سابقه و هدف : گلوکوم مادرزادی از علل افت شدید بینائی در سنین پائین عمر است. جهت کنترل فشار مبتلایان که اغلب به درمان مقاوم هستند جراحی های مختلف روی زاویه اتاق قدامی نظیر گونیوتومی، ترابکولوتومی و ترابکولکتومی توصیه می شود. هدف از این مقاله بررسی میزان موفقیت جراحی در مبتلایان به گلوکوم مادرزادی است.
مواد و روش ها : این مطالعه Before and after clinical trial بر روی ۹ بیمار (۱۶ چشم) مبتلا به گلوکوم مادرزادی انجام گردیده است. در مجموع ۱۶ چشم تحت عمل ترابکولوتومی به علت فشار بالا قرار گرفتند که در صورت عدم کنترل فشار، ۲بار جراحی تکرار شد و در نهایت اگر با ترابکولوتومی کنترل نشد، عمل ترابکولکتومی با استفاده از SFU یا میتومایسین انجام گردید. معیارهای زیر برای ارزیابی وضعیت کنترل فشار چشم در نظر گرفته شدند: ۱) اندازه قرنیه ۲) شفافیت قرنیه ۳) میزان فشار چشم ۴) پیشرفت CUP ۵) اشک ریزش و اسپاسم پلک و ترس از نور پیگیری ۶-۴ هفته بعد از عمل و سپس هر ۳ تا ۴ ماه یکبار با معاینه زیر بیهوشی انجام شد.
نتایج : ۱۶ چشم مبتلا به گلوکوم مادرزادی مورد عمل ترابکولوتومی قرار گرفتند. سن بیماران از ۱۰ روز تا یکسال بود. از تعداد کل بیماران (۹نفر) ۷نفر پسر و ۲نفر دختر بودند. در ۷بیمار هر دو چشم و در ۲بیمار یک چشم مبتلا بودند. فشار ۱۰ چشم (۲۵/۳۱%) بدلیل عدم پاسخ به ترابکولوتومی با ۵FU و یا با میتومایسین انجام شد. یک چشم (۲۵/۶%) به هیچ یک از جراحیهای انجام شده بر روی زاویه پاسخ نداده و در نهایت به علت عدم کنترل فشار چشم و بزرگ شدن تدریجی آن عمل Cyclocryo برای بیمار انجام شد.
استنتاج : در درمان بیماران مبتلا به گلوکوم مادرزادی بهترین روش جراحی بر روی زاویه برای کنترل فشار چشم (ترابکولوتومی) می باشد که بسته به شرایط بیمار می توان آن را تکرار نمود. برای کنترل فشار چشم در عمل ترابکولکتومی می توان از ۵FU یا میتومایسین C استفاده نمود.

سابقه و هدف : مرحله سوم زایمان احتمالاً خطرناکترین مرحله زایمان است زیرا خطر خونریزی مادر را تهدید می‌کند. این درحالی است که خونریزی پس از زایمان هنوز یک علت مهم مرگ ومیر و صدمات مادری است. هدف اصلی از این مطالعه آزمون این فرضیه بوده است که «تزریق اکسی توسین پس از زایمان، شیوع خونریزی و مدت مرحله سوم زایمان را کوتاه می کند». همچنین میزان شیوع جهت اندازه گیری مقدار خون جنین انتقال یافته به مادر در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها : مطالعه بر روی ۲۳۰ مورد زایمان یک قلو انجام گردید و زایمانهای با سن حاملگی کمتر از ۳۴ هفته و مادران ( RH ) از مطالعه حذف شدند. در گروه اول بلافاصله پس از خروج نوزاد ۱۰ واحد اکسی توسین عضلانی تزریق شد و در گروه دیگر دارویی تزریق نشد و بطور تصادفی از ۵۲ مورد، ۲۵ نفر از گروه اول و ۲۷ نفر از گروه دوم، قبل از زایمان و نیم ساعت پس از آن تست Kleihauer به منظور تعیین میزان انتقال یافته از جنین به مادر برروی خون مادر به عمل آمد.
نتایج : میانگین زمان مرحله سوم در گروهی که بلافاصله پس از خروج جفت، اکسی توسین تزریق شده بود ۲/۴ دقیقه و در گروه دیگر ۰/۵ دقیقه مشاهده گردید. مقایسه میانگین ها تفاوت معنی داری را نشان نداد. در گروه اول احتباس جفت مشاهده نگردید و در گروه دیگر ۳ مورد (۶/۲ درصد) احتباس جفت دیده شد. میانگین حجم خونریزی مرحله سوم در گروه اول ۹/۵۴ و در گروه دوم ۵/۷۲ میلی لیتر بود که تفاوت معنی داری را نشان نمی دهددرگروه اول میزان انتقال خون جنین به خون مادر۲۷ ودرگروه دوم۴/۲۶میلی لیتر بودکه تفاوت معنی داری نشان نمی دهد.
