سابقه و هدف: از نظر بهداشت روانی مدرسه عامل بسیار با اهمیت در تامین یا عدم تامین بهداشت روانی دانش آموزان به حساب می آید. تحقیقات متعدد نشان می دهند که دانش آموزان به دلایل متعدد به اختلالات رفتاری و روانی دچار می باشند. عواملی مانند روبرو شدن با ناظم یا مدیر مدرسه، تأکید بیش از حد مدرسه به نظم و ترتیب، کوچک بودن فضای مدرسه، شلوغ و پر سروصدا بودن مدرسه و کلاسها، عقب افتادن از درس، تحقیر دانش آموز در کلاس و از این قبیل در دانش آموزان مدرسه استرس یا فشار روانی را ایجاد می کند.
مواد و روش ها: روش پژوهش در این تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه آماری در این تحقیق ۹۵۰ دانش آموز دبیرستانی است که بر اساس فرمول برآورد نمونه انتخاب شده اند. شیوه نمونه گیری تصادفی است.
نتایج: نتایج نشان می دهد که بین عوامل استرس زای مدرسه و شکایات جسمانی در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که بین عوامل استرس زای مدرسه و شکایات جسمانی دانش آموزان دختر و پسر ارتباط معناداری مشاهده می شود. و بین دانش آموزان پسر و دختر از نظر میزان تجربه عوامل استرس زای مدرسه تفاوت معناداری وجود دارد.
استنتاج: همانطور که در قسمت یافته ها اشاره گردید بین عوامل استرس زای مدرسه (از قبیل روبرو شدن با ناظم و یا مدیر مدرسه، تنبیه شدن دانش آموزان در کلاس، شلوغ و پر سروصدا بودن کلاس و مدرسه، غیربهداشتی بودن سرویس بهداشتی، بی نظمی و بداخلاقی معلم در کلاس، ترس و اضطراب از امتحان و عواملی مانند این) و شکایات جسمانی (مانند سردرد، دلشوره، درد معده، ناراحتی قلبی، سرگیجه و مانند این) ارتباط معناداری وجود دارد. با توجه به نتایج تحقیق اگر بتوان عوامل استرس زای مدرسه را کاهش داد می توان گام موثر و مثبتی در برطرف کردن مشکلات جسمانی و روانی دانش آموزان در مدرسه برداشت و مدرسه از این نظر می تواند عامل موثر ایجاد بهداشت روانی باشد.

سابقه و هدف: میزان حاملگی های ناخواسته در سال های اخیر در اکثر کشورها افزایش یافته است. قرص های جلوگیری از بارداری، بعد از روش های سد کننده و طبیعی به صورت شایع در دنیا و ایران مورد استفاده قرار می گیرند. این مطالعه، جهت بررسی چگونگی استفاده از قرص های ضد بارداری (تداوم استفاده، موارد فراموشی و تعداد قرص های فراموش شده، رعایت فاصله زمانی عدم مصرف قرص، عوارض جانبی قرص و غیره) نوع ترکیبی (ال- دی) انجام شده است.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، ۳۸۲ نفر از زنانی که جهت زایمان به زایشگاه های شهر بیرجند مراجعه نموده و قبل از حاملگی آخر حداقل سه ماه قرص ضد بارداری ترکیبی، نوع یک مرحله ای مصرف نموده بودند از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف و متوالی به عنوان واحد پژوهش انتخاب گردیدند. آزمون آماری کای دو، جهت تجزیه و تحلیل یافته ها مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج: از مجموع ۳۸۲ حاملگی، ۱۹۴ مورد (۸/۵۰ درصد) برنامه ریزی شده و ۱۸۸ مورد (۲/۴۹درصد) برنامه ریزی نشده بودند. در ۶۵درصد از حاملگی های برنامه ریزی نشده، زنان قبل از حاملگی آخر، مصرف قرص را ترک کرده بودند که در ۶۹درصد موارد، علت ترک، عوارض جانبی خفیف قرص های ضدبارداری (به طور شایع تغییرات خلق، تحریک پذیری عصبی، تهوع، استفراغ، سرگیجه) گزارش شده است. ۵/۲۴درصد از حاملگی های بدون برنامه، به علت عدم آگاهی از رفتار مناسب بعد از فراموشی قرص ها، اتفاق افتاده است. ۷/۶۰ درصد از حاملگی های بدون برنامه که مصرف قرص را ترک کرده بودند، از روش جلوگیری از بارداری دیگری تا بروز حاملگی استفاده نکرده بودند و ۳/۳۹درصد بعد از ترک استفاده از قرص، به دنبال یک فاصله زمانی «عدم استفاده از روش»، روش با کارآیی پایین (منقطع، کاندوم) را انتخاب نموده بودند. از کل افراد مورد پژوهش، ۴/۷۶درصد در مصرف هر بسته قرص، یک یا چند قرص را فراموش کرده و فقط ۵/۴۳ درصد فاصله زمانی «عدم مصرف قرص» بین هر دو بسته قرص را به طور دقیق رعایت می کردند.
استنتاج: در این مطالعه، ترک غیرضروری مصرف قرص و عدم آگاهی از رفتار مناسب بعد از فراموشی قرص ضد بارداری، مهم ترین عوامل منتهی به حاملگی ناخواسته می باشند. نتایج فوق بهبود کیفیت آموزش و مشاوره را در مراکز تنظیم خانواده مورد تاکید قرار می دهد.

آلکاپتونوری بیماری بسیار نادر ارثی است (۱ مورد در یک میلیون) که به دلیل کمبود آنزیم کبدی هموژنتزیک اسید اکسیداز پدید می آید و در نتیجه شاهد تجمع هموژنتزیک اسید در بدن و دفع زیاد آن در ادرار بیماران خواهیم بود. به تظاهرات بالینی گوناگون آلکاپتونوری (تظاهرات مفصلی، بافت همبندی، و احشایی) اکرونوزیس (Ochronosis) گفته می شود.بیمار مورد بحث مرد میانسالی است که دارای تظاهرات مفصلی و بافت همبندی برجسته و طولانی مدت همراه با تغییر رنگ ادرار می باشد که یافته های تایید شده پاراکلینیک (بیوپسی مفصل و تست های آزمایشگاهی ادرار) را نیز به همراه دارد.

سابقه و هدف: گیاه خردل سیاه به طور سنتی برای رفع دردهای عصبی و روماتیسمی به کار می رود. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثرات ضد دردی گیاه خردل سیاه است.
مواد و روش ها: عصار پرکوله گیاه خردل سیاه با دوزهای مختلف، به صورت IP به موش سوری تزریق و اثر ضد دردی آن با آزمون های فرمالین و Tail-flick اندازه گیری شد.
یافته ها: در آزمون فرمالین عصاره حاصل از روش پرکوله با دوزهای ۱۰۰، ۲۰۰ و۳۰۰ میلی گرم/کیلوگرم قادر به ایجاد اثر ضد دردی معنی داری نسبت به گروه کنترل بوده و دوز ۳۰۰ میلی گرم/کیلوگرم عصاره بیشترین اثر ضددردی را داشته است. مقایسه اثر ضد دردی ۳۰۰ میلی گرم/کیلوگرم عصاره پرکوله با ۵/۲ میلی گرم/کیلوگرم مرفین و ۳۰۰ میلی گرم/کیلوگرم A.S.A در آزمون فرمالین نشان دهنده این بود که در فاز اول درد، بین اثر ضد دردی عصاره،A.S.A و مرفین تفاوت معنی داری وجود نداشت. در فاز مزمن، اثر ضد دردی عصاره با اختلاف معنی داری (p<۰,۰۵) از A.S.A بهتر بود، ولی در این فاز در مقایسه با مرفین، اختلاف معنی داری مشاهده نشد.اثر ضد دردی ۳۰۰ میلی گرم/کیلوگرم عصاره در مقایسه با ۵/۲ میلی گرم/کیلوگرم مرفین در دقایق ۱۵، ۳۰ و۹۰ آزمون Tail-flick تفاوت معنی داری نداشت و در دقایق ۱۵، ۳۰ و ۴۵ پس از تزریق اختلاف معنی داری بین اثر ضد دردی عصاره و A.S.A وجود نداشت.در روش Tail-flick، اثر ضد دردی عصاره در حضور نالوکسان در دقایق ۱۵ و ۳۰، کاهش معنی داری داشته است (P<۰.۰۱).
استنتاج: در این تحقیق، اثر ضد دردی نسبتا خوبی از عصاره گیاه خردل سیاه مشاهده شد که می تواند زمینه تحقیق بیشتری را فراهم نماید.

سابقه و هدف :گونه های مختلف گیاه گلوسیوم در طب سنتی ایران با کاربردهای مختلف از جمله در درمان درماتیت استفاده می شوند. با توجه به خواص عصاره های گیاهان خانواده خشخاش، در این پژوهش به بررسی اثرات ضد التهابی و ضد دردی عصاره گیاه گلوسیوم گرندیفلوروم پرداخته شده است.
مواد و روش ها : عصاره گیری با استفاده از متانول و با روش پرکولاسیون انجام پذیرفت. جهت بررسی اثرات ضد التهابی عصاره با آزمون کاراژینال، دوزهای ۴، ۱۰، ۲۰، ۴۰، ۸۰، ۱۶۰ و ۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره در مقایسه با دوزهای ۲، ۴، ۶، ۸ و ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن ایندومتاسین مورد مطالعه قرار گرفت. اثر ضد دردی عصاره با آزمون فرمالین و صفحه داغ(Hot plate) در دوزهای ۶۰، ۷۰، ۸۰ و ۹۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره در مقایسه با دوزهای ۵ و ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن مورفین مورد مطالعه قرار گرفت. آزمون روتارود (Rotarod) جهت بررسی هماهنگی حرکتی مورد استفاده قرار گرفت. سمیت حاد(LD۵۰) عصاره با روش پروبیت تعیین گردید. جهت آنالیز داده ها از آنالیز واریانس و آزمون Newman- Keuls با ارزش p<۰,۰۵ استفاده شد.
یافته ها: دوز ۲۰۰ kg/mg عصاره اثرات ضدالتهاب بیشتری نسبت به دوزهای(p<۰,۰۱) ۱۰ mg/kg و۸ mg/kg و(p<۰.۰۰۱) ایندومتاسین نشان داد. تمامی دوزهای مورد استفاده اثرات ضددرد موثری نسبت به گروه کنترل نشان دادند(p<۰.۰۰۱) . اثرات ضد درد دوزهای ۸۰ و ۹۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره در فاز اولیه بیشتر از دوز ۵ kg/mg مرفین بود(p<۰.۰۰۱) . در فاز ثانویه اثرات ضد دردی دوزهای ۷۰، ۸۰ و ۹۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن بیشتر از اثر ضد درد دوز ۵ kg/mg مرفین بود (p<۰.۰۰۱). بین دوزهای ۸۰ و ۹۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن اختلاف معنی دار وجود نداشت. تجویز عصاره در دوزهای ۶۰، ۷۰، ۸۰ و ۹۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن آستانه درد را در مقایسه با گروه کنترل در زمان ۴۵ دقیقه افزایش داد. عصاره گیاه فوق اثری بر تغییر هماهنگی حرکات حیوان نداشت. سمیت حاد عصاره معادل۷۹۷.۹۴ kg/mg به صورت داخل صفاقی تعیین گردید.
استنتاج: نتایج حاصل می تواند گیاه فوق را با اثرات ضد التهاب و ضد درد معرفی نماید.

سابقه و هدف: تربینافین از گروه آلیلامین ها ، دسته جدیدی از داروهای ضد قارچ است که از طریق مهار اسکوالن اپواکسیداز مانع ساخته شدن استرول در قارچ می شود و با تجمع اسکوالن، فرایند قارچ کشی اولیه را موجب می شود.تربینافین در طیف وسیعی از قارچ ها به صورت خوراکی یا موضعی عمل می کند. خاصیت ضد تکثیر یا قارچ کشی آن بستگی به گونه قارچ مورد آزمایش دارد. در این مطالعه اثر ضد قارچی کرم تربینافین ۱ درصد (لامیزیل) با کرم میکونازول ۲ درصد در مبتلایان به پیتریازیس ورسیکالر باروش کارآزمایی بالینی دوسوکور مورد مقایسه قرار گرفت.
مواد و روش ها: ۴۰ بیمار (مرد و ۱۶ زن) با میانگین سنی ۱/۲۵ سال و از طیف سنی ۱۳ تا ۶۳ سال بر مبنای جدول تصادفی، تحت درمان ۴ هفته ای با کرم تربینافین ۱ درصد یا کرم میکونازول ۲ درصد قرار گرفتند. برای ارزیابی درجه تاثیر دارو، سیر بهبودی بیماری قبل از شروع مطالعه و پایان هر هفته از نظر بالینی و قارچ شناسی مورد پیگیری قرار گرفت. بهبودی از نظر بالینی با منفی شدن هر پارامتر بالینی و بهبودی از نظر قارچ شناسی بر اساس منفی شدن آزمایش مستقیم میکروسکوپی در نظر گرفته شد.
یافته ها: درپایان هفته دوم، علایم بالینی۷۰ درصد مبتلایان به پیتریازیس ورسیکالر در گروه درمانی تربینافین ۱ درصد محو گردید؛ در حالی که در گروه درمانی میکونازول فقط در ۳۵ درصد مبتلایان، ضایعات به صورت کامل محو گشته بود. در پایان هفته چهارم، محو ضایعات از نظر بالینی به ترتیب ۸۵ درصد و ۸۰ درصد بوده است که آزمون آماری X۲ و آزمون دقیق فیشر، تفاوت معنی داری را نشان نداد. تفاوت معنی داری در الگوی منفی شدن علامت هایپرکرومیا و پوسته ریزی در دو گروه درمانی مشاهده نشد. در هفته دوم در گروه درمانی تربینافین، درصد منفی شدن آزمایش مستقیم میکروسکوپی ۴/۱ برابر گروه درمانی میکونازول ۲ بوده است و در پایان هفته چهارم این میزان در گروه درمانی تربینافین، ۹۵ درصد و در گروه درمانی میکونازول، ۹۰ درصد بوده است. ولیکن این اختلاف معنی دار نبوده است. از نظر بروز علایم حساسیت و عدم تحمل پذیری بین این دو گروه درمانی، تفاوتی مشاهده نگردید. عود بالینی پس از ۲ هفته از اتمام دوره ۴ هفته ای درمان، ۱/۷ درصد در گروه درمانی تربینافین و ۸/۴۲ درصد در گروه درمانی کرم میکونازول و عود بالینی پس از ۱۶ هفته از اتمام دوره به ترتیب۲/۱۸ درصد و ۳/۶۴ درصد بوده که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بوده است.
استنتاج: یافته های این مطالعه نشان داد که اثر قارچ کشی تربینافین هیدروکلراید ۱ درصد و میکونازول ۲ درصد، صددرصد نمی باشد. کرم تربینافین ۱ درصد، دارویی با اثر سریع تر است. کفایت تربینافین هیدروکلراید ۱ درصد نسبت به میکونازول ۲ درصد، به میزان ناچیزی بیش تر است. البته این دارو فقط با نسخه پزشک و با قیمت بیش تر در دسترس می باشد. در بررسی حاضر، تربینافین در مقایسه با میکونازول خوب تحمل شده و میزان عود کم تری دارد، بنابراین بر اساس استراتژی مقرون به صرفه ترین، استفاده از میکونازول در خط اول درمان و استفاده از تربینافین در خط بعدی و فقط در صورت شکست درمان با میکونازول توصیه می شود.

سابقه وهدف: با توجه به اهمیت تشخیص و درمان عفونت های ادراری و پس زدن ادرار از مثانه به حالب (Vesicoureteralreflux) که به عنوان یک عامل خطر برای ایجاد آسیب برگشت ناپذیر بافت کلیه (Scar) مطرح است، این مطالعه میزان احتمال بروز اسکار در کودکان با عفونت ادراری و درجات مختلف ریفلاکس را بررسی می کند.
مواد و روشها: در این مطالعه کلیه کودکانی که با عفونت ادراری به درمانگاه یا بخش نفرولوژی کودکان بیمارستان امیر کلاه (۸۱-۱۳۸۰) مراجعه و طی بررسی های انجام شده دارای ریفلاکس وزیکویورترال بودند، انتخاب و سپس بیماران فوق پس از حداقل ۴ تا۶ ماه از آخرین عفونت ادراری تحت بررسی DMSA قرار گرفتند. نتایج حاصله با نرم افزار SPSS و آزمون T-test مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: از ۴۲ بیمار مورد بررسی، ۲۹ کودک دخترو بقیه پسر بودند. از ۸۴ واحد کلیه مورد بررسی، ۶۴ کلیه ادراری ریفلاکس و زیکویورترال و ۲۰ واحد فاقد آن بودند و نیز ۶۲,۵ درصد واحدهای دارای ریفلاکس و ۱۵ درصد واحدهای فاقد ریفلاکس، دارای اسکار بودند. همچنین به ترتیب در ۴۳ و۲۱ واحد کلیه دختران و پسران، ریفلاکس مشاهده شد. ۲.۸ واحدهای با ریفلاکس درجه I و ۱۳.۲۴ با درجه II، ۱۷.۲۳ با درجه III و هر دو کلیه با درجه IV و ۶.۷ با درجه V دارای اسکار بودند.
استنتاج: براساس نتایج این مطالعه، پسران و گروه های سنی زیر ۲ سال، دارای درجات بالاتر وریفلاکس و اسکار هستند. و اگر چه رابطه ای بین سن کودکان و اسکار مشاهده نشد، ارزیابی دقیق و درمان مناسب از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.

سابقه و هدف: همسر آزاری به عنوان یک معضل بهداشت عمومی و روانی انواع گوناگونی از آزارهای صورت گرفته نسبت به همسر را در برمی گیرد. هدف از این تحقیق بررسی میزان فراوانی آن در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی است.
مواد و روشها: این پژوهشی توصیفی میزان فراوانی همسرآزاری را در ۳۲۷ دانشجوی متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن (۱۳۸۲) مورد بررسی قرار می دهد. ابزار پژوهش پرسشنامه حاوی مشخصات فردی و سوالات مربوط به همسرآزاری بود. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های آماری مجذور کا، آزمون t و ضریب همبستگی، انجام شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که ۳۰۶ دانشجو (۹۳,۶ درصد) تجربه بدرفتاری داشتند که ۹۱ درصد بدرفتاری عاطفی، ۵۵ درصد بدرفتاری جسمانی و ۴۲ درصد بدرفتاری و آزار جنسی از طرف همسر را ذکر کردند. از ۹۳.۶ درصد نمونه ای که بدرفتاری را گزارش کردند، ۸۳.۳ درصد زن و ۱۶.۷ درصد مرد بودند. مقایسه میانگین نمرات همسرآزاری زنان و مردان نشان داد که مردان بیشتر به همسرآزاری اقدام می کنند. بین همسرآزاری و مدت زمان ازدواج و بارداری زنان ارتباط معناداری وجود داشت بدرفتاری نسبت به همسر در زوج های جوان و معتاد به الکل و مواد بیشتر و نیز با افزایش سطح تحصیلات همسرآزاری کمتر گزارش شد.
استنتاج: نتایج نشان می دهد که میزان فراوانی همسرآزاری در دانشجویان شایع می باشد. بنابراین اتخاذ راهبردهایی در راستای پیشگیری اولیه و ثانویه در این جهت از چند محور به ارتقای سلامت روانی جامعه کمک می کند.

سابقه و هدف: در طب سنتی ایران، برگ و ریشه گیاه پلم به طور موضعی در درمان دردهای مفصلی مورد استفاده قرار می گیرد. این کار تحقیقی به منظور بررسی میزان اثر بخشی قسمت های مختلف گیاه صورت پذیرفته است.
