سابقه و هدف: درمان بیماران کووید-19 بیش‌تر جنبه حمایتی داشت. احتمال تداوم طولانی مدت این بیماری، شناخت عوامل پیش بینی کننده برای شناسایی شدت بیماری و بهبود عواقب آن را مورد توجه قرار داد. این مطالعه با هدف بررسی، ارتباط سطح کلسیم خون با شدت و پیامد بیماری کووید-19، انجام پذیرفت.
مواد و روش ‌ها: در این مطالعه مقطعی - توصیفی، اطلاعات ۱۶۷ بیمار بستری در بیمارستان امام خمینی ساری با تشخیص کووید-19، در سال 1400، ثبت شد.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 17/14 ± 57/35 سال و نمایه توده بدنی (BMI) 07/ 5 ± 28/08کیلوگرم بر متر مربع بود. از مجموع بیماران، ۱۱۶ بیمار (69/5 درصد) به فرم شدید بیماری دچار بودند و شایع‌ترین علامت دیس‌پنه گزارش شد. میانگین کلسیم سرمی mg/dl 0/88 ± 8/45بود و 75 بیمار (44/9 درصد) هایپوکلسمی داشتند. تحلیل آماری نشان داد که هیچ ارتباط معنی‌داری بین سطح کلسیم با متغیرهایی از جمله سن، جنسیت، تعداد روز بستری در بیمارستان یا بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU)، لکوپنی، میزان درگیری ریوی، شدت بیماری، و میزان مرگ و میر وجود ندارد. تنها فاکتور التهابی پروتئین واکنشگر C (CRP) در گروه بیماران با هایپوکلسمی به طور معنی‌داری بالاتر از گروهی که هایپوکلسمی نداشتند، بود (0/036=P).
استنتاج: کلسیم سرمی به تنهایی در مدیریت و ارزیابی بیماران کووید-19 توصیه نمی‌شود، زیرا سطح سرمی کلسیم نتوانست به عنوان یک نشانگر پیش‌آگهی برای شدت و میزان مرگ و میر بیماری کووید-19 استفاده شود. بنابراین، برای پیش‌بینی بهتر شدت بیماری و پیامدهای آن، نیازمند بررسی عوامل متعدد و همزمان است.