جستجو در مقالات منتشر شده


۵ نتیجه برای لیکن پلان دهانی

مریم مردانی ، آزاده اندیشه تدبیر ، رضا احمدی ،
دوره ۲۱، شماره ۸۴ - ( ۷-۱۳۹۰ )
چکیده

سابقه و هدف: لیکن پلان دهانی بیماری شایعی است که در بعضی مطالعات به عنوان ضایعه پیش بدخیم مطرح شده و توانایی تبدیل شدن به کارسینوم سلول سنگفرشی دهان را دارد. هدف این مطالعه بررسی شیوع تغییرات بدخیمی در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی بود.
مواد و روش ها: این مطالعه گذشته نگر شامل ۳۸۶ بیمار مبتلا به لیکن پلان بود که بر اساس معیار WHO در فاصله زمانی سال ‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۸ در شیراز انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفته بودند.
یافته ها: چهار نفر از ۳۸۶ بیمار (۱,۰۳ درصد)، شامل یک مرد و سه زن، تغییرات بدخیمی نشان دادند. تمام تغییرات بدخیمی در انواع قرمز رنگ لیکن پلان دیده شد و زبان شایع‌ ترین مکان درگیری بود.
استنتاج: نتایج مطالعه حاضر فرضیه افزایش ریسک تغییرات بدخیمی در لیکن پلان دهانی را تایید می ‌کند و بر این اساس پیشنهاد می ‌شود که بیماران به صورت سالیانه مونیتور شوند تا در صورت ایجاد تغییرات بدخیمی در مراحل اولیه تشخیص داده شود.

جمیله بیگم طاهری، محمد نیر آبادی، سمیه عظیمی، محمد رضا ترحمی،
دوره ۲۶، شماره ۱۴۱ - ( ۷-۱۳۹۵ )
چکیده

سابقه و هدف: لیکن پلان دهانی، بیماری مزمن التهابی در مخاط دهان است. با توجه به ناشناخته بودن علت دقیق بیماری و امکان ارتباط گروه‌های خونی با استعداد ابتلا به بیماری‌های مختلف، مطالعه حاضر با هدف بررسی توزیع گروه‌های خونی در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی انجام گرفته است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی ،۱۰۰ بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی مراجعه‌کننده به بخش بیماری‌های دهان دانشکده دندان پزشکی شهید بهشتی تهران مورد بررسی قرار گرفتند و نوع گروه‌های خونی ABO و نوع Rh هر یک از آنان ثبت گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون مجذور کای و نرم‌افزار ۱۸  SPSSمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: از میان ۱۰۰ بیمار مبتلا، ۳۸ بیمار(۳۸ درصد) دارای گروه خونی O بودند و بقیه به ترتیب دارای گروه‌های خونی A (۲۸ درصد)، B (۱۸ درصد) و AB (۱۶درصد) بودند. هم چنین ۹۶ نفر دارای Rh مثبت و ۴ نفر دارای Rh منفی بودند.

استنتاج: در ایـن مطالعـه گـروه خونی O و نوع Rh مثبت در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانـی بیش‌تر از سایر گروه‌های خونی بود.


سید حسین طباطبایی، لاله ملکی، نجمه جعفری، ناصر حسین زاده،
دوره ۲۷، شماره ۱۵۳ - ( ۷-۱۳۹۶ )
چکیده

سابقه و هدف: با توجه به نقش نشانگر BCL-۲ در مکانیسم آپوپتوز و ایجاد تغییرات دیسپلاستیک، بدخیمیها و همچنین مکانیسم ایجاد بیماری لیکن پلان مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان بیان آن در اپیتلیوم و بافت همبند مجاورآن در لیکن پلان دهانی انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه مورد شاهدی، بررسی ایمونوهیستوشیمی نشانگر BCL-۲ بر روی بلوکهای پارافینه ۲۰ نمونه لیکن پلان دهانی (مورد) و ۲۰ نمونه فیبروم تحریکی (شاهد) موجود در آرشیو پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی شهید صدوقی یزد صورت گرفت. دادهها توسط نرمافزار ۱۷ SPSS و آزمون های Chi-Square و Fisher’s exact test تجزیه و تحلیل گردید و نتایج در سطح ۰۵/۰=α معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: بیان BC-L۲ در لایه بازال و پارابازال اپی تلیوم بین دو گروه بیمار و غیر بیمار اختلاف آماری معنیداری نشان نداد (۰۵/۰<P) ولی در بافت همبند، اختلاف آماری معنیداربود (۰۰۰۱/۰=P).
استنتاج: براساس نتایج این مطالعه، احتمالا پروتئین BCL-۲ نقش قابل توجهی در فرآیند آپوپتوزیس دخیل در ایجاد لیکن پلان دهانی ندارد و ارزیابی سایر پروتئینهای حاضر در این فرآیند توصیه میشود.
 


