چکیده: (973 مشاهده)
سابقه و هدف: همهگیری کرونا ویروس تأثیرات گستردهای بر زندگی انسانها داشته و مسائل متعددی را در ابعاد اقتصادی، علمی، محیط و زندگی شخصی افراد ایجاد کرده است. باروری در زنان یکی از تهدیدهایی بود که در پاندمی کووید-19 مورد توجه قرار گرفت. این مطالعه با هدف ارزیابی کیفیت زندگی، رضایت زناشویی و اضطراب، افسردگی استرس در زنان سنین باروری مراجعهکننده به مراکز درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مازندران در طول پاندمیک کووید-19، انجام پذیرفت.
مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی به شیوه مقطعی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مراجعهکننده به مراکز درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مازندران از فروردین 1399 تا اسفند 1400 بود که در دو دوره مورد پرسشگری قرار گرفتند. دادهها با استفاده از یک پرسشنامه شامل اطلاعات جمعیت شناختی، بارداری و بیماری کووید-19 جمعآوری شد. همچنین اطلاعات مربوط به کیفیت زندگی شرکتکنندگان در مطالعه، با استفاده از پرسشنامه SF-12، اضطراب، افسردگی و استرس شرکتکنندگان با مقیاس لاویبوند (DASS) و رضایت زناشویی با پرسشنامه انریچ (Enrich) مورد ارزیابی قرار گرفت. دادههای جمعآوری شده با استفاده از نرمافزار Spss 24 تحلیل و آنالیز گردید.
یافتهها: در این مطالعه 1759 زن در سن باروری شرکت داشتند. تمام شرکتکنندگان (100 درصد) متاهل با میانگین مدت زمان ازدواج 5/1±8/5 سال بودند. 14/1 درصد زنان در طول مطالعه به کووید مبتلا شده بودند. 7/2 درصد زنان حداقل یک بیماری زمینهای داشتند که بیماری هایپوتیروئیدی (4/3 درصد)، دیابت (1/3 درصد) و فشارخون (1/0 درصد) شایعترین موارد این بیماریها بودند. نتایج حاکی از کاهش سلامت جسمانی و مشکلات هیجانی افراد به دلیل تغییرات به وجود آمده در کیفیت زندگی در اثر شیوع کووید-19 بود. حدود 99 درصد از زنان نشانههای خفیف و متوسط اختلالات روانی شامل افسردگی، اضطراب و استرس را در طول مطالعه نشان دادند. سطح استرس شرکتکنندگان با گذشت زمان کاهش(3 8/8±9/6 در برابر 9/7±8/36) و میزان رضایت زناشویی آنها افزایش یافت (0/3±2/91 در مقایسه ب1ا10/3±2/95، 0/0P=). همچنین یافتههای پژوهش نشان داد کیفیت زندگی افراد رابطه معنیداری با میزان اختلالات روانی داشت.
استنتاج: نتایج مطالعه افزایش میزان رضایت زناشویی افراد در طول دوران کووید-19 را نشان داده بود. میزان کیفیت زندگی افراد شرکتکننده در مطالعه در دو دوره زمانی دارای تفاوت معنیداری بود. بر این اساس توجه ویژه به زنان سنین باروری و افزایش آگاهی عمومی و جنسی آنان و ارائه برنامههای مثبت روانشناختی در شرایط بحران در تدوین سیاستگذاریها و برنامههای سلامت توصیه میگردد