال نورولوژیک است که با بروز تشنجات مکرر همراه است و حدود ۱ درصد از افراد جامعه را درگیر می‌کند. علی‌رغم پیشرفت های صورت پذیرفته در فهم و شناخت این بیماری، اساس سلولی آن همچنان ناشناخته است. غالب درمان‌های رایجی که برای مقابله با این بیماری انجام می شود، به صورت درمان دارویی به منظور کنترل علائم و فرونشاندن تشنج های ناشی از این اختلال است. استفاده بالینی از داروهای ضد تشنج به دلیل وجود مقاومت‌های دارویی و همین طور بروز عوارض جانبی این داروها طی فرایند درمان همواره با مشکل مواجه بوده است. از این رو تحقیقات بیش تری جهت یافتن داروهایی با اثرات بهتر و همین طور عوارض جانبی و مقاومت های دارویی کم تر ضروری به نظر می رسد. جهت یافتن ویژگی های مذکور، لازم است تارگت های داروی جدیدتر با مکانیسم‌های متفاوت مورد بررسی قرار گیرند. تاکنون تحقیقات صورت پذیرفته برای درمان صرع، عموماً روی کنترل و کاهش فرایندهای تحریکی نورون ها در مغز تمرکز داشته است. اما تحقیقات جدیدتر غالباً روی یافتن تارگت‌های دارویی جدیدتر تمرکز دارند. در این مطالعه، به دلیل اهمیت پژوهش جهت یافتن داروهایی با اثرات بهتر و عوارض کمتر، جدیدترین یافته های آزمایشگاهی و درمانی در مورد هدف‌های جدید ترکیبات ضد صرع بحث خواهد شد.
mazums.ac.ir