استنتاج : با توجه به نتایج حاصل و عدم وجود ارتباط معنی دار بین تزریق اکسی توسین با زمان مرحله سوم زایمان، میانگین حجم خونریزی ومیزان انتقال خون جنین به مادر، به نظرمی رسد تجویز اکسی توسین نمی تواند تأثیرمثبتی برموارد فوق داشته باشد.

سابقه و هدف : در صورت بروز ماکروزومی (نوزاد بزرگ جثه ) میزان عوارض مادری – نوازادی بالا می‌رود. هدف این تحقیق ارزیابی این عوارض و ارتباط آن با ماکروزومی جنینی می‌باشد که در سال ۱۳۷۶ در بیمارستان امام خمینی(ره) ساری انجام پذیرفت.
مواد و روش ها : در این تحقیق Cohort ، ۵۴۴۰ پرونده زایمانی (۴۴۰۰ مورد زایمان طبیعی و ۱۰۴۰ مورد سزارین) مورد بررسی قرار گرفت. گروه مورد شامل زایمانهای با نوزاد ترم به وزن ۴۰۰۰ گرم و بالاتر و گروه شاهد شامل زایمانهای با نوزاد ترم به وزن ۳۹۹۹-۲۵۰۰ گرم بوده اند. فاکتورهای سن ، پاریتی و وضع حمل بین دو گروه همسان گردید. همچنین موارد سزارین تکراری در دو گروه کنار گذاشته شد.
نتایج : نتایج مطالعه حاضر نشان می‌دهد که میزان کلی سزارین ۵/۱۵ درصد در گروه مورد ، در مقابل ۵/۱۱درصد در گروه شاهد است(۰۳۷/۰ P<) و مهمترین علل سزارین در گروه ماکروزومی زجر جنین و عدم پیشرفت بوده است. خروج سخت شانه ها (دیستوشی شانه) و دفع مکونیوم تنها عوارض مربوط به نوزادان ماکروزومی می‌باشد که در مقایسه با گروه شاهد اختلاف آماری معنی داری را نشان می‌دهد (۰۰۲/۰ P<). خونریزی پس از زایمان و کاربرد بیشتر اکسی توسین جهت تسریع زایمان نیز در گروه مورد اختلاف آماری معنی داری با گروه شاهد نشان می‌دهد (۰۰۱/۰P<).
استنتاج : بررسی نتایـج حاصل نشان می‌دهد که علیرغـم بالابــودن میـزان زایمـان واژینـال در گـروه مادرانـی که نوزادان با جثه بزرگ داشتند، بجز دیستوشی شانه ، دفع ماکروزومی و خونریزی پس از زایمان ، سایر عوارض مادری– نوزادی، افزایش معنی داری را نشان نمی‌دهد. با این حال مطالعات بیشتر پیرامون تولد این دسته از نوزادان توصیه می‌شود.

سابقه و هدف: با توجه به ارزش تخمین وزن در بررسی تاخیر رشد درداخل رحم(IUGR) و بررسی وزن جنین های نارس و ماکروزوم و همچنین اهمیت تخمین وزن در مادرانی که دچار پارگی زودرس کیسه آب شده اند، این مطالعه انجام شد. در این مطالعه آینده نگر سعی بر آن بوده است که بتوان بهترین فرمول ممکن جهت بررسی سیر رشد جنین براساس پارامترهای قطر سر (BPD) و طول پا (FL) و دور شکم(AC) به دست آید.
مواد و روش ها: در این مطالعه، ۱۰۰ مادر مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی در شهر اصفهان که حداکثر یک هفته پس از سونوگرافی زایمان نمودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. وزن جنین براساس پارامترهای BPD ‚ FL ‚ AC و بر اساس چهار فرمول (سه فرمول Hadlock و یک فرمول از (Shepard محاسبه، و سپس با وزن واقعی پس از تولد مقایسه و نتایج استخراج گردید.
نتایج: نتایج حاصله نشان دادکه فرمولE۴ در این مطالعه (یکی از فرمول های Hadlock که از هر سه پارامتر استفاده نموده است) با خطای ۲۸ g/kg مناسب ترین فرمول می باشد.
استنتاج: با توجه به پیشرفت های حاصل در سونوگرافی و تعیینBPD ، FL، و AC ، با خطای بسیار اندک می توان وزن جنین را تخمین زد.

