دوره 35، شماره 251 - ( آذر 1404 )                   جلد 35 شماره 251 صفحات 100-89 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Abdollahi A, Barmaki H, Mokhtari H, Abdollahi S, Khonakdar A, Musavi H et al . Investigating the Relationship Between Serum Ferritin and D-Dimer Levels and Hematological and Biochemical Parameters in Patients With COVID-19. J Mazandaran Univ Med Sci 2025; 35 (251) :89-100
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-22485-fa.html
عبداللهی امیرصالح، برمکی هاله، مختاری حسین، عبداللهی ستایش، خنکدار طارسی عباس، موسوی حدیث و همکاران.. بررسی ارتباط میزان سرمی فریتین و دی - دایمر با فاکتورهای هماتولوژیک و بیوشیمیایی در بیماران مبتلا به کووید – ۱۹. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1404; 35 (251) :89-100

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-22485-fa.html


چکیده:   (224 مشاهده)
سابقه و هدف: فریتین و دی‌دایمر به‌ترتیب به‌عنوان شاخص‌های زیستی التهاب و اختلالات انعقادی، در ارزیابی شدت بیماری کووید-۱۹ اهمیت یافته‌اند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط این دو مارکر با مشخصه‌های دموگرافیک، بیوشیمیایی، هماتولوژیک و التهابی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹، انجام پذیرفت.
مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی گذشته‌نگر (پرونده‌خوانی)، کلیه بیماران مبتلا به کووید-۱۹ بستری‌ شده در بیمارستان بوعلی ‌سینا ساری طی بازه اسفند ۱۳۹۸ تا دی ۱۳۹۹ غربال‌گری شدند و پس از اعمال معیارهای ورود و خروج، در نهایت ۷۹۵ بیمار ( 442 زن ، 353 مرد) وارد تحلیل شدند. سطوح فریتین، دی‌دایمر، سنجش اوره، کراتینین، قند خون، آنزیم‌های کبدی، بیلی‌روبین‌ها، الکترولیت‌ها، ESR،CBC ، CRP و همچنین پارامترهای انعقادی (PT، INR، PTT) از پرونده‌های بیمار استخراج شدند.
یافتهها: غلظت فریتین و دی‌دایمر در زنان به‌طور معنیداری بیش‌تر از مردان بود (0/001< P و 0/025= P). هر دو مارکر در سطوح بالای CRP به‌طور چشمگیری افزایش داشتند (0/001< P). فریتین با شاخص‌های التهابی (WBC، Neut، ESR )، آنزیم‌های کبدی و اوره و کراتینین همبستگی مثبت و معنیداری داشت. دی