طهورا موسوی، رضا ولدان، علیرضا رفیعی، محمدرضا حق شناس،
دوره ۳۱، شماره ۱۹۸ - ( ۴-۱۴۰۰ )
چکیده
سابقه و هدف: پاپیلوما ویروس انسانی(HPV) از جمله عوامل عفونی است که در انسان منجر به زگیل و بدخیمی های پوستی ژنیتال و غیرژنیتالی می شود. پروتئین E۷این ویروس، انکوپروتئین کوچکی است که هدف اصلی در واکسن های درمانی محسوب می شود. پروتئین E۷ به همراه HIV-۱ پپتید Tat(۴۹-۵۹)نقش حفاظتی ایفا نموده که منجر به پاسخ ایمنی Th۱ و CTLs ها می شود. هدف از این مطالعه طراحی پروتئین نوترکیب HIV-۱ Tat ۴۹-۵۹/HPV۱۶, ۱۸, ۶, ۱۱ E۷ در محیط آزمایشگاهی بود تا بتوان عملکرد این آنتی ژن را در بیان MHC۱ مورد بررسی قرار داد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه جهت بررسی بیان MHC۱ و همچنین عملکرد پپتید Tat در عرضه پروتئین نوترکیب به سطح MHC۱ از رده سلولی ماکروفاژ J۷۷۴ استفاده شد. رده سلولی ماکروفاژ موشی J۷۴۴ با غلظت‌های ۱۰، ۵۰ و ۱۰۰ میکروگرم از هر یک از پروتئین‌های دارای پپتیدTat و فاقد پپتیدTat تیمار شدند. پس از ۲۴ ساعت سلول ها جمع آوری و سپس توسط دستگاه فلوسایتومتری خوانش شد.
یافته‌ها: در این بررسی سلول های J۷۷۴ با پروتئین های E۷-Tat و E۷ در غلظت‌های مختلف تریت و مورد ارزیابی قرار گرفتند. این مطالعه نشان می دهد که غلظت ۱۰ میکروگرم از پروتئین E۷-Tat منجر به افزایش بیان MHC۱ شده است، در حالی که در غلظت های بالاتر از این پروتئین، بیان مولکول MHC۱ نسبت به گروه فاقد Tat کاهش چشمگیری داشته است.
استنتاج: بررسی این مطالعه نشان می‌دهد که پروتئین E۷-Tat در غلظت‌های پایین‌تر می‌تواند به عنوان محرکی در جهت افزایش بیان MHC۱ عمل کند و به نظر می‌رسد که می تواند در واکسن‌های تراپئوتیک مورد استفاده قرار گیرد.
mazums.ac.ir