سابقه و هدف: سرخجه یک بیماری ویروسی است که اغلب در کودکان و نوجوانان عارض می‌گردد. ابتلا به سرخجه در دوران حاملگی در مادری که نسبت به بیماری حساس می‌باشد، می تواند عوارض وخیمی در جنین به صورت مرگ و سقط جنین تا ناهنجارهای شدید مادرزادی (به نام سندرم سرخجه مادرزادی(CRS= ایجاد کند. یکبار ابتلا به بیماری سبب تولید مصونیت خواهد گشت و سنجش میزان ایمونوگلوبین از گروه IgG به عنوان شاخصی در تعیین افراد مصون به بیماری به کار می رود. از آنجا که در ایران واکسن سرخجه رایج نیست، لذا بر آن شدیم تا وضعیت ایمنی نسبت به سرخجه را در زنان در سن باروری در سطح استان مازندران بررسی کنیم.
مواد و روش ها: گروه مورد مطالعه ما را ۱۴۲۰ نفر از دختران آماده ازدواج که جهت آزمایشات قبل از ازدواج به مراکز بهداشتی مراجعه کرده‌اند تشکیل می دهند. این پژوهش یک مطالعه مقطعی (Cross sectional) می باشد. روش نمونه گیری تصادفی ساده بوده است بدین صورت که از هشت شهر استان که تصادفی انتخاب شدند از هر شهر براساس نسبت جمعیتی سال ۱۳۷۷ تعدادی نمونه در نظر گرفته و سپس تیترآنتی بادی سرخجه (IgG) با روش الیزا اندازه‌گیری شد و موارد به صورت مثبت (وجود آنتی بادی- مقاوم) و منفی (عدم وجود آنتی بادی- حساس)‌گزارش شدند.
نتایج : از کل ۱۴۲۰ نمونه مورد بررسی تعداد ۱۰۹ نفر (۷/۷ درصد) بر اساس مناطق مختلف نسبت به سرخجه حساس بوده و ۱۳۱۱ نفر (۳/۹۲ درصد) نسبت به بیماری مصونیت داشتند. نسبت افراد حساس ۶,۲ درصد، ۲۵/۱۰ درصد، ۹/۴ درصد، ۵۵/۵ درصد، ۶/۵ درصد، ۱/۵ درصد، و ۹/۸ درصد به ترتیب در شهرهای قائم شهر، بابل، آمل، ساری، نوشهر، بهشهر، رامسر، و نور بوده است.
استنتاج: با توجه به حساس بودن حدود ۸ درصد از زنان در سن باروری استان به سرخجه و خطر کسب عفونت فوق در دوران بارداری و متعاقب آن به دلیل آندمیک بودن بیماری در منطقه و مشکل تشخیص بالینی بیماری، توصیه می شود که تمام دختران قبل از رسیدن به سن باروری خصوصا در دوران کودکی بر علیه بیماری فوق به طور فعال واکسینه شوند.

سابقه و هدف: کوررنگی نوعی اختلال در درک رنگ هاست که طبق آمارهای موجود میزان آن بین ۲ تا ۸ درصد در افراد مذکر و ۳/۲ تا ۴ درصد در افراد مؤنث می باشد. این بیماری به صورت وابسته به جنس و توسط کروموزوم X انتقال می یابد و در نتیجه در افراد مذکر بیشتر دیده می شود. به دلیل تفاوت بسیار در میزان شیوع این بیماری و عدم انجام مطالعه در منطقه، این مطالعه به منظور بررسی میزان شیوع بیماری کوررنگی ارثی در دانش آموزان ابتدایی شهرستان ساری انجام پذیرفت.
مواد و روش ها: در این بررسی که یک مطالعه توصیفی است، ۱۶۵۰ پسر و ۱۴۵۰ دختر سنین ابتدایی شهرستان ساری در سال ۱۳۷۹ به وسیله تست ایشی هارا مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه گیری به صورت خوشه ای با انتخاب تصادفی ۱۵ مدرسه پسرانه و ۱۱ مدرسه دخترانه از میان مدارس ابتدایی شهرستان ساری انجام پذیرفت.
نتایج :از میان ۳۰۰۰ نفر دانش آموز مورد مطالعه ۴۲ مورد کوررنگ بوده اند (۴۱/۲ درصد) که ۴۱ نفر آنها (۴۰/۲ درصد) پسر و ۱ نفر (۰,۰۶ درصد) دختر بوده است. از میان ۴۲ مورد کوررنگی یافت شده ۳۰ مورد توتان (۱.۷۰۶ درصد)، ۶ مورد ۰.۳۶) Deutranopia درصد)، و ۶ مورد ۰.۳۶) Protanopia درصد) بوده است.
