---

سابقه و هدف: توجه به مسائل شغلی پرستاران شاغل در مراکز اورژانس که در مواقع اضطراری با جان انسان‌ها سر و کار دارند، بسیار مهم است. با توجه به این که بار ذهنی کار، عاملی تاثیرگذار بر سلامت و کارایی افراد است، هدف از انجام این مطالعه بررسی بار ذهنی کار و عوامل موثر بر آن در پرستاران بخش اورژانس بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال ۱۳۹۳ در پرستاران مراکز اورژانس در شهرستان اصفهان انجام شد. اطلاعات از طریق سرشماری از ۲۳۰ نفر در ۷ مرکز اورژانس با استفاده از پرسشنامه ۲ بخشی شامل مقیاس بار ذهنی کار ناسا (NASA-TLX) و اطلاعات شخصی جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده نرم‌افزار SPSSv۱۶ و آزمون‌های آماری تی‌تست، آنالیز واریانس یک‌طرفه و ضریب همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین بار ذهنی کار ۹۲/۱۱±۴۴/۶۶ برآورد شد. نمره تلاش ۴۳/۱۹±۰۰/۸۰ و ناامیدی ۰۸/۲۶±۴۷/۳۴ به ترتیب بیش‌ترین و کم‌ترین میزان را به خود اختصاص دادند. ارتباط معنی‌داری بین سن، سابقه کار، جنس و شیفت کاری با بار ذهنی کار وجود نداشت (۰۵/۰p). استنتاج: بار ذهنی کار پرستاران بخش اورژانس بالاست و انجام اقداماتی در جهت کاهش بار ذهنی کار و بهبود وضعیت روانی و ذهنی پرستاران این بخش ضروری است.

---

سابقه و هدف: ابتلا به بیماری کووید-۱۹ می‌تواند بر ابعاد جسمانی و روانی افراد تأثیر بگذارد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین بارکاری ذهنی و شاخص توانایی کار در بین کارگران پس از کووید-۱۹ در صنایع تولیدی انجام شد.
مواد و روش‌ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر به‌صورت مورد- شاهد در سال ۱۴۰۱ و در بین ۴۰۶ نفر از کارگران صنایع تولیدی (مبتلا شده= ۲۰۳ نفر، مبتلا نشده= ۲۰۳ نفر) انجام شد. پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی برای جمع‌آوری اطاعات فردی، پرسشنامه (TLX) NASA Task Load Index برای تعیین بارکاری ذهنی و پرسشنامه شاخص توانایی کار (Work Ability Index: WAI) برای تعیین توانایی انجام کار استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها، از آماره‌های توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (آزمون‌های T-test و Chi-Square) و نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۵ استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سن کارگران ۶/۹۸±۳۵/۴۸ سال و سابقه کار۶/۹۸±۸/۱۱ سال بود. شاخص توانایی کار در بین کارگران مبتلا شده به کووید-۱۹ با میانگین۴۰/۴۹ به‌صورت معنی‌داری کم‌تر ازکارگران مبتلا نشده با میانگین۴۳/۲۹ بود(۰/۰۰۱=P). بارکاری ذهنی در بین کارگران مبتلا شده به کووید-۱۹ با میانگین ۶۷/۷۶ به‌صورت معنی‌داری بیش‌تر از کارگران مبتلا نشده با میانگین۶۳/۷۹ بود (۰/۰۰۱=P).
استنتاج: شاخص توانایی کار در بین کارگران با سابقه ابتلا به کووید-۱۹ کم‌تر از کارگران بدون سابقه ابتلا بود است. بار کاری ذهنی در بین کارگران مبتلا شده بیش‌تر از کارگران مبتلا نشده بود. پیشنهاد می‌گردد اقدامات اجرایی و سازمانی لازم برای بهبود توانایی کار و کاهش بارکاری ذهنی کارگرانی که سابقه ابتلا به کووید-۱۹ دارند انجام گردد.