سابقه و هدف: علی رغم این که کم کاری مادرزادی تیرویید از علل قابل پیش گیری عقب ماندگی ذهنی است، کم تر از ۱۰ درصد نوزادان مبتلا براساس علایم بالینی در ماه اول تشخیص داده می شوند و چنانچه تشخیص بر مبنای برنامه های غربالگری صورت نگیرد، تشخیص دیررس بوده و عوارض جبران ناپذیر مغزی ـ شنوایی ایجاد خواهد شد.
مواد و روش ها: مطالعه یک بررسی توصیفی است. از اردیبهشت ۱۳۸۱ تا آذر ۱۳۸۲ غلظتT۴ و TSH نمونه های سرمی ۳۰۰۵ نوزاد متولد شده در شهر کاشان در روز ۷ـ۳ تولد به ترتیب به روشRIA وIRMA اندازه گیـری شد. نوزادان با T۴ وTSH غیرطبیعی فراخوان شدند TSH۲۰>mIU/L) و T۴<۶,۵ μg/dl و براساس وزن). تشخیص بیماری براساس مقادیر مرجع TSH وT۴ سرمی بعد از روز هفتم TSH>۱۰) و (T۴<۶.۵، به ترتیب متناسب با سن و وزن آنها انجام گرفت.
یافته ها: از ۳۰۰۵ نوزاد بررسی شده، ۵۱ نوزاد فراخوان شدند (میزان فراخوان ۷/۱%) و شیوع هیپوتیروییدی نوزادی۳۰۳ /۱ تولد زنده (۱۰ نوزاد) بود.
استنتاج: با توجه به شیوع بالای کم کاری مادرزادی تیرویید در کاشان، انجام برنامه غربالگری پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: کم کاری تیروئید یکی از شایعترین بیماریهای غدد داخلی است. کمبود هورمون های تیروئید ممکن است رشته های عصبی و عضلانی، سیستم ریوی و تهویه آلوئولی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر لووتیروکسین، بر عملکرد سیستم تنفسی بیماران مبتلا به هیپوتیروئیدی مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان امام خمینی بوده است.
مواد و روش ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی روی ۵۰ نفر از بیماران مبتلا به هیپوتیروئیدی مراجعه کننده به درمانگاه غدد بیمارستان امام خمینی ساری در سال ۸۶- ۱۳۸۵ انجام شد. پس از اخذ شرح حال و معاینه بالینی، آزمایش عملکرد تیروئید شامل T۴و TSH، آزمایش گاز های خون شریانی (ABG)، عکس قفسه سینه و اسپیرومتری گرفته شد. اندکس های اسپیرومتری شامل FVC،FEV۱ ، FEV۱/FVC، FEF ۲۵-۷۵و PEF ثبت شد. سپس بیماران تحت درمان با قرص لووتیروکسین (mg/kg ۱,۶) قرار گرفتند. پس از اصلاح کم کاری تیروئید مجددا معاینه بالینی، تستهای تیروئیدی و اسپیرومتری انجام شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری Paired t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: ۵۰ بیمار زن مبتلا به هیپوتیروئیدی ۴۵ - ۱۵ ساله با میانگین سنی ۱۳,۴±۳۴.۹۸ بررسی شدند. اندکس های ABG اندازه گیری شده قبل و بعد از درمان در محدوده نرمال قرار داشتند و تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین FVC و FEV۱ و FEV۱/FVC و FEF ۲۵-۷۵و PEF قبل و بعد از درمان به طور معنی داری متفاوت بود (به ترتیب P=۰.۰۲و P=۰.۰۰۵ و P=۰.۰۰۷ و P=۰.۰۰۲ وP=۰.۰۰۰۱ ).
استنتاج: نتایج نشان داد که درمان هیپوتیروئیدی با لووتیروکسین می تواند اثرات بسیار خوبی بر عملکرد ریوی و معیار های اندازه گیری شده در اسپیرومتری داشته باشد.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای دیابت و هیپوتیروئیدی در جامعه و اختلالات ناشی از همراهی این دو بیماری، این مطالعه با هدف بررسی همراهی بین دیابت نوع دو با هیپوتیروئیدی طراحی گردید.
مواد و روش ها: در این مطالعه که به صورت مورد - شاهدی انجام شد ۱۰۳ بیمار دیابتی نوع دو و ۱۰۳ فرد سالم تحت بررسی قرارگرفتند. هر دوگروه از نظر سن و جنس و سابقه مثبت بیماری تیروئید در خانواده با هم همانندسازی شدند. سطح سرمی هورمون های تیروئیدی Anti-thyroid peroxidase antibody (Anti-TPO)،FBS ، تریگلیسرید، کلسترول،HDL و LDL در تمامی افراد مورد مطالعه تحت سنجش قرار گرفت. داده ها پس از ثبت با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی و T-test و X۲ مورد آنالیز قرار گرفتند.
یافته ها: از ۱۰۳ فرد مورد مطالعه در هر دو گروه مورد و شاهد ۱۴ نفر مرد (۱۳,۵ درصد) و ۸۹ نفر زن (۸۶.۵ درصد) بودند. شیوع هیپوتیروئیدی در گروه دیابتی ۱۷.۵ درصد و در گروه شاهد ۲۶.۲ درصد بدست آمد که اختلاف معنی دار نداشت (P>۰.۰۵). نوع هیپوتیروئیدی در ۲۸ درصد موارد جمعیت دیابتی و ۵۵ درصد افراد گروه کنترل از نوع اتوایمیون بود (P<۰.۰۵).
استنتاج: نتایج این مطالعه نشان داد که شیوع هیپوتیروئیدی در افراد دیابتی مانند شیوع آن در جمعیت عمومی بالاست. با توجه به اثرات دو بیماری بر روی یکدیگر، توصیه میشود تمام بیماران دیابتی از نظر اختلالات تیروئید تحت ارزیابی و درمان مناسب قرار گیرند.

سابقه و هدف: علی ‌رغم این ‌که کم کاری مادرزادی تیروئید، از علل قابل پیشگیری عقب‌ ماندگی ذهنی است، کمتر از ۱۰ درصد نوزادان مبتلا بر اساس علائم بالینی در ماه اول تشخیص داده می ‌شوند و چنانچه تشخیص بر مبنای برنامه ‌های غربالگری صورت نگیرد، تشخیص دیررس بوده و عوارض جبران ناپذیر مغزی - شنوایی ایجاد خواهد شد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین شیوع کم کاری مادرزادی تیروئید در استان مازندران بود.
مواد و روش ها: مطالعه یک بررسی توصیفی (غربالگری) بود. از نوزادان متولد شده از دی ماه ۸۶ تا دی ماه ۸۷ در استان مازندران نمونه خون پاشنه پا بر روی کاغذ فیلتر مخصوص تهیه شد. مقادیر TSH با روش ELISA اندازه‌ گیری شد و TSH³۵ mlu/L به عنوان ملاک فراخوان در نظر گرفته شد. تشخیص هایپوتیروئیدی نوزادان بر اساس TSH>۱۰ یا T۴<۶,۵ صورت گرفت. درمان بر اساس نتایج حاصل از آزمایشات دوم انجام گرفت، به جز در مواردی که TSH اولیه بیشتر یا مساوی ۲۰ بود که از همان ابتدا درمان آغاز شده و در صورتی که نتایج آزمایش دوم نرمال گزارش گردید، درمان قطع شده و مورد به عنوان هایپوتیروئیدی گذرا تلقی شد.
یافته ها: از ۴۵۲۱۸ نوزاد بررسی شده ۴۹ درصد دختر و ۵۱ درصد پسر بودند، ۲۱۰۹ نوزاد (۴,۶ درصد) فراخوان شدند که از این تعداد، ۱۸۸۵ نوزاد دارای TSH بین ۵ mlu/L تا ۱۰ mlu/L و ۱۸۵ نوزاد دارای TSH بین ۱۰ mlu/L تا۲۰ mlu/L و۳۹ نوزاد دارای TSH³۲۰ mlu/L بودند. در ۷۳ نوزاد هایپوتیروئیدی تشخیص داده شد. بدین ترتیب شیوع هایپوتیروئیدی نوزادی ۱.۶ در ۱۰۰۰ تولد زنده در استان مازندران به دست آمد. همچنین شیوع هایپوتیروئیدی گذرای نوزادی ۱ در ۲۵۰۰ تولد زنده بود.
استنتاج: با توجه به شیوع بالای کم کاری تیروئید در استان مازندران، ادامه برنامه غربالگری ضروری است.