سابقه و هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر قطر و طول ایمپلنت بر میزان بقای آن در جانبازان مراجعه‌کننده به درمانگاه قاضی طباطبایی طی سال‎های ۱۳۸۹-۱۳۷۹ بود.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌‌ی گذشته‌نگر، تعداد ۱۲۵۵ ایمپلنت از سه نوع Biomet ۳i (Riverside drive، Palm beach،Gardens ، F۱، USA)، F۲ Xive (Friadent GmbH، Mannheim، Germany) و Noble biocare MKIII (Goteborg، Sweden) برای ۱۸۱ نفر از مجروحین جنگی جای‌گذاری گردید. طول ایمپلنت به سه دسته کوتاه(ml ۱۰-۸)، متوسط (ml ۱۳-۱۱) و بلند(ml ۱۵-۱۴) و قطر ایمپلنت به سه دسته نازک، متوسط و پهن طبقه‌بندی شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها با کمک نرم‌افزار R صورت گرفت. برای بررسی تأثیر قطر و طول ایمپلنت بر میزان موفقیت از مدل شکنندگی پارامتری با توزیع نمایی به‌عنوان توزیع مخاطره پایه و توزیع گاما به‌عنوان توزیع عبارت شکنندگی استفاده شد.

یافته‌ها: میانگین (انحراف معیار) سنی بیماران ۴۷/۴۹ (۶۱/۵) سال و درصد مجروحیت آن‌ها برابر با ۹۸/۴۲ درصد بود. میانه بقای ایمپلنت برای برندهای ۳i، Xive وBH  به‌ترتیب ۱۵/۷۶، ۰۶/۷۹ و ۷۷/۹۴ ماه برآورد شد. بین میزان بقای ایمپلنت و نوع ایمپلنت اختلاف معنی‌دار مشاهده نشد(۳۵۳/۰P=). از نظر طول، کمترین موفقیت در برند ۳i به اندازه ml ۱۵-۱۴ (۸۸ درصد) و بیشترین موفقیت در برند Xive به اندازه  ml۱۳-۱۱ (۸/۹۷) مشاهده گردید. نتایج تحلیل مدل شکنندگی نشان داد که خطر نسبی شکست در نوع ۳i و Xive با قطر و طول‌های زیاد بیشتر از قطر و طول‌های کمتر می‌باشد؛ درحالی‌که برای نوع BH این شرایط برقرار نیست.

استنتاج: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، بین ایمپلنت با طول کوتاه رابطه معناداری مشاهده شد و رابطه‌ای بین قطر ایمپلنت و شکست ایمپلنت مشاهده نشد.