استنتاج: یافته های این پژوهش نشان داد میزان کوررنگی در جمعیت مورد مطالعه از اغلب مناطق دیگر جهان پایین تر است.

سندرم آپرت (Apert) یکی از انواع کرانیوسین استوزیس است و از دسته سندرم های Acrocephalosyndactyly می باشد که علاوه بر کرانیوسین استوزیس با ناهنجاری توام انگشتان دست یا پا نیز همراه است. شایعترین علایم بالینی این سندرم، اکروسفالی و توری براکی سفالی(Turribrachycephaly) ، پیشانی بلند، بخش میانی صورت رشد نیافته، چشم ها برآمده (Proptosis)، خط چشم ها به صورت شیار،Antemongoloid ، شکاف کام، چسبندگی انگشتان در دست و پا، و انگشت شست کلفت و کوتاه می باشد.در این جا یک مورد از سندرم آپرت با علایم شاخص این بیماری معرفی می شود.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت وضعیت تغذیه در رشد و تکامل کودکان که یک شاخص مهم اقتصادی- اجتماعی و بهداشتی در جامعه می باشد، این تحقیق با هدف بررسی میزان شیوع سوء تغذیه و عوامل موثر در آن در کودکان زیر ۲ سال شهر ساری در سال ۷۸- ۷۹ انجام شده است.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مقطعی (Cross sectional) است. از ۱۰ مرکز بهداشتی- درمانی شهر ساری ۷۰۰ نمونه به طور تصادفی انتخاب گشته و داده ها با یک روش توصیفی و از طریق پرسشنامه و اندازه گیری وزن جمع آوری شدند و با کمک روش های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: بر حسب امتیازZ ،۱۳,۷ درصد کودکان از نظر وزن برای سن دچار سوء تغذیه بوده و ۹/۳ درصد کودکان دچار سوء تغذیه شدید و متوسط بودند. بعد از ۶ ماهگی سوء تغذیه به میزان قابل توجهی افزایش می یابد (P<۰.۰۰۰۱). میزان سوء تغذیه به صورت معنی داری در پسران بیشتر از دختران بوده است (P<۰.۰۰۱). میزان سوء تغذیه در کودکان مادران باسواد، کمتر از کودکان مادران بی سواد بوده است (P<۰.۰۰۰۱). همچنین وابستگی معنی داری بین سوء تغذیه و متغیرهای تغذیه با شیرمادر (P<۰.۰۲)، سابقه بستری کودک (P<۰.۰۰۴)، بعد خانوار (P<۰.۰۲) و مصرف مرتب قطره مولتی ویتامین (P<۰.۰۰۰۱) وجود داشت.
استنتاج: سوء تغذیه به عنوان یک مشکل بهداشتی- درمانی در گروه مهمی از کودکان زیر ۲ سال شهر ساری وجود دارد و توجه به عوامل زمینه ساز می تواند در کنترل آن موثر باشد.

سابقه و هدف: علی رغم این که کم کاری مادرزادی تیرویید از علل قابل پیش گیری عقب ماندگی ذهنی است، کم تر از ۱۰ درصد نوزادان مبتلا براساس علایم بالینی در ماه اول تشخیص داده می شوند و چنانچه تشخیص بر مبنای برنامه های غربالگری صورت نگیرد، تشخیص دیررس بوده و عوارض جبران ناپذیر مغزی ـ شنوایی ایجاد خواهد شد.
مواد و روش ها: مطالعه یک بررسی توصیفی است. از اردیبهشت ۱۳۸۱ تا آذر ۱۳۸۲ غلظتT۴ و TSH نمونه های سرمی ۳۰۰۵ نوزاد متولد شده در شهر کاشان در روز ۷ـ۳ تولد به ترتیب به روشRIA وIRMA اندازه گیـری شد. نوزادان با T۴ وTSH غیرطبیعی فراخوان شدند TSH۲۰>mIU/L) و T۴<۶,۵ μg/dl و براساس وزن). تشخیص بیماری براساس مقادیر مرجع TSH وT۴ سرمی بعد از روز هفتم TSH>۱۰) و (T۴<۶.۵، به ترتیب متناسب با سن و وزن آنها انجام گرفت.
یافته ها: از ۳۰۰۵ نوزاد بررسی شده، ۵۱ نوزاد فراخوان شدند (میزان فراخوان ۷/۱%) و شیوع هیپوتیروییدی نوزادی۳۰۳ /۱ تولد زنده (۱۰ نوزاد) بود.
