سابقه و هدف: کم وزنی در هنگام تولد یکی از عوامل اصلی مرگ و میر نوزادان است. شیوع و عوامل خطر آن در جوامع مختلف متفاوت است. هدف از این مطالعه تعیین شیوع نوزادان کم وزن و برخی از عوامل خطر آن در شهر بابل است.
مواد و روش ها: این بررسی به روش مقطعی با نمونه ای با حجم ۱۰۸۷ نوزاد که شامل کل زایمانهای سه ماه سال۱۳۷۷ می باشد، درزایشگاههای شهر بابل انجام گرفته است. اطلاعات آن با اندازه گیری وزن هنگام تولدو مصاحبه با مادر جمع آوری شده است. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک انجام گرفته است.
نتایج: نتایج نشان می دهد که نسبت نوزادان کم وزن ۲/۶ درصد با حدود اطمینان ۹۵ درصد (۶/۷% و ۸/۴%) است. نسبت شانس Odds Ratio (OR)‌ خطر کم وزنی در دخترها ۸۴ درصد بیشتر از پسرها است OR=۱,۸۴) و (P=۰.۰۲. شانس خطر در نوزادان دو یا چند قلو ۹/۱۵ برابر و در نوزادان با سن جنین کمتر از ۳۷ هفته ۸/۹ برابر است (P=۰.۰۰۰۱). این خطر در مادران با ۴-۲ زایمان در مقایسه با مادران اول زا به نسبت ۴۰ درصد کاهش یافته است OR=۰.۶۰) و (P=۰.۰۷ در حالیکه برای زایمان پنجم و بالاتر این خطر بطور معنی داری افزایش یافته است OR=۳.۸۹) و (P=۰.۰۰۱. سن کمتر از ۱۹ سال مادر و بی سواد بودن مادر خطر کم وزنی را افزایش داده اند ولی اثر معنی داری یافت نشده است. در تحلیل رگرسیونی چندگانه به روش گام به گام به ترتیب سن جنین از ۳۷ هفته (OR=۱۰.۱)، دو یا چند (OR=۱۶.۶۱) و دختر بودن نوزاد (OR=۱.۹۹) خطر کم وزنی را به طور معنی داری افزایش داده اند.
استنتاج: لذا پیشگیری از زایمان های زودرس و اجرای برنامه های آموزش بهداشت برای گروههای پرخطر به ویژه مادران باردار باسطح سوادپایین و مادران جوان با سن کمتر از ۱۹ سال و مادران اول زا می توانند نقشی مؤثردر پیشگیری از نوزادان کم وزن داشته باشند.