---

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای مقاومت به کارباپنمها در آسینتوباکتر بومانی، هدف از انجام این مطالعه بررسی شیوع ژن‌های مقاومت به کارباپنم‌ها در ایزوله‌های بالینی این باکتری بود.
 مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۱۰۰ ایزوله بالینی آسینتوباکتر بومانی از بیمارستان های آموزشی - درمانی علوم پزشکی مازندران جمع آوری شد. ایزوله ها با استفاده از تست‌های استاندارد میکروبیولوژی مورد تأیید نهایی قرار گرفتند و الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی باکتریها به روش دیسک آگار دیفیوژن ارزیابی شد، در حالیکه برای تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی کلیستین از روش آگار دایلوشن استفاده گردید. تست فنوتیپی دیسک ترکیبی (CDT) Combined Disk Test برای بررسی تولید کارباپنمازها شده و برای بررسی حضور ژنهای IMP و SPM در ایزوله ها از روش مولکولی PCR استفاده گردید.
یافته‌ها: بیشترین و کمترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در این مطالعه، بترتیب نسبت به آنتی بیوتیکهای پیپراسیلین (۹۹%) و کلیستین (۷%) مشاهده شد. از بین ۱۰۰ ایزوله  آسینتوباکتر بومانی ۹۷ ایزوله مقاوم به کارباپنم ها بودند، در حالیکه  آزمایش فنوتیپی CDT نشان داد که ۹۵ ایزوله تولید کننده متالو بتالاکتاماز بودند. از میان سویه های مقاوم به کارباپنم ها فقط ۲ (۰۶/۲ درصد) ایزوله دارای ژن IMP بودند، در حالیکه هیچ کدام از این ایزوله ها حامل ژن SPM نبودند.
استنتاج: نتایج به دست آمده نشان داد که مکانیسم‌های دیگر مقاومت از قبیل افزایش فعالیت سیستم افلاکس، کاهش بیان پروتئین‌های غشای خارجی، افزایش بیان آنزیم AmpC یا تولید سایر کارباپنمازها می‌توانند در مقاومت به کارباپنم‌ها در آسینتوباکتر بومانی ایزوله شده در این منطقه مؤثر باشند.