استنتاج: با توجه به شیوع بالای کم کاری مادرزادی تیرویید در کاشان، انجام برنامه غربالگری پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: ناهنجاریمادرزادی یک علت شایع بیماری، ناتوانی و مرگ و میر است. شیوع آن ۵-۳ درصد در نوزادان زنده به دنیا آمده می باشد. درمان و ناتوانی معلولین ناشی از آن هزینه هنگفتی را به جامعه تحمیل می کند. هدف این مطالعه، تعیین فراوانی ناهنجاری بارز دستگاه عصبی در متولدین بیمارستان ولی عصر زنجان می باشد.
مواد و روش ها: تحقیق یک بررسی توصیفی- مقطعی و جامعه پژوهش، تمام نوزادان متولد شده در بیمارستان ولی عصر زنجان (۸۰,۶.۱ لغایت ۸۱.۳.۸) می باشند که حداقل یک بار توسط پزشک معاینه شده باشند. داده ها با مشاهده و معاینه جمع آوری و آزمایش شد و سپس با برنامه SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: از ۲۲۵۰ نوزاد تولد یافته، ۱۴ نوزاد با ناهنجاری بارز دستگاه عصبی (NTD) به دنیا آمد. بنابراین شیوع آن ۶,۲ در ۱۰۰۰تولد بود. شایع ترین ناهنجاری، اسپینابیفیداسیستیکا (مننگومیلوسل و مننگوسل) بود ( ۷۱درصد).محل سکونت زندگی اکثر مادران نوزادان با ناهنجاری، روستا (۷۸ درصد) و اکثر نوزادان با ناهنجاری لوله عصبی (NTD) ترم بودند (۷۱ درصد). ۲۱ درصد مادران، سابقه قبلی نوزاد با NTD و ۴۲ درصد، سابقه سقط جنین داشتند. همچنین بین بروز ناهنجاری و وضعیت اجتماعی- اقتصادی، رابطه معنی داری وجود داشت.
استنتاج: در مقایسه با میزان بروز NTD در کشورهای توسعه یافته (۰,۵-۰.۸ در ۱۰۰۰تولد)، شیوع ناهنجاری بارز دستگاه عصبی در مطالعه حاضر به طور چشمگیری بالا بود (۶.۲ در ۱۰۰۰ تولد).

سابقه و هدف: تغذیه انحصاری با شیر مادر یک اصل بسیار مهم در تامین سلامت کودکان در چهار الی شش ماه اول زندگی می باشد و مزایای آن برای کودک، مادر، خانواده و اجتماع مورد تاکید همه صاحب نظران می باشد. لذا ضروری است علل تغذیه با شیر مصنوعی مورد بررسی قرار گیرد و علل محروم شدن شیرخوار از نعمت شیر مادر معین شود.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، مادران کودکان زیر شش ماه ۱۳ شهرستان از استان مازندران که تحت پوشش مراکز بهداشتی- درمانی قرار داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری داده ها در سال ۱۳۸۲ و به صورت سرشماری انجام گرفت. تمامی نمونه ها از شیر مصنوعی (کمکی یا کامل) استفاده می کردند. داده ها از طریق پرونده خانوار و پرسش از مادر، جمع آوری و در پرسشنامه ها درج گردید. در انتها اطلاعات در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل و آزمون های t و کای دو برای مقایسه متغیرهای کمی و کیفی استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان می دهد ۵۹,۵ درصد شیرخواران، شیر مصنوعی را به کمکی و۴۰.۵ درصد به صورت کامل مصرف می نمایند. جهت بررسی علت مصرف شیرمصنوعی، ۲۵ مطرح شد که بیش ترین آن ها دو قلویی (۲۳.۸ درصد)، کمبود شیرمادر (۱۳.۶ درصد) و رشد ناکافی کودک (۱۳.۴ درصد) بوده است. شاخص های میانگین شروع شیرمصنوعی به روز نشان می دهد که مصرف کمکی شیر مصنوعی، ۴۲ و مصرف کامل شیر مصنوعی، ۳۵ روز است که این تفاوت از نظر آماری معنی دار می باشد(p<.۰۱۰) .
استنتاج: از ۲۵ علت استخراج شده به عنوان علل تغذیه کودک با شیر مصنوعی، ۵۰,۸ درصد را دو قلویی، کمبود شیرمادر و رشد ناکافی کودک تشکیل می دهد. موارد استفاده مطلق شیرمصنوعی (از کل علل شناخته شده)، ۲۷.۴ درصد می باشد و مابقی علل به بررسی بیش تر نیاز دارد.

