سابقه و هدف: به دلیل خطرات بالقوه پساب‌های نساجی، از جمله جهش زایی لازم است قبل از تخلیه به محیط، با استفاده از روشهای مؤثر تصفیه شوند. فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته بدلیل تولید رادیکال‌های فعال هیدروکسیل قادرند با سرعتی بالاتر از دیگر فرآیندها عمل کرده و کارائی حذف مواد رنگی از پساب صنایع نساجی را افزایش دهند. این مطالعه با هدف بررسی کارایی فرایند حذف رنگ بر روی نانوکاتالیست  UVA/ZnO و UVA/TiO_۲ انجام شد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه در یک راکتور منقطع روی نمونه سنتتیک و واقعی انجام و اثر متغیرهایی نظیر غلظت اولیه رنگزا، غلظت کاتالیست TiO۲ & ZnO، زمان و pH  و حضور عوامل مداخله‌کننده بر کارایی حذف رنگزا بررسی شد. همچنین از دافنیا مگنا جهت آزمون سمیت استفاده شد.

یافته‌ها: بر اساس نتایج، فرآیند UVA/ZnO با ۶۹ درصد و فرآیندUVA/TiO_۲  با ۵/۹۵ درصد در شرایط بهینه بیش‌ترین درصد حذف رنگزا را داشته‌اند. pH بهینه در دو فرایند به ترتیب ۹ و ۲ بود. مطالعه حاضر نشان دادکه غلظت اولیه رنگزا و COD رابطه معکوسی با درصد حذف رنگزا در دو فرایند دارند (۰۵/۰p<، ۹۹/۰ r^۲_ZnO= ، ۹۴/۰ r^۲_TiO۲=). با افزایش کاتالیست و زمان در دو فرایند درصد حذف رنگزا افزایش می‌یابد. در این تحقیق LC۵۰۹۶ ساعته از ۷/۹۶ به ۷/۴۴ میلی‌گرم بر لیترکاهش یافت.

استنتاج: به‌طور کلی، نتایج این مطالعه نشان داد فرایند  TiO_۲/UVAبا بهینه سازی عوامل عملیاتی موثر، کارایی بالایی در رنگبری R.B ۸۶  و کاهش سمیت دارد.