چکیده سابقه و هدف: استافیلوکوک اورئوس یکی از مهم‌ترین عوامل عفونت جامعه و بیمارستان است. آمینوگلیکوزیدها عوامل باکتری کش قدرتمندی هستند که اغلب به صورت ترکیبی همراه با بتالاکتام‌ها یا گلیکوپپتیدها در درمان عفونت‌های استافیلوکوکی مصرف می‌شوند. هدف اصلی تحقیق حاضر تعیین فراوانی ژن aac(۶΄)-Ie/aph(۲˝) کدکننده یکی از مهم‌ترین آنزیم‌های تغییردهنده آمینوگلیکوزیدها به همراه ژن mecA است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۱۷۴ , MRSA جدا شده از نمونه‌های مختلف بالینی، برای تعیین مقاومت دارویی به آنتی‌بیوتیک‌ها با روش کربی بوئر انجام شد. وجود MRSA با گذاشتن دیسک‌های آنتی‌بیوتیکی اگزاسیلین و سفوکسیتین مورد بررسی قرار گرفت. سپس DNA جدا شده از MRSA برای یافتن ژن‌های mecA و ژن مقاومت به آمینوگلیکوزیدها aac(۶΄)-Ie/aph(۲˝) به روش PCR مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد تمامی جدایه‌ها به اگزاسیلین و سفوکسیتین مقاوم بودند و پس از آن بیش‌ترین وکم‌ترین مقاومت به ترتیب به اریترومایسین با ۱/۸۵ درصد و کوتریموکسازول با ۷/۲۴ درصد مشاهده شد. در PCR ۱۰۰ درصد سویه‌ها از نظر ژن mecA و ۷۷ درصد جدایه‌ها نیز از نظر حضور ژن aac(۶΄)-Ie/aph(۲˝) مثبت بودند. استنتاج: بررسی‌ها نشان داد که در ایزوله MRSA درصد شیوع ژن‌های مقاومت به آمینوگلیکوزیدها روبه افزایش است.

سابقه و هدف: آمینوگلیکوزیدها آنتی‌بیوتیک‌هایی با طیف اثر گسترده هستند که عمدتاً در درمان عفونت‌های شدید استافیلوکوک اورئوس به‌‌صورت ترکیبی با دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌شوند. مطالعه حاضر به بررسی فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت به آمینوگلیکوزیدها در ایزوله‌های بالینی استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA ) جمع‌آوری‌شده از شهر کرمان می‌پردازد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی – مقطعی طی مدت یک سال از۱۳۰ ایزوله استافیلوکوک اورئوس جدا شده از نمونه‌های کلینیکی، ۵۷ ایزوله (MRSA ) جمع‌آوری شد. حساسیت این ایزوله‌ها نسبت به ۱۳ آنتی‌بیوتیک به روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید و درنهایت حضور ژن‌های کد کننده آنزیم‌های تغییردهنده آمینوگلیکوزیدها با روش Multiplex PCR ارزیابی شد.
یافته‌ها: دراین مطالعه مقاومت بالایی نسبت به تتراسیکلین، اریترومایسین، کانامایسین و جنتامایسین در ایزوله‌های MRSA مشاهده گردید به طوری که به ترتیب ۷/۷۳ و ۴/۶۸ درصد از ایزوله ها به کانامایسین و جنتامایسین مقاوم بودند. ژن‌هایaac(۶′)-Ie-aph(۲″) ،aph(۳′)-III، ant(۴′)-Ia و aph(۲′′)-Id به ترتیب در۳/۴۰ درصد، ۷/۱۵ درصد، ۲/۱۲ درصد و ۵/۳ درصد از ایزوله های مقاوم به آمینوگلیکوزیدها شناسایی شدند.
استنتاج: شیوع مقاومت به آمینوگلیکوزیدها در میان ایزوله‌های MRSA در حال افزایش است. بنابراین شناسایی ژن‌های مقاومت به ‌منظور دستیابی به الگوی دقیق مقاومت در جلوگیری از انتشار سویه‌های مقاوم کمک‌ شایانی می‌نماید.