سابقه و هدف: دیابت بیماری چندعاملی است و عوامل ژنتیکی، محیطی و ایمونولوژیک در پاتوژنز آن دخیلند. با توجه به نقش ایمونولوژیک گروه‌های خونی، این مطالعه جهت ارزیابی توزیع گروه‌های خونی ABO و RH در بیماران مبتلا به دیابت قندی نوع ۲ شمال ایران طراحی گردید.

مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مراجعه‌کننده به کلینیک‌های دانشگاهی غدد شهر ساری سال۱۳۹۴ انجام شد. اطلاعات اولیه هر بیمار شامل سن، جنس، سابقه فشارخون بالا، اختلالات چربی و عوارض مزمن دیابت از پرونده آن‌ها استخراج شد و آنتی‌ژن‌های سطحی گلبول قرمز توسط روش استاندارد آگلوتیناسیون مستقیم تعیین گردید.

یافته‌ها: ازبین ۱۵۰۰ بیمار دیابتی مورد مطالعه، ۵۹۰ بیمار (۳/۳۹ درصد) گروه خونیO داشتند. شیوع گروه‌های خونی غیر O به ترتیب شامل: گروه خونی A ۲/۲۶ درصد،گروه خونیB ۷/۲۶ درصد وگروه خونیAB  ۸/۷ درصد برآوردشد ۶/۷ درصد افراد RH منفی بودند. در مقایسه با جامعه، شیوع گروه خونی A در افراد دیابتی پایین تر و گروه خونی B بالاتر بود. (به ترتیب ۰۰۰/۰p= و ۰۰۹/۰= p). شیوع آنتی ژن D نیز به‌طور معنی‌داری در گروه دیابتی بالاتر بود (۰۰۰/۰= p).

استنتاج: با توجه به همراهی گروه خونی B با دیابت در این مطالعه، پیشنهاد می‌شود این گروه خونی به عنوان یک فاکتور خطر غربالگری دیابت نوع ۲ در جامعه ما در نظر گرفته شود. هم‌چنین به نظر می‌رسد بررسی ژنوتیپ‌های مرتبط به گروه‌های خونی بتواند رهگشایی ارزتده در ارزیابی مکانیسم دیابت باشد.