سابقه و هدف: ویروس هپاتیت B یکی از مهم‌ترین علل ضایعات کبدی در سراسر جهان است پاسخ سیستم ایمنی میزبان و ویروس هپاتیت B، نقش مهمی در نتیجه عفونت دارند. اینترلوکین ۱۲ (IL۱۲) در نقش یک سایتوکاین پیش التهابی باعث تحریک سلول‌های کشنده طبیعی و لنفوسیت T برای تولید اینترفرون گاما (IFN- γ)، تقویت لنفوسیت‌های  Th۱و افزایش فعالیت سلول‌های T سایتوتوکسیک می‌شود. این خصوصیات منحصر به فرد IL۱۲، نشان می‌دهد که این سایتوکین  ممکن است نقش مهمی در پاکسازی و کنترل HBV داشته باشد. از طرف دیگر پلی‌مورفیسم‌های تک نوکلئوتیدی با تولید متفاوت سایتوکاین‌ها همراه است. در این مطالعه، ارتباط پلی‌مورفیسم (rs۶۸۸۷۶۹۵) ژن IL۱۲B با عفونت مزمن HBV مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
مواد و روش‌ها: توزیع ژنوتیپ‌های (rs۶۸۸۷۶۹۵) ژن IL۱۲B در ۱٢٠ بیمار مزمن مبتلا به ویروس هپاتیت B مزمن و ۱٢٠ فرد سالم با استفاده از واکنش زنجیره پلیمراز و متعاقب آن هضم آنزیمی RFLP در روی نمونه‌های جمع‌آوری شده بین سال‌های ١٣٩٢ تا ١٣٩٤ انجام شد.
یافته‌ها: فراوانی ژنوتیپ‌های GG، GC و CC به ترتیب در بیماران ٧̸٥٦ درصد، ٧/٣٦ درصد و ٦/٦ درصد و در میان افراد شاهد به ترتیب ٧/٥١ درصد، ٥/٤٢ درصد و ٨/٥ درصد است (٦٥/٠P value=)
استنتاج: یافته‌های مطالعه حاضر نشان می‌دهد که میان پلی‌مورفیسم تک نوکلئوتیدی (rs۶۸۸۷۶۹۵) ژن IL۱۲B و ابتلا به عفونت ویروس هپاتیت B مزمن در جمعیت ایرانی تحت مطالعه، رابطه معناداری وجود ندارد.