---

سابقه و هدف: عفونت حادگوش میانی یکی از عفونت‌های شایع دوران کودکی است. ۸۰ درصد از کودکان تا سن سه سالگی حداقل یک‌بار به این عفونت مبتلا می‌شوند. این مطالعه به منظور بررسی فراوانی استرپتوکوکوس پنومونیه در افراد مبتلا به عفونت حادگوش میانی و تعیین حساسیت دارویی در این میکرب‌ها انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از ۱۰۲ بیمار مبتلا به عفونت حاد گوش میانی مراجعه‌کننده به یکی از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، در طی ۶ ماه نمونه ترشحات گوش جمع آوری گردید. معیارهای ورود به مطالعه شامل وجود عفونت حادگوش میانی پرفوره شده و عدم مصرف آنتی بیوتیک در ۲ هفته اخیر بوده است.نمونه‌ها توسط آزمایش میکروسکپی و کشت، از نظر وجود استرپتوکوکوس پنومونیه بررسی شدند. و میزان حساسیت استرپتوکوکوس پنومونیه به آنتی بیوتیک های مختلف تعیین شد. یافته‌ها: از ۱۰۲ نمونه بررسی شده، ۱۵ جدایه (۷/۱۴ درصد) استرپتوکوکوس پنومونیه شناسایی گردید. که از این تعداد ۸ مورد (۵۳ درصد) استرپتوکوکوس پنومونیه درجنس مذکر مشاهده گردید. پنوموکوک‌های جدا شده در این مطالعه نسبت به جنتامایسین (۸۶ درصد)،کانامایسین (۸۰ درصد)،آمیکاسین (۷۴ درصد)،تتراسیکلین (۷۳ درصد) وکلیستین (۷۳ درصد) حساس بودند. همچنین پنوموکوک‌های جدا شده نسبت به پنیسیلین (۸۰ درصد)، آموکسیسیلین (۸۰ درصد)، سفالوتین (۷۳ درصد)، اریترومایسین (۶۵ درصد)، آمپیسیلین (۶۵ درصد)، نالیدیکسیک اسید (۶۰ درصد)، نیتروفورانتوئین (۶۰ درصد)، ونکومایسین (۵۳ درصد)، کلرامفنیکل (۵۳ درصد) و کاربنیسیلین (۵۳ درصد) مقاوم بودند. استنتاج: با توجه به ظهور سویه‌های مقاوم استرپتوکوکوس پنومونیه نسبت به درمان‌های آنتی بیوتیکی رایج توصیه می‌شود پس از انجام مطالعات تکمیلی وسیع‌تر و تأیید این الگوی مقاومت، نسبت به تهیه یا تجدید نظر در دستورالعمل‌های درمانی کشوری اقدام و شروع درمان آنتی‌بیوتیکی برای استرپتوکوکوس پنومونیه بر اساس این دستورالعمل ها انجام گیرد.

---

التهاب گوش میانی همراه با ترشحات Otitis media with effusion (OME) یکی از مهم‌ترین بیماری‌های دوران کودکی است. از آن‌جا که آلویوکوکوس اوتیتیدیس به عنوان یکی از عوامل باکتریایی این عفونت، به علت سخت رشد بودن به میزان کمی شناسایی شده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع این باکتری کودکان مبتلا به (OME) با روش کشت و PCR بود. مواد و روش‌ها: ۶۵ نمونه کلینیکی ترشحات گوش میانی از ۵۰ کودک مبتلا به عفونت گوش میانی همراه با ترشحات (OME) جمع آوری شد. نمونه ترشحات گوش میانی در اتاق عمل توسط پزشک متخصص جمع‌آوری و سپس بخشی از نمونه‌ها درآزمایشگاه در محیط کشت جهت رشد باکتری‌ها تلقیح و بر روی بخشی دیگر از نمونه‌ها واکنش زنجیره ای پلیمراز PCR انجام شد. باکتری‌های جداشده نیز از لحاظ الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی بررسی شدند. یافته‌ها: از۵۰ بیمار مبتلا به OME، ۴۵ نفر پسر و ۵ نفر دختر بودند. آلویوکوکوس اوتیتیدیس با روش کشت در ۱۵ مورد (۰۷/۲۳ درصد) و با روش PCR در ۲۶ مورد(۴۰ درصد) از ۶۵ نمونه ترشحات گوش میانی شناسایی شد. الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی نشان داد که تمام ایزوله ها به آموکسی سیلین، آموکسی سیلین/ کلاونات، حساس هستند در حالی‌که اغلب ایزوله ها (۶/۸۶ درصد) به ماکرولیدها مثل اریترومایسین و آزیترومایسین مقاوم بودند. استنتاج: آلویوکوکوس اوتیتیدیس یکی از عوامل مهم باکتریایی جدا شده از ترشحات گوش میانی در ایران است و با توجه به الگوی حساسیت میکروبی می‌توان پیشنهاد کرد که آموکسی سیلین و آموکسی سیلین/ کلاولانات در درمان مورد استفاده قرار بگیرد. همچنین روش PCR در مقایسه با کشت حساسیت بالاتر در شناسایی باکتری دارد.