سابقه و هدف: پایین بودن قندخون در نوزادان مساله مهم و شایعی است که به دلیل عوارض مغزی نیاز به توجه جدی دارد. با توجه به این که در برخی مراکز قبل از تغذیه با شیر مادر مبادرت به انجام آزمایش قندخون می شود و بر اساس آن اقدامات درمانی صورت می گیرد که موجب خطرات ناشی از باز کردن رگ، بستری کردن نوزاد در بیمارستان و همچنین تحمیل هزینه اضافی به خانواده می شود، در این مطالعه تاثیر تغذیه با شیر مادر بر میزان قندخون نوزادان با وزن بالا مورد بررسی قرار می گیرد.
مواد و روش ها: مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی قبل و بعد (before and after) بوده و جمعیت مورد مطالعه نوزادان با وزن بالا (بیش تر از ۳۸۰۰ گرم) متولد شده در مراکز آموزشی درمانی امام (ره) و رازی قایم شهر می باشد. شاهد هر نوزاد خود او و مداخله، تغذیه با شیر مادر بود. روش نمونه گیری به شیوه نمونه های در دسترس و معیار خروج از مطالعه شامل؛ نوزادان با قندخون پایین علامت دار، قندخون کم تر از ۳۰ میلی گرم در دسی لیتر و عدم تغذیه با شیر مادر در عرض ۲ ساعت پس از تولد بود. پس از اندازه گیری قندخون، تغذیه با شیر مادر انجام شد، سپس قندخون نیم ساعت و ۲ ساعت پس از تغذیه شیر مادر اندازه گیری و با قندخون قبل از تغذیه با شیر مادر مقایسه شد. داده ها با روش های آماری Paired test, Anova تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: ۹۴ نوزاد مورد بررسی قرار گرفتند، میانگین وزن نوزادان ۴۱۲۰±۲۳۴ گرم و میانگین و سن حاملگی ۳۹,۶±۱ هفته بود. اکثر نوزادان نتیجه حاملگی های ۱ و ۲ (۳۸.۲ و ۴۰.۴ درصد) و حاصل سزارین (۶۳.۸ درصد) بودند. سابقه فشار خون، در ۷.۲ درصد و دیابت حاملگی در ۶.۴ درصد وجود داشت. قندخون بدو تولد ۵۲.۲۵±۱۰.۵ میلی گرم/دسی لیتر، قندخون نیم ساعت پس از تغذیه با شیر مادر ۵۶.۸۹±۱۴.۴۵ میلی گرم/دسی لیتر و قندخون دو ساعت پس از تغذیه با شیر مادر ۶۸±۱۴.۵ میلی گرم بود. تفاوت قندخون نیم و دو ساعت پس از تغذیه با شیر مادر با قندخون بدو تولد معنادار بود. از عواملی که به طور معناداری در قندخون نوزادان موثر بودند، وزن نوزاد و زمان شروع تغذیه با شیر مادر بود.
استنتاج: تغذیه با شیر مادر به طور معناداری سبب افزایش قندخون نوزادان با وزن بالا و کاهش شیوع نوزادان با قندخون پایین می شود. که با شروع زودرس تغذیه با شیر مادر و افزایش طول زمان پس از تغذیه با شیر مادر این اثر بیش تر می باشد. بنابراین توصیه می شود در نوزادان با وزن بالای بدون علایم بالینی، ملاک بررسی قندخون و قرار دادن نوزاد در گروه کاهش قندخون، مقدار قندخون پس از تغذیه با شیر مادر باشد.

سابقه و هدف: زردی نوزادی یکی از مشکلات شایع نوزادان می باشد، که به علل مختلف ایجاد شده و به علت عوارض مغزی (کرنیکتروس) که منجر به مرگ و میر و عقب ماندگی ذهنی می شود، از اهمیت خاص برخوردار است. با توجه به نقش مادران و ارجاع به موقع نوزاد در موثر بودن درمان و جلوگیری از عوارض وخیم آن که وابسته به آگاهی کافی و نگرش مناسب مادران در این زمینه است، در این مطالعه آگاهی و نگرش مادران شهرستان ساری در مورد زردی نوزادی بررسی شد.
مواد و روش ها: مطالعه از نوع توصیفی و جامعه مورد مطالعه مادران نوزادان متولد شده بیمارستان های شهر ساری (۱۳۸۳) بودند. روش نمونه گیری دو مرحله ای سهمیه بندی شده و تصادفی ساده (startified and simple sampling) و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر متغیرهای زمینه ای، آگاهی و نگرش بود. آگاهی به سه سطح کم، متوسط و زیاد و نگرش نیز به صورت نامناسب، نسبتا مناسب و مناسب تعریف گردید و آنالیز آماری با استفاده از آزمون های آماری کای دو، آزمون t و ANOVA انجام گرفت.
