---

سابقه و هدف: گایدلاین‌های انجمن دیابت آمریکا در سال ۲۰۰۸، بر اساس عملکرد پزشکی مبتنی بر شواهد، پیشنهاد کرده است که در زمان تشخیص دیابت نوع دوم، بیماران بایستی از نظر نوروپاتی محیطی دیابتی غربال‌گری شوند، اما به علت تظاهرات بالینی وسیع و پیچیده نوروپاتی محیطی دیابتی و کمبود معیارهای ارزشیابی عینی، غربال‌گری نوروپاتی محیطی دیابتی مشکل می‌باشد. این مطالعه با هدف غربال‌گری نوروپاتی محیطی حسی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم در شهرستان اهواز در ایران انجام شده است. مواد و روش‌ها: تعداد ۱۵۰ بیمار مبتلا به دیابت نوع دوم که جهت درمان به کلینیک دیابت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز مراجعه می‌کردند به صورت در دسترس انتخاب و با استفاده از دو نوع مونوفیلامن سیمز وینشتاین ۸ و ۱۰ گرمی مورد معاینه قرارگرفتند. سپس تست هدایت عصبی از بیماران به عمل آمد و در نهایت حساسیت و ویژگی دو ابزار محاسبه شد. یافته‌ها: حساسیت و ویژگی مونوفیلامن سیمز- وینشتاین ۱۰ گرمی در نقاط ۱۰-۱ به ترتیب ۱/۶۴- ۸/۳۰ درصد و ۲/۸۹- ۶۴ درصد بود. حساسیت و ویژگی مونوفیلامن ۸ گرمی در همین نقاط بین ۲/۲۸ تا ۱/۶۴ درصد و ۲/۶۲ تا ۳/۸۸ درصد بود. استنتاج: مونوفیلامن سیمز- وینشتاین بنا به دلایل مختلف بهترین انتخاب برای غربال‌گری نوروپاتی حسی در بیماران دیابتی می‌باشد و توانایی پیش‌گویی‌کننده برای آمپوتاسیون و بروز زخم پای دیابتی را دارد.