نازنین قبادی، سیمین لسان، ماندانا خطیبی،
دوره ۳۲، شماره ۲۱۱ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده

 سابقه و هدف: به دلیل اهمیت درمان لیکن پلان و استفاده از ترکیبات گیاهی بومی مؤثر و معرفی درمانی نوین و مقرون به صرفه، با عوارض جانبی کم‌ترنسبت به کورتیکوستروئیدها و با توجه به محدودیت در تولید داروهای شیمیایی در شرایط کنونی، این مطالعه با هدف بررسی اثر کورکومین بر درمان لیکن پلان دهانی انجام شد.
مواد و روشها: تعداد ۲۸ بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی به صورت مستمر انتخاب و به شکل تصادفی به دو گروه مداخله وپلاسبو تقسیم شدند,۱۴ بیمار درمان دارویی موضعی با کورتیکواستروئید وداروی ضدقارچ به همراه یک عدد کپسول سینا کورکومین و ۱۴ بیمار دیگر کورتیکواستروئید و داروی ضد قارچ به همراه یک عدد کپسول  پلاسبو به مدت یک ماه دریافت کردند.
یافتهها: نتایج از لحاظ شکل ظاهری قبل از درمان (۰/۲۲۷=P)، ۲ هفته بعد از درمان (۰/۰۳۱=P)، ۴ هفته بعد از درمان (۰/۰۰۰۱=P)، درد و سوزش قبل از درمان (۰/۷۶۹=P)، ۲ هفته بعد از درمان (۰/۰۷۹۷=P)، ۴هفته بعد از درمان (۰/۰۱۹=P) تفاوت معنادار داشتند و به لحاظ سایز ضایعه، در طول زمان تفاوت معنی‌داری بین ۲ گروه یافت نشد (قبل از درمان (۰/۳۴۹=P)، ۲ هفته بعد از درمان (۰/۲۱۳=P)، ۴هفته بعد از درمان (۰/۱۲۳=P) ).
استنتاج: بهبود شاخص‌های درد وسوزش وشکل ظاهری، در گروه مداخله نسبت به گروه پلاسبو مشاهده شد و به لحاظ کاهش سایز ضایعه میان دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری گزارش نشد. بنابراین می‌توان کورکومین را ماده‌ای موثر در بهبود لیکن پلان دهانی دانست.
 
سجاد امامی پور، مریم سیدمجیدی، مینا مطلب نژاد، همت قلی نیا،
دوره ۳۲، شماره ۲۱۳ - ( ۷-۱۴۰۱ )
چکیده

سابقه و هدف: به دلیل وجود شباهت کلینیکی و هیستوپاتولوژیکی لیکن پلان و واکنشهای لیکنوئیدی دهانی و رویکرد درمانی متفاوت آنها، مطالعه حاضر به بررسی ارتباط یافتههای بالینی و هیستوپاتولوژیکی در لیکن پلان و واکنش لیکنوئیدی دهانی بر پایه شاخصهای تشخیصی اصلاحشده سازمان بهداشت جهانی برای ارزیابی استفاده از این شاخصها در افتراق این ضایعات از یکدیگر پرداخته است.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی گذشتهنگر، اطلاعات مورد نیاز ۱۰۱ مورد لیکن پلان دهانی و ۴۹ مورد واکنش لیکنوئیدی دهانی از پروندهها استخراج شد. چک لیستی شامل متغیرهای بالینی، سن و جنسیت بیمار و متغیرهای هیستوپاتولوژیکی تهیه شد. بلوک پارافینه مربوط به بیوپسی بیماران از آرشیو بخش پاتولوژی دانشکده خارج شد. برش تهیه شده، با هماتوکسیلین- ائوزین رنگآمیزی شد. لامها توسط پاتولوژیست بازبینی شد و متغیرهای هیستوپاتولوژیکی در چکلیست ثبت شد. درنهایت دادهها با آمارهای توصیفی، ضریب کاپا و آزمونهای کای دو و t مستقل تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: با توجه به شاخصهای سال ۱۹۷۸، توافق تشخیص بالینی و هیستوپاتولوژیکی در لیکن پلان دهانی درصد ۹۸/۷۹ و در واکنش لیکنوئیدی دهانی درصد ۶۹/۵۷ بود(۰/۰۰۱>P). با توجه به شاخصهای تشخیصی اصلاح شده، توافق تشخیص بالینی و هیستوپاتولوژیکی در لیکن پلان دهانی درصد۹۹ و در واکنش لیکنوئید دهانی درصد۷۱/۴۳ بود (۰/۰۰۱>P).
استنتاج: در تشخیص لیکنپلان و واکنش لیکنوئیدی دهانی ارتباط کلینیکوپاتولوژیکی بالاتری براساس شاخصهای تشخیصی اصلاحشده در مقایسه با شاخصهای سال ۱۹۷۸ وجود دارد. لذا شاخصهای تشخیصی اصلاح شده سازمان بهداشت جهانی برای استفاده در بالین و تشخیص هیستوپاتولوژیک پیشنهاد میشود.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb