مسلم محمدی، مهدی جهاندار، ژوبین کلانتری، سکینه شفیعا،
دوره ۳۳، شماره ۲۲۵ - ( ۷-۱۴۰۲ )
چکیده
سابقه و هدف: اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) نوعی اختلال روان‌پریشی است که پس از مواجهه با وقایع تروماتیک رخ می‌دهد و با اضطراب و اختلال در فعالیت محور هیپوتالاموسی-هیپوفیزی-آدرنالی و اعمال شناختی همراه می‌شود. فعالیت بدنی می‌تواند منجر به بهبود علائم اختلالات جسمی و روانی شود، با این حال شدت و مدت تمرین مناسب هنوز جای سؤال دارد. مطالعه حاضر، با هدف بررسی اثرات ورزش با شدت بالا بر رفتارهای شبه اضطرابی، خاموشی ترس، فاکتور رشد شبه‌انسولینی (IGF-۱) سرم، فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) و بیان ژنهای مرتبط با آپوپتوز در قشر پره فرونتال مدل PTSD موش صحرایی، انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، از استرس واحد طولانی‌مدت (SPS) برای القاء PTSD در موش‌های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار استفاده شد. پس از ۱۰ روز، حیوانات در گروه‌های ورزشی به مدت ۴ هفته تحت تمرینات با شدت بالا بر روی تردمیل (با سرعت ۲۰ متر در دقیقه، ۵ روز در هفته) قرار گرفتند. در ادامه، رفتارهای شبه اضطرابی و خاموشی ترس به ترتیب با استفاده از آزمون‌های میدان باز و شاتل باکس بررسی شدند. سپس IGF-۱ سرم و BDNF مغز و بیان Bax، Bcl-۲ و Caspase-۳ در قشر پره‌فرونتال به ترتیب با استفاده از کیت‌های الایزا و Real-time PCR اندازه‌گیری شدند.
یافته‌ها: موش‌های SPS افزایش اضطراب و کاهش خاموشی ترس، IGF-۱ سرمی و BDNF پره‌فرونتال را در مقایسه با حیوانات کنترل نشان دادند. علاوه بر این، SPS با افزایش Bax و کاسپاز-۳ و کاهش Bcl-۲ منجر به القاء آپوپتوز شد. ورزش با شدت بالا به طور معنی‌داری (۰/۰۵ P<) باعث کاهش آپوپتوز و افزایش IGF-۱ سرم شد.
استنتاج: ورزش با شدت بالا از طریق افزایش IGF-۱ سرم و مهار آپوپتوز در قشر پره‌فرونتال موش‌های صحرایی مبتلا به PTSD، رفتارهای شبه اضطرابی را کاهش می‌دهد.
mazums.ac.ir