۲ نتیجه برای نفروتوکسیسیتی
زینب محمدی یاریجانی، هوشنگ نجفی، سید حمید مدنی،
دوره ۳۰، شماره ۱۸۵ - ( ۳-۱۳۹۹ )
چکیده
سابقه و هدف: سیس پلاتین در شیمی درمانی برای بیماران سرطانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما مصرف آن با عوارض جانبی در اندام‌های مختلف از جمله کلیه و کبد همراه است. p-کوماریک اسید یک ترکیب پلی‌فنولی با خواص متعدد است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر p-کوماریک اسید بر اثرات جانبی سیس پلاتین در کلیه و کبد است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی بر روی ۲۱ سر رت نر و در سه گروه انجام شد. در گروه شاهد اتانول ۲۰ درصد به مدت ۷ روز گاواژ شد. گروه سیس پلاتین مانند گروه شاهد بود اما تک دوز سیس پلاتین ( mg/kg۸) را در روز پنجم دریافت کرد. در گروه سوم (سیس پلاتین به‌علاوه p-کوماریک اسید) علاوه بر دریافت سیس پلاتین در روز پنجم،
p-کوماریک اسید با دوز mg/kg/day۱۰۰ به مدت ۷ روز گاواژ شد. اختلالات عملکردی کلیه و کبد بوسیله اندازه گیری غلظت کراتینین، اوره- نیتروژن و آنزیم‌های کبدی AST، ALT و ALP پلاسما ارزیابی شد. جهت ارزیابی استرس اکسیداتیو، سطح مالون دی آلدهید(MDA) و قدرت آنتی‌اکسیدانی توتال (FRAP) در بافت کلیه و کبد اندازه‌گیری شد. آسیب‌های بافتی از طریق مطالعه اسلایدهای رنگ آمیزی شده با H&E بررسی شد.
یافته‌ها: سیس پلاتین سبب افزایش سطح کراتینین، اوره- نیتروژن،AST، ALT وALP ، MDA و آسیب‌های بافتی و کاهش FRAP در کلیه و کبد شد. p-کوماریک اسید منجر به بهبود نسبی یا کامل پارامترهای عملکردی کلیه و کبد، کاهش آسیب‌های بافتی و سطح MDA و افزایش سطح FRAP شد.
استنتاج: گاواژ p-کوماریک اسید قادر به محافظت از کلیه و کبد در برابر اثرات جانبی سیس پلاتین می باشد.
فاطمه فانی، فاطمه کریم پور ملک شاه، مهریار زرگری، منصوره میرزایی، عباس علی کریم پور ملک شاه، سید جلال حسینی مهر، الهه ملکی، حمید رضا ثامنی، فرشته طالب پور امیری،
دوره ۳۴، شماره ۲۳۵ - ( ۵-۱۴۰۳ )
چکیده
سابقه و هدف: سیکلوفسفامید(CP) به عنوان یک داروی ضد سرطان آلکیله‌کننده و یکی از موفق‌ترین داروها با طیف وسیعی از فعالیت های بالینی می باشد. این دارو دارای اثرات سمی بر اکثر احشاها، به‌خصوص بافت کلیه است. پیپرین، به‌عنوان یک فلاونوئید دارای خاصیت آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و آنتی‌آپوپتوزی می‌باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر آنتی‌اکسیدانی پیپرین(PIP) بر سمیت کلیوی ناشی از سیکلوفسفامید(CP) با ارزیابی بیوشیمیایی بافتی، سرمی و هیستوپاتولوژیکی بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، ۴۸ سر موش سوری از نژاد BALB/c نر بالغ با سن ۸-۶ هفته و وزن ۳۰ الی ۳۵ گرم در ۶ گروه کنترل(C)، گروه دریافت‌کننده سیکلوفسفامید(CP) با دوز mg/kg۲۰۰، گروه دریافت‌کننده پیپرین (Pip) با دوز mg/kg۵، گروه دریافت‌کننده پیپرین با دوز mg/kg۱۰، گروه دریافت‌کننده سیکلوفسفامید و پیپرین(CP+Pip) با دوز mg/kg ۵ و گروه دریافت‌کننده سیکلوفسفامید و پیپرین (CP+Pip) با دوز mg/kg ۱۰ استفاده شد. CP در روز سوم مطالعه تجویز شد. پیپرین برای مدت ۷ روز به صورت پیش و بعد از تجویز CP تجویز شد. در هشتمین روز مطالعه، بعد از کشتن حیوانات با کتامین و زایلازین، ارزیابی هیستوبیوشیمیایی (GSH و MDA)، هیستوپاتولوژی و بیوشیمیایی سرمی انجام گرفت. سپس داده‌ها با نرم‌افزار GraphPad Prism و تست واریاسیون یک طرفه و تست تعقیبی توکی آنالیز شدند.
یافته‌ها: در مطالعه حاضر، CP باعث القاء استرس اکسیداتیو با کاهش معنی‌دار درمیزان GSH (۰/۰۰۱>P) و افزایش سطح MDA (۰۰۰۱/۰>P) گردید. از طرفی تجویز PIP با دو دوز ۵ و ۱۰ میلی‌گرم/کیلوگرم در موش‌های دریافت‌کننده CP توانست مقدار MDA را به‌طور معنی‌دار کاهش دهد (به‌ترتیب: ۰/۰۰۱˂P، ۰۰/۰۰۱P˂) و مقدار GSH را در مقایسه با موش‌هایی که فقط CP دریافت کرده بودند به‌طور معنی‌داری افزایش دهد (به‌ترتیب: ۰/۰۵˂P، ۰/۰۵P˂). در موش‌های دریافت‌کننده CP، افزایش معنی‌داری(۰۵/۰>P) در میزان اوره و کراتینین در مقایسه با موش‌های گروه کنترل نشان داده شد. در مقابل، گروه‌هایی که با پیپرین (۵ و ۱۰ میلی‌گرم/کیلوگرم وزن بدن) به‌صورت قبل و بعد از تجویز CP تیمار شده بودند، به‌طور معنی‌داری (۰/۰۰۱>P) در مقایسه با موش‌های تحت تیمار با CP تنها بهبود بخشیدند و آسیب کلیه به سمت نرمال شدن و ارزیابی هیستوپاتولوژی این یافته را تایید کرد. تاثیر پیپرین به‌صورت وابسته به دوز در این مطالعه دیده شد، به‌طوری‌که در گروه تیمار شده با سیکلوفسفامید، ریزش سلول‌های اپیتلیالی و گشاد شدن فضای لومن لوله‌های خمیده دور و نزدیک، جمع شدن شبکه گلومرولی و اتساع فضای کپسول بومن بین دو لایه ویسرال و پاریتال دیده شد. دریافت پیپرین این تغییرات را بهبود بخشید و دوز ۵ میلی‌گرم/کیلوگرم نقش موثرتری را نشان داد.
استنتاج: نتایج کلی مطالعه حاضر نشان می‌دهد که تجویز قبل و بعد پیپرین در موش‌های تحت تیمار با CP در کاهش سمیت کلیوی ناشی از CP و تاثیر مثبت در بهبود عملکرد کلیوی در ارتباط با اثر آنتی‌اکسیدانی آن می‌باشد و می‌توان پیپرین را به‌عنوان یک کاندید بالقوه برای بیماران سرطانی که تحت داروی شیمی درمانی می‌باشند، پیشنهاد داد.
mazums.ac.ir