سابقه و هدف: خارش از مشکلات شایع بیماران تحت همودیالیز، در مرحله نهایی بیماری کلیوی (ESRD) است و حدود ۶۰ درصد بیماران از آن رنج میبرند. از آنجایی که علل متعددی در بروز آن دخیل است لذا درمانهای متفاوتی توصیه شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر کاپسیان در مقایسه با دارونما در درمان خارش اورمیک بیماران همودیالیزی بود.
مواد و روش ها: این مطالعه در سال ۱۳۸۶به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور متقاطع، روی ۳۴ بیمار همودیالیزی مبتلا به خارش اورمیک، انجام شد. بیماران به طور تصادفی و با ورود تدریجی در دو گروه مساوی به مطالعه وارد شدند و داروی کاپسیان ۰,۰۳ درصد یا دارونما را به مدت ۴ هفته دریافت نمودند، قبل از شروع درمان و با فواصل یک هفته ای از آغاز درمان از نظر شدت خارش، توزیع نواحی خارش دار و اختلال خواب نمره دهی شدند. بعد از ۴ هفته از شروع درمان، دارو به مدت ۲ هفته قطع شد و گروهی که دارو دریافت نموده بودند، دارونما و گروهی که دارونما دریافت کرده بودند تحت درمان با دارو قرار گرفته و مجددا بررسی شدند.
یافته ها: در این بررسی اختلاف میانگین نمره عددی خارش قبل از دریافت کاپسیان و هفته های اول تا چهارم درمان از نظر آماری معنی دار بود .(P=۰,۰۰۰۱) اختلاف میانگین نمره عددی خارش قبل از دریافت دارونما، قبل از شروع درمان و در هفته های متوالی نیز معنی دار بود (P=۰.۰۰۰۱)قبل از شروع درمان، اختلاف آماری معنی داری بین دارو و دارونما وجود نداشت اما در هفته اول تا چهارم این اختلاف معنی دار بود (P=۰.۰۰۰۱) نتایج حاصل از آنالیز آماری اندازه گیری مکرر نشان داد که با گذشت زمان، میزان کاهش شدت خارش، در گروهی که دارو مصرف میکردند، در مقایسه با دارونما بیشتر بوده است (P=۰.۰۰۰۱).
استنتاج: علیرغم تاثیر مناسب کاپسیان در کاهش خارش بیماران با توجه به تاثیر مناسب دارونما در کاهش خارش اورمیک و عدم بروز عارضه به دنبال مصرف آن در مقایسه با دارو و با توجه به اینکه دارونمای ما دارای خواص مرطوب کنندگی پوستی بود، لذا توصیه می شود بیماران از مرطوب کننده های معمول موضعی به عنوان یکی از راهکارهای درمان خارش اورمیک استفاده نمایند.