چکیده: (1304 مشاهده)
سابقه و هدف: باروری از مهمترین پدیدههای تعیینکننده نوسانات جمعیتی است. یک میل جهانی نسبت به تاخیر در فرزندآوری به وجود آمده است. بهموازات تحولات جهانی در خصوص تاخیر در فرزندآوری، کشور ایران نیز تغییرات گستردهای را تجربه میکند؛ هدف از مطالعه مروری حاضر عوامل موثر بر فرزندآوری و موانع آن در طی سالهای 2010 تا 2022 میباشد.
مواد و روشها: در این مطالعه مروری سیستماتیک با استفاده از پایگاههای اطلاعاتی Pubmed، Scopus، SID، و
Web of science مقالات منتشر شده فارسی و انگلیسی طی سالهای 2010 تا 2022 مورد بررسی قرار گرفتند. جستوجو در هر یک از پایگاههای اطلاعاتی به روش جستوجو در عناوین انجام شد. به منظور به حداکثر رساندن جامعیت جستجو از کلید واژههای استاندارد شده Mesh شامل: Childbearing، Attitudes، Women، Reasons، Fertility، Obstacles و فارسی فرزندآوری، نگرش، زنان، علل، باروری و موانع و ترکیب آنها با کمک عملگرهای مرتبط با پایگاه مورد جستجو (همچون AND و OR) ("و" و "یا") جستوجو گردید.
در این مطالعه مروری سیستماتیک از تمام مطالعات انجام شده در مورد موانع و عوامل موثر بر فرزندآوری در مقالات منتشر شده انگلیسی طی سالهای 2022-2010 و مقالات فارسی تا سال 1401بهره برداری شد. طراحی سئوال مطالعه این مرور سیستماتیک براساس پروسه پیکو(PICO) بنا شده است که در آنP جمعیت زنان متاهل، I عوامل موثر C در این مطالعه با توجه به اینکه مطالعات گزارشدهی بودند، جایگاهی ندارد و O به فرزندآوری اطلاق میگردد.
یافتهها: در نتیجه جست و جو 1254 مقاله وارد مطالعه شدند که بعد از بررسی، حذف مقالات براساس شرایط ورود، در دسترس بودن فایل مقالات و همچنین حذف مقالات تکراری 36 مقاله باقی مانده به صورت کامل تجزیه و تحلیل شدند. عواملی همچون وضعیت اجتماعی، فرهنگی، زندگی شهری یا روستایی، میزان تحصیلات و ارزشها و باورهای دینی و قومی مردم نقش بهسزایی در تصمیمگیری زوجین خواهد داشت. به علاوه، سیاست دولت ازجمله حمایت از مادران باردار مؤثرخواهد بود.
استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد، عواملی همچون وضعیت اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی، به عنوان تعیینکنندههای اجتماعی موثر بر باروری شناخته شده است. تعلقات قومی، سطح تحصیلات، خانوادهگرایی و دینداری، سن ازدواج، تصمیمات و سیاستهای دولتی، محل سکونت، و درجه شغلی جزء عوامل تسهیلکننده فرزندآوری بودند. ارزشهای مذهبی و سنتی باعث تقویت باروری شده و تمایل به فرزندآوری در خانوادههای با سطح اجتماعی اقتصادی پایین بیشتر است. طراحی و اجرای برنامهها آموزشی برای بهبود باورها، نگرشها، ترویج هنجارهای ذهنی مثبت و تقویت مهارتهای توانمندسازی میتواند نقش تعیینکنندهای در ارتقای قصد و رفتار باروری زنان ایرانی داشته باشد. نتایج مطالعه حاضرمیتواند راهنمایی برای سیاستگذاران سلامت جهت رفع موانع فرزندآوری و افزایش جمعیت در ایران باشد. همچنین با فراهم آوردن شرایط اقتصادی– اجتماعی مناسب برای زنان و رفتارهای باروری مختلف در نقاط مختلف کشور و در فرهنگ و قومیتهای مختلف، برنامههای سلامت باروری و بارداری باید همراستای سیاستهای رشد جمعیت تکمیل شود.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
آموزش بهداشت