سابقه و هدف: چگونگی گذران اوقات فراغت بازتابی از سبک زندگی افراد بوده و با سلامت آنان مرتبط است. این مطالعه به بررسی حیطه‌های مختلف گذران اوقات فراغت در زنان حاشیه‌نشین شهر کرمانشاه و ارتباط آن با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت می‌پردازد. روش کار: در این پژوهش مقطعی، ۵۷۴ نفر از زنان ساکن محلات حاشیه‌نشین شهر کرمانشاه با روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای تحقیق شامل چک‌لیست دموگرافیک، پرسشنامه کیفیت زندگی WHOQOL-BREF و پرسشنامه محقق‌ساخته نحوه گذران اوقات فراغت بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS,۱۸ و با کمک آزمون‌های همبستگی پیرسون، تی‌مستقل، آنالیز واریانس و رگرسیون خطی چندمتغیره، تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین سنی پاسخگویان ۱۲.۹±۳۲.۵ سال بود و حدود ۲۳ درصد آنان از نحوه گذران اوقات فراغت خود اصلاً رضایت نداشتند. از میان حیطه‌های اوقات فراغت، بیشترین و کمترین نمره مربوط به حیطه‌های ارتباطات حضوری (۱۹.۴±۶۱.۷) و کلاس‌های آموزشی (۶.۹±۲.۴) بود. میانگین نمره کیفیت زندگی کلی پاسخگویان نیز برابر ۵۲.۹ بود. آزمون رگرسیون نشان داد، تنها سه بُعد فعالیت‌های تفریحی، ارتباطات حضوری و فعالیت‌های ورزشی در مدل باقی ماندند که این سه حیطه، ۱۹.۶ درصد از تغییرات کیفیت زندگی زنان حاشیه‌نشین را تبیین کرده‌اند. استنتاج: کیفیت گذران اوقات فراغت عاملی مؤثر در تبیین کیفیت زندگی مرتبط با سلامت زنان حاشیه‌نشین است. نظر به اهمیت فعالیت‌های تفریحی و ورزشی در این رابطه، توجه به تفریحات سالم و پرداختن به فعالیت‌های ورزشی از سوی زنان و فراهم‌آوری زمینه این فعالیت‌ها در سطح جامعه برای آنان، می‌تواند راهکاری مؤثر برای ارتقاء کیفیت زندگی مرتبط با سلامت این گروه از افراد باشد.