یافته‌ها: میانگین سنی ۴۰۰ نمونه مورد مطالعه ۴,۸۸+۲۵.۸۱ سال بود که ۹.۲۵ درصد آن ها در سنین پرخطر قرار داشتند.۵۲ درصد ساکن شهر، ۵/۴ درصد بی سواد و ۸.۵ درصد تحصیلات دانشگاهی داشتند. ۹۲.۳ درصد آنان مراقبت های دوران بارداری را انجام داده که در اغلب موارد (۶۴.۴ درصد) توسط پزشک متخصص انجام می شد.از نظر آگاهی مادران در مورد زردی نوزادان: ۷۵.۵ درصد دارای آگاهی کم، ۲۳.۳ درصد دارای آگاهی متوسط و فقط ۱.۳ درصد دارای آگاهی خوب بودند؛ که این آگاهی به طور معناداری با افزایش سن و تحصیلات مادر، وجود سابقه زردی در فرزند قبلی و سطح اجتماعی اقتصادی خوب افزایش می یافت. از نظر نگرش مادران در مورد زردی نوزادان: ۱۹.۳درصد دارای نگرش نامناسب ۶۰.۳ درصد دارای نگرش نسبتا مناسب و۲۰.۵درصد دارای نگرش مناسب بودند، که به طور معناداری با سن و تحصیلات مادر، تعداد فرزند قبلی، محل سکونت، سطح اجتماعی رابطه داشت.
استنتاج: اغلب مادران از آگاهی کافی و نگرش مناسب در مورد زردی نوزادان برخوردار نبوده و لزوم مداخله جهت افزایش آگاهی و بهبود نگرش مادران در مورد زردی نوزادی (مانند آموزش عمومی و …) توصیه می گردد.

سابقه و هدف : از آنجا که معمولاً بیماران مبتلا به آنوس بسته در چند روز اول نوزادی تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند، تشخیص همراهی بیماری‌های دیگر در این گروه از اهمیت بالائی برخوردار است لذا این مطالعه با هدف تعیین فراوانی بیماری های مادرزادی قلبی در بیماران مبتلا به آنوس بسته انجام گرفته است.
مواد و روش‌ها : مطالعه به روش توصیفی بر روی بیمارن مبتلا آنوس بسته (۸۲- ۱۳۸۵) که به بیمارستان بوعلی ساری مراجعه و تحت بررسی اکوکاردیوگرافیک قرارگرفتند انجام شد.اطلاعات بیمارانی که قبل از زمان اجراء طرح مراجعه نموده بودند از روی پرونده آنان استخراج و بیمارانی که از زمان اجراء طرح وارد مطالعه شدند، معاینه و اکو شدند. اطلاعات در پرسشنامه‌ها ثبت گردید. از آمار توصیفی برای نمایش داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها : ۹۰ بیمار مبتلا به آنوس بسته اکوکاردیوگرافی شدند. از این تعداد ۱۴ دختر (۲/۵۷ درصد) و ۱۲ پسر (۸/۴۲ درصد)، مبتلا به بیماری مادرزادی قلبی بودند. ۲۲ بیمار (۶/۸۴ درصد) از نوع HIGH TYPE و۴ بیمار (۳/۱۵ درصد) از نوع LOW TYPE بودند. از نظر نوع بیماری مادرزادی قلبی: ۷ بیمار (۹/۲۶ درصد) ASD+PDA ،۶ بیمار(۲۳ درصد) ASD+PDA+TR ، ۴ بیمار(۳/۱۵ درصد) PDA ، ۴بیمار (۳/۱۵ درصد) MR ، ۱ بیمار (۸/۳ درصد) TF ، ۲ بیمار (۶/۷ درصد) VSD و ۲ بیمار (۶/۷ درصد) ASD داشتند.
استنتاج : با توجه به شیوع بالای بیماری‌های مادرزادی قلبی در مبتلایان به آنوس بسته نسبت به جمعیت عادی به نظر می‌رسد که انجام اکوکاردیوگرافی در تمام بیماران به خصوص از نظر پیش‌بینی نتیجه جراحی و پیشگیری از عوارض احتمالی الزامی باشد.

عفونت سلی خصوصا مننژیت به ندرت در کودکان زیر ۳ ماه بروز می کند. اگر چه بیماری درمان پذیر می باشد، عوارض و مرگ و میر زیادی دارد. به دلیل شباهت بالینی بیماری با عفونت های مادرزادی یا اکتسابی سنین فوق، تشخیص بیماری با ظن قوی و تکیه بر شواهد همه گیری شناسی و عدم پاسخ به درمان های مرسوم جهت عفونت های معمول، امکان پذیر می گردد. هدف، معرفی یک مورد مننژیت سلی در کودکان زیر ۳ ماه می باشد.

سابقه و هدف: افزایش دلبستگی مادر- جنین می تواند موجب ایجاد رابطه مطلوب بین مادر و شیرخوار و ارتقاء رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی کودک گردد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر شمارش حرکات جنین توسط مادر بر میزان دلبستگی مادر- جنین در مادران با بارداری اول انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه مداخله ای در سال ۱۳۸۸ بر روی ۸۳ نفر مادر باردار که بصورت نمونه گیری مبتنی بر هدف از بین زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر ساری انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار مورد استفاده شامل فرم مصاحبه و پرسشنامه دلبستگی مادر- جنین کرانلی، پرسشنامه سلامت روان GHQ و حمایت اجتماعی بوده است. مادران در گروه مورد به مدت یک ماه هر روز صبح بعد از صبحانه به مدت نیم ساعت تعداد حرکات جنینشان را شمرده و در جدول ثبت می نمودند و گروه شاهد مراقبت های معمول بارداری دریافت نمودند. نمره دلبستگی قبل و بعد از مداخله در دو گروه سنجیده شد.
یافته ها: میانگین نمره دلبستگی قبل از مداخله در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب۰,۵ ±۳.۵۲ و۰.۴۳ ±۳.۴۵ بوده که از نظر آماری اختلاف معنی دار نبوده است (p=۰.۵۱). در حالی که این میانگین بعد از مداخله به ترتیب۰.۳۸ ±۳.۹۶ و۰.۴۱ ±۴۲.۳ بوده که اختلاف آماری معنی دار بوده است (۰.۰۰۱=p).
استنتاج: نتایج نشان داد که شمارش حرکت جنین به شکل منظم می تواند موجب افزایش میزان دلبستگی مادر- جنین گردد. پس می توان انجام این گونه رفتارها را جزئی از مراقبت های پره ناتال قرار داد تا موجب ایجاد رابطه مطلوب مادر- جنین گردد.

سابقه و هدف: علی ‌رغم این ‌که کم کاری مادرزادی تیروئید، از علل قابل پیشگیری عقب‌ ماندگی ذهنی است، کمتر از ۱۰ درصد نوزادان مبتلا بر اساس علائم بالینی در ماه اول تشخیص داده می ‌شوند و چنانچه تشخیص بر مبنای برنامه ‌های غربالگری صورت نگیرد، تشخیص دیررس بوده و عوارض جبران ناپذیر مغزی - شنوایی ایجاد خواهد شد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین شیوع کم کاری مادرزادی تیروئید در استان مازندران بود.
مواد و روش ها: مطالعه یک بررسی توصیفی (غربالگری) بود. از نوزادان متولد شده از دی ماه ۸۶ تا دی ماه ۸۷ در استان مازندران نمونه خون پاشنه پا بر روی کاغذ فیلتر مخصوص تهیه شد. مقادیر TSH با روش ELISA اندازه‌ گیری شد و TSH³۵ mlu/L به عنوان ملاک فراخوان در نظر گرفته شد. تشخیص هایپوتیروئیدی نوزادان بر اساس TSH>۱۰ یا T۴<۶,۵ صورت گرفت. درمان بر اساس نتایج حاصل از آزمایشات دوم انجام گرفت، به جز در مواردی که TSH اولیه بیشتر یا مساوی ۲۰ بود که از همان ابتدا درمان آغاز شده و در صورتی که نتایج آزمایش دوم نرمال گزارش گردید، درمان قطع شده و مورد به عنوان هایپوتیروئیدی گذرا تلقی شد.
یافته ها: از ۴۵۲۱۸ نوزاد بررسی شده ۴۹ درصد دختر و ۵۱ درصد پسر بودند، ۲۱۰۹ نوزاد (۴,۶ درصد) فراخوان شدند که از این تعداد، ۱۸۸۵ نوزاد دارای TSH بین ۵ mlu/L تا ۱۰ mlu/L و ۱۸۵ نوزاد دارای TSH بین ۱۰ mlu/L تا۲۰ mlu/L و۳۹ نوزاد دارای TSH³۲۰ mlu/L بودند. در ۷۳ نوزاد هایپوتیروئیدی تشخیص داده شد. بدین ترتیب شیوع هایپوتیروئیدی نوزادی ۱.۶ در ۱۰۰۰ تولد زنده در استان مازندران به دست آمد. همچنین شیوع هایپوتیروئیدی گذرای نوزادی ۱ در ۲۵۰۰ تولد زنده بود.
استنتاج: با توجه به شیوع بالای کم کاری تیروئید در استان مازندران، ادامه برنامه غربالگری ضروری است.