سابقه و هدف: گیاه خردل سیاه به طور سنتی برای رفع دردهای عصبی و روماتیسمی به کار می رود. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثرات ضد دردی گیاه خردل سیاه است.
مواد و روش ها: عصار پرکوله گیاه خردل سیاه با دوزهای مختلف، به صورت IP به موش سوری تزریق و اثر ضد دردی آن با آزمون های فرمالین و Tail-flick اندازه گیری شد.
یافته ها: در آزمون فرمالین عصاره حاصل از روش پرکوله با دوزهای ۱۰۰، ۲۰۰ و۳۰۰ میلی گرم/کیلوگرم قادر به ایجاد اثر ضد دردی معنی داری نسبت به گروه کنترل بوده و دوز ۳۰۰ میلی گرم/کیلوگرم عصاره بیشترین اثر ضددردی را داشته است. مقایسه اثر ضد دردی ۳۰۰ میلی گرم/کیلوگرم عصاره پرکوله با ۵/۲ میلی گرم/کیلوگرم مرفین و ۳۰۰ میلی گرم/کیلوگرم A.S.A در آزمون فرمالین نشان دهنده این بود که در فاز اول درد، بین اثر ضد دردی عصاره،A.S.A و مرفین تفاوت معنی داری وجود نداشت. در فاز مزمن، اثر ضد دردی عصاره با اختلاف معنی داری (p<۰,۰۵) از A.S.A بهتر بود، ولی در این فاز در مقایسه با مرفین، اختلاف معنی داری مشاهده نشد.اثر ضد دردی ۳۰۰ میلی گرم/کیلوگرم عصاره در مقایسه با ۵/۲ میلی گرم/کیلوگرم مرفین در دقایق ۱۵، ۳۰ و۹۰ آزمون Tail-flick تفاوت معنی داری نداشت و در دقایق ۱۵، ۳۰ و ۴۵ پس از تزریق اختلاف معنی داری بین اثر ضد دردی عصاره و A.S.A وجود نداشت.در روش Tail-flick، اثر ضد دردی عصاره در حضور نالوکسان در دقایق ۱۵ و ۳۰، کاهش معنی داری داشته است (P<۰.۰۱).
استنتاج: در این تحقیق، اثر ضد دردی نسبتا خوبی از عصاره گیاه خردل سیاه مشاهده شد که می تواند زمینه تحقیق بیشتری را فراهم نماید.

سابقه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده است که مصرف مورفین در طی بارداری می تواند موجب تاخیر در نمو جفت و جنین و در نتیجه ایجاد نقایص جنینی گردد. این پژوهش به بررسی اثر مصرف مورفین توسط مادر باردار بر تکوین سلول های اپاندیمی شبکه کروئید دستگاه عصبی مرکزی در موش های بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار پرداخته است.
مواد و روش ها: در این تحقیق از موش های بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار با محدوده وزنی ۱۷۰-۲۰۰ گرم استفاده شد. گروه های آزمایش پس از بارداری، مورفین را با دوز ۰,۰۵ mg/ml در آب آشامیدنی دریافت نمودند. گروه کنترل آب آشامیدنی دریافت می کردند. در روز ۱۴ و ۱۷ بارداری موش های باردار با کلروفرم کشته شده و جنین ها به همراه رحم طی عمل جراحی از بدن حیوان خارج و به منظور فیکس شدن به مدت سی روز در محلول فرم آلدئید ۱۰ درصد قرار گرفتند. سپس جنین های فیکس شده مراحل پردازش بافتی را طی کرده و پس از برش گیری و رنگ آمیزی با روش هماتوکسیلین-ائوزین از نظر تکوین سلول های اپاندیمی شبکه کروئید دستگاه عصبی مرکزی جنین مورد بررسی میکروسکوپی قرار گرفتند. برای تعیین تفاوت آماری در دوگروه از نرمافزار موتیک استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد سطح شبکه کروئید و همچنین تعداد سلول های اپاندیما در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار نشان داد (p<۰,۰۵).
استنتاج: در مجموع، مصرف مورفین خوراکی می تواند از تکوین و عملکرد طبیعی سلول های شبکه کروئید جلوگیری کند. این آسیب ممکن است منشا نقص عملکرد و تکوین سلول های شبکه کروئید در نوزادانی باشد که از مادران معتاد به دنیا آمده اند.

سابقه و هدف: مصرف فرآورده‌های گوشتی روزبه‌روز در حال افزایش است. نیتریت و نیترات به‌عنوان نگهدارنده در فرآورده‌های گوشتی استفاده می‌شوند. مسئله قابل‌توجه در ارتباط با این ترکیبات، تشکیل نیتروزآمین و اثرات بالقوه سرطان‌زایی آن است؛ بنابراین در این مطالعه این ترکیب و برخی ویژگی‌های شیمیایی سوسیس و کالباس‌های توزیع‌شده در سطح شهر کرمان مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: از پنج برند گوناگون سوسیس و کالباس در روز سوم پس از تولید نمونه‌برداری انجام شد و میزان باقی‌مانده نیتریت، نشاسته و پروتئین آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت و با میزان استاندارد آن‌ها در استاندارد ملی ۲۳۰۳ (سوسیس و کالباس- ویژگی‌ها و روش‌های آزمون) مقایسه شد. یافته‌ها: با مطالعه ۱۳ نمونه مورد بررسی، مشاهده شد، میران باقی‌مانده نیتریت در ۱۵,۳ درصد نمونه‌ها از حدود استاندارد خارج بود. در ارتباط با نشاسته ۲۳.۰۷ درصد نمونه‌ها، میزان نشاسته‌ای بالاتر از حد استاندارد داشتند. ۶۹.۲۳ درصد نمونه‌ها میزان پروتئینی کمتر از میزان ذکر شده در استاندارد ۲۳۰۳ (سوسیس و کالباس- ویژگی‌ها و روش‌های آزمون) نشان دادند. استنتاج: با توجه به نتایج به دست آمده، میزان نیتریت باقی‌مانده، همین‌طور میزان پروتئین و نشاسته نیز در مواردی خارج از میزان تعیین شده در استاندارد ملی ۲۳۰۳ بود. لذا رعایت استانداردهای مربوطه و پایش مرتب این ترکیبات، به‌ویژه افزودنی نیتریت در فرآورده‌های گوشتی از سوی کارخانه‌های تولیدکننده و مراجع ذیصلاح ضروری به نظر می‌رسد