مواد و روش ها: بخش های مختلف گیاه پلم از ساری در استان مازندران جمع آوری و میوه، برگ و ریشه آن به طور جداگانه با سه نوع حلال (هگزان؛ اتیل استات و متانل) به روش خیساندن (maceration) عصاره گیری شد. اثر ضد درد و ضد التهاب عصاره ها توسط آزمون رایتینگ، صفحه داغ و آزمون القا التهاب توسط کاراژنین در موش و موش صحرایی (rat) بررسی شد.
یافته ها: کلیه عصاره ها اثر ضد درد و ضد التهاب از خود نشان دادند. تنها عصاره هگزانی برگ ها تا میزان ۶۰۰ میلی گرم/ کیلوگرم اثر ضد التهاب از خود نشان نداد. در اکثر موارد عصاره های هگزانی به طور قابل ملاحظه ای نسبت به عصاره های متانلی دارای فعالیت ضد درد و ضد التهاب بیش تری بودند. به جز عصاره اتیل استاتی که به دلیل ایجاد درد شدید در موش، از مطالعه خذف گردید، سایر عصاره ها تا ۲ گرم/کیلوگرم وزن موش به شکل داخل صفاقی، سمیتی از خود نشان ندادند.
استنتاج: این یافته ها صحت استفاده از اندام های هوایی و ریشه گیاه را درطب سنتی تایید نمود. این تحقیق به خصوص نشان داد که عصاره هگزانی میوه پلم حاوی ترکیبات فعال و دارای قوی ترین اثر ضد درد و ضد التهاب می باشد. آنالیز شیمی گیاهی، بررسی مکانیسم اثر و بخش های مسوول ایجاد درد در فاز اتیل استات نیازمند انجام پژوهش های بعدی در این زمینه می باشد.

سابقه و هدف: UTI یکی از شایع ترین عفونت های باکتریایی در کودکان می باشد. عفونت ادراری تب دار می تواند در صورت عدم تشخیص و درمان صحیح موجب عوارض شدید بر روی کلیه ها شود. پیلونفریت حاد و ریفلاکس دو عامل سینرژیست در تخریب کلیه کودکان است. یافته های بالینی و آزمایشگاهی اختصاصی قطعی جهت تشخیص وجود ندارد. روش های مختلف جهت تشخیص پیلونفریت حاد و رفلاکس در کودکان وجود دارد که شامل اولتراسونوگرافی،IVP ،VCUG ، CT، داپلر و سنتی گرافی DMSA است. اکثر این روش ها با تابش اشعه به کودک همراه می باشد. در مطالعه حاضر به بررسی و مقایسه قدرت تشخیص اندکس مقاومت شریان کلیوی (RI) در سونوگرافی داپلر با اسکن DMSA و VCUG در تشخیص پیلونفریت حاد و ریفلاکس در کودکان می پردازیم.
مواد و روش ها: مطالعه از نوع تشخیصی که تعداد ۷۲ کلیه ۲۸ دختر ۸ پسر حدود سنی یک ماه تا ۱۰۸ ماه و میانگین سنی ۲۷,۱۹ ماه از کودکان مبتلا به عفونت مجاری ادراری تب دار که در بخش نفرولوژی کودکان بیمارستان بوعلی ساری در سال های ۸۶- ۸۵ بستری بودند مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا در کودکان بررسی با سونوگرافی کلیه و مثانه و داپلر شروع شده و بعد در صورت اندیکاسیون تحت بررسی با VCUGجهت رد احتمالی ریفلاکس وزیکواورترال و اسکن DMSA جهت رد احتمال پیلونفریت حاد قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده در پرسش نامه های مجزا ثبت شده و بعدا مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان می دهد که در ۳۴,۷ درصد از افرادی که مشکوک به پیلونفریت بودند، DMSA تاییدکننده تشخیص بالینی و این عدد در سونوگرافی داپلر ۳۳.۳ درصد بوده است. ویژگی و حساسیت سونوگرافی داپلر به ترتیب ۸۳ و ۶۴ درصد محاسبه شد. ارزش اخباری مثبت و منفی سونوگرافی داپلر نیز به ترتیب ۶۶.۷ و ۸۱.۳ درصد بود.
استنتاج: از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که کودکان مبتلا به UTI تب دار که اندکس داپلر بالای ۰,۷ دارند با تشخیص پیلونفریت حاد نیاز به درمان آنتی بیوتیکی کامل تر داشته و باید با اسکن DMSA کنترل شوند. کودکانی که اندکس داپلر زیر ۰.۷ دارند باید با احتمال عفونت مثانه و پیشا براه درمان شوند و به DMSA نیاز ندارند. بنابراین بین RI افزایش یافته و شدت درگیری کلیوی رابطه معنی داری وجود دارد. اندازه گیری داپلر، ویژگی ۸۳ درصد و ارزش اخباری منفی ۸۱.۳ درصد در تشخیص پیلونفریت حاد دارد، می توان نتیجه گیری کرد که اندازه گیری اندکس داپلر (RI) در رد کردن پیلونفریت حاد ارزشمند است.

سابقه و هدف: گیاه عطر سنگ گیاهی معطر از خانواده کاسنی و انحصاری فلات ایران می باشد. این گیاه حاوی روغن های فرار بوده، در بررسی روغن فرار گیاه مشخص گردید که اصلی ترین مواد متشکله روغن فرار سزکویی ترپن ها (Sesquiterepens) می باشد. تاکنون هیچگونه مطالعه ای در زمینه فلاونوییدهای این گیاه منتشر نشده است.
مواد و روش ها: از پودر گل، میوه و اندام هوایی که توسط فریز درایر خشک گردیده بود توسط متانول آبکی ۵۰ درصد و اسیدکلریدریک، ۱,۲ مولار عصاره تهیه شده و توسط HPLC فلاونوییدها شناسایی و مقدار آنها تعیین شد.
یافته ها: فلاونوییدهای میرستین، کوئرستین، لوتئولین، آپی ژنین و کامپفرول در گل، میوه و اندام هوایی در فصل گل دهی و میوه دهی شناسایی و اندازگیری شد.
استنتاج: نتایج بررسی فلاونوییدها نشان می دهد که گل حاوی هر ۵ فلاونویید فوق بوده، میوه ها و اندام های هوایی در فصل گل دهی و میوه دهی حاوی کامپفرول، لوتئولین، کوئرستین می باشد. این گیاه غنی از فلاونوییدها بوده و می تواند مورد مناسبی برای بررسی های فارماکولوژیک باشد.

سابقه و هدف: اعضای جنس مالاسزیا مخمرهای چربی دوست هستند که فلور طبیعی پوست انسان بوده و با تعدادی بیماریهای پوست مرتبط می باشند. این ارگانیسم در شرایط خاصی مسبب بیماری پیتیریازیس ورسیکالر و درماتیت سبوروئیک می باشد. گونه های مالاسزیا را می توان از طریق خصوصیات مرفولوژیک و بیوشیمیایی شناسایی کرد ولی این روشهای فنوتیپی معمولا زمان بر و فاقد قدرت تمایز کافی است؛ لذا روش های مولکولی شناسایی سریع تر و صحیح تری را فراهم می کند. هدف از این مطالعه تعیین گونه های مالاسزیا جدا شده از بیماران مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالر،درماتیت سبوروئیک،درماتیت اتوپیک با روش PCR –RFLP است.در این مطالعه ناحیه ITS۱ از DNA ریبوزومی جهت تقویت در آزمایش PCR مورد استفاده قرار گرفت. آنگاه پلی مرفیسم موجود در قطعات تقویت شده به وسیله روشRFLP با استفاده از آنزیم های C‏fOI و BS+F۵I و ایجاد قطعات متفاوت مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به الگوهای مختلف DNA های هضم شده گونه های مالاسزیا شناسایی شد.
مواد و روش ها: جمعا ۶۳ گونه مالاسزیا ۳۰ استرین جدا شده از بیمار مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالرو ۳۳ استرین جدا شده از بیماران مبتلا به درماتیت سبوروئیک مورد مطالعه قرار گرفت. جهت بررسی مولکولی، DNA ژنومی مخمرهای مالاسزیا جدا شده از محیط کشت استخراج گردید. ناحیه ITS۱ (بین ۱۸S و (۵,۸S از DNA ریبوزومی بوسیله واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) تقویت گردید. تعدادی از محصولات با یرایمر(forward) ITS۱ تعیین توالی شد و با جستجو در بانک ژنی گونه مالاسزیا تعیین گردید. آنگاه پلی مرفیسم موجود در قطعات تقویت شده به وسیله روشRFLP با استفاده از آنزیم های CfOI و BS+F۵I و ایجاد قطعات متفاوت مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به الگوهای مختلف DNAهای هضم شده گونه های مالاسزیا شناسایی شد.
یافته ها: از ۳۷ بیمار مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالر (۲۰ زن، ۱۷ مرد) که محدودهسنی آنها بین ۶۴-۲ سال بود، در ۳۰ مورد (۸۱,۱ درصد) کلنی مالاسزیا روی محیط کشت رشد کرد و مالاسزیا گلوبوزا از ۱۶ بیمار (۵۳.۳ درصد)، مالاسزیا فور فور از ۱۲ بیمار ۴۰ درصد و مالاسزیا سیمپودیالیس از ۲ بیمار (۶.۷ درصد) جدا شد. از ۴۱ بیمار مبتلا به درماتیت سبوروئیک (۲۲ زن، ۱۹ مرد) که محدودهسنی آنها بین ۵۲-۱ سال بود. در ۳۳ مورد (۸۰.۵ درصد) کلنی مالاسزیا روی محیط کشت رشد کرد و مالاسزیا فور فور از ۱۴ بیمار (۴۲.۴ درصد)، مالاسزیا گلوبوزا از ۱۳ بیمار (۳۹.۴ درصد)، مالاسزیا رستریکتا از ۵ بیمار (۱۵.۲ درصد) و مالاسزیا سیمپودیالیس از یک بیمار (۳ درصد) جدا شد. نتایج به دست آمده از آزمایش PCR- RFLP با نتایج به دست آمده از تعیین توالی نمونه های DNA و خصوصیات مرفولوژیک و بیوشیمیایی مطابقت کامل داشت. توالی های بررسی شده از ۹۳ تا ۹۹ درصد با توالی رفرانس خود در بانک ژنی شباهت داشت.
استنتاج: گونه های غالب جدا شده در بیماران پیتیریازیس ورسیکالر به ترتیب فراوانی مالاسزیا گلوبوزا و مالاسزیا فور فور و گونه های غالب جدا شده در بیماران درماتیت سبوروئیک به ترتیب فراوانی مالاسزیا فورفور و مالاسزیا گلوبوزا بودند. همچنین الگوی حاصل از هضم آنزیمی قطعه ITS۱ در مورد مالاسزیاهای بررسی شده روشی ساده، سریع و تکرار پذیر برای شناسایی گونه های مهم مالاسزیا می باشد اما جهت اطمینان، توصیه می شود این روش در مورد بیماران بیشتری مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: سوابق مطالعاتی نشان می دهند مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری ها ممکن است با پایداری آن ها دربرابر ایمنی طبیعی مرتبط باشد. در مطالعه قبلی ما، حساسیت آنتی بیوتیکی مننگوکوک های جدا شده از نمونه بیماران کمتر از ایزوله های مربوط به حاملین سالم بود. به منظور ارزیابی رابطه فوق الذکر در نایسریا مننجایتیدیس (مننگوکوک)، در یک مطالعه مورد-شاهدی مقاومت این باکتری در برابر عوامل ایمنی طبیعی در شرایط برون-تنی بررسی شد.
مواد و روش ها: مجموعا ۱۸ ایزوله مننگوکوک، ۶ ایزوله مقاوم به آنتی بیوتیک در گروه مورد و ۱۲ ایزوله مربوط به ترشحات حلق حاملین سالم در گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. پایداری دو گروه در رقت های سریالی سرم های انتخابی و غیر انتخابی باآزمایش های) SIC غلظت سرمی مهار کننده) و SBC(غلظت سرمی کشنده،SBA(کشندگی سرم رقیق نشده) انجام شد. در آزمایش WBA، تداوم گروه مورد و شاهد در فواصل زمانی مشخص در خونِ کامل تازه آزمایش شد. به منظور مقایسه، از سویه استاندارد مننگوکوک و دو باکتری دیگر (استافیلوکوک و اشریشیا کلای) در مقاطع مختلف استفاده گردید.
یافته ها: مقاومت هر دو گروه در برابر سرم های انتخابی در آزمایش هایSIC وSBC یکسان بود. میانگین عیار به دست آمده معادل یک دوم بود. رشد گروه مورد در رقت ۵۱۲/۱ و گروه شاهد در رقت ۱۰۲۴/۱ در برابر سرم های غیر انتخابی متوقف شد. درWBA ، کاهش جمعیت گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد سیر کندتری داشت.
استنتاج: نتایج به دست آمده از بررسی های مربوط به رابطه مقاومت آنتی بیوتیکی و مقاومت در برابر ایمنی طبیعی در باکتر ی ها، یکسان نبوده است. از میان آزمایش های مورد استفاده در این پژوهش،WBA توانست رابطه فوق را بهتر به نمایش بگذارد.

سابقه و هدف: احساس غربت وضعیت پیچیده شناختی، انگیزشی و هیجانی بوده که در پی انتقال فرد به محیط جدید در وی به وجود می آید و بنظر می رسد با کاهش مهارت های جرات ورزی همراه باشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش ابراز وجود بر کاهش احساس غربت دانشجویان دختر بوده است.
مواد و روش ها: این مطالعه مداخله ای بصورت قبل و بعد همراه با گروه کنترل انجام شد. از ۲۴۹ دانشجوی دختر سال اول دانشگاه ۹۶ نفر دچار احساس غربت تشخیص داده شدند که از میان آنان تعداد ۶۰ دانشجو به شیوه تصادفی ساده انتخاب و در گروه های مداخله و کنترل جای گرفتند. اطلاعات توسط پرسشنامه احساس غربت (ارچر و همکاران) که دارای ۳۰ عبارت، در مقیاس پنج درجه ای لیکرت ۱تا ۵ می باشد و همچنین توسط پرسشنامه محقق ساخته شامل اطلاعات دموگرافیک جمع آوری گردید. نمرات پیش آزمون در ۲ هفته اول ورود به خوابگاه جمع آوری گردید. افراد گروه مداخله در یک برنامه آموزشی ۹۰ دقیقهای به مدت ۱۲ جلسه شرکت نمودند و نمرات پس آزمون در جلسه آخر آموزش تقریبا سه هفته پس از سنجش اولیه جمع آوری گردید. داده ها با آزمون من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نمره احساس غربت دو گروه آزمایش و کنترل در پیش آزمون تفاوت معنی داری نداشت اما با ارایه روش جرات ورزی نمرات پس آزمون در گروه مداخله بطور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود. همچنین دو مولفه احساس غربت یعنی دلبستگی به خانه و ناراضی بودن از دانشگاه در مرحله پیش آزمون تفاوت معنی دار نداشت ولی پس از اجرای برنامه آموزشی هر دو مولفه در گروه مداخله بطور معنی داری بالاتر بود.
استنتاج: نتایج مطالعه نشان داد که آموزش ابراز وجود می تواند در کاهش مشکلاتی که بعد از انتقال فرد به محیط دانشگاه و خوابگاه به وجود می آید موثر باشد.

سابقه و هدف : کنترل وضعیت همودینامیک و علائم حیاتی بیماران یک عمل معمول و حیاتی در بخش مراقبت‌های ویژه بوده و استفاده از یک روش کم هزینه و آرام بخش جهت پایدار نگه‌داشتن شاخص‌های فیزیولوژیک ضروری می‌باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر موسیقی بر علائم حیاتی و درصد اشباع اکسی هموگلوبین بیماران، بعد از عمل جراحی قلب باز انجام شده است.
مواد و روش ها : در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده که بر روی ۶۰ بیمار بستری در بخش ÏÇÜ جراحی قلب باز مرکز قلب مازندران، در سال ۱۳۸۹ انجام شد، بیماران به صورت تصادفی در دو گروه مورد و شاهد قرار گرفتند. در گروه مورد موسیقی انتخاب شده بوسیله بیماران، از طریق گوشی به مدت ۳۰ دقیقه پخش گردید اما در گروه شاهد گوشی بدون پخش موسیقی برای بیماران استفاده گردید. علائم حیاتی و درصد اشباع اکسی هموگلوبین(SPÔ۲) بیماران در زمان‌های قبل از مداخله، بلافاصله، ۳۰ و ۶۰ دقیقه پس از اتمام مداخله ارزیابی گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری Çhi-square، T-test و Repeated measures مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها : یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد موسیقی سبب کاهش تعداد ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و فشار متوسط شریانی و افزایش میزان SPÔ۲ گردیده است (۰۵/۰p<) اما بر روی تعداد تنفس و فشار خون دیاستولیک تاثیر معنی‌دار نداشت (۰۵/۰p>).
استنتاج : موسیقی به عنوان یک روش غیر دارویی، ارزان، غیر تهاجمی و فاقد عوارض جانبی می‌تواند بر بهبود علائم حیاتی بیماران بعد از عمل جراحی قلب باز موثر باشد.

سابقه و هدف : یکی از مهمترین مشکلات حرفه ای پزشکان مسأله نارضایتی و شکایت بیماران به مراجع قضایی و تبعات آن در زندگی شخصی و حرفه‌ای آنان است. این خطاهای پزشکی ممکن است در هر جایی از نظام مراقبت بهداشتی اتفاق بیفتد. هدف از این مطالعه بررسی پرونده‌های شکایات از قصور پزشکی در رشته‌های مختلف پزشکی ارجاع شده به سازمان نظام پزشکی و پزشک قانونی استان و در نهایت ارائه راه حل مناسب جهت کاهش قصورات پزشکی می‌باشد.
مواد و روش ها : این مطالعه توصیفی با بررسی پرونده‌های شکایت از قصور پزشکی ارجاع شده به پزشکی قانونی و نظام پزشکی شهرستان ساری طی سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۹ صورت گرفته است. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS ۱۵,۰۰ و با استفاده از آزمون‌های آماری آمار توصیفی ارزیابی و تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها : از مجموع ۱۹۲ پرونده بررسی شده در ۱/۲۷ درصد موارد وقوع قصور پزشکی اثبات گردید و ۲/۵۵ درصد منجر به تبرئه پزشک یا کادر درمانی گردید و در ۷/۱۷ درصد موارد به علت رضایت شاکی یا عدم پیگیری پرونده مختومه اعلام گردید. بیشترین موارد قصور پزشکی اثبات شده (۸/۲۸ درصد) و شکایات (۴/۲۲ درصد) مربوط به سال ۱۳۸۸ می‌باشد. بیشترین موارد قصور پزشکی از نوع بی احتیاطی (۵/۳۶ درصد) و بی مبالاتی (۶/۳۴ درصد) بوده است. بیشترین شکایات ارجاع شده به ترتیب مربوط به رشته ارتوپدی (۲۸/۲۲ درصد)، جراحی عمومی (۳۶/۱۴ درصد)، زنان و زایمان (۳۸/۱۲ درصد)، دندانپزشکی (۴۱/۹ درصد) و بیشترین موارد قصور پزشکی اثبات شده به ترتیب مربوط به رشته ارتوپدی (۸۴/۲۸ درصد)، دندانپزشکی (۴۶/۱۳ درصد)، جراحی عمومی (۵۴/۱۱ درصد)، پزشکی عمومی (۶۲/۹ درصد) بوده است.
استنتاج : نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که بیشترین مورد شکایت از قصور پزشکی از نوع بی احتیاطی بوده و بیشترین شکایات ارجاع شده مربوط به گروهای جراحی و بالاترین آن مربوط به گروه ارتوپدی و سپس جراحی عمومی بوده است. لذا شایسته است متخصصان ضمن اعمال دقت بیشتر در درمان بیماران و ایجاد ارتباط نزدیک و صمیمانه‌تر با بیماران و ارائه توضیحات لازم نگرش آنان را در مورد بیماری افزایش دهند. همچنین با برگزاری دوره‌های بازآموزی می‌توان در جهت کاهش شکایت‌ها و موارد قصور پزشکی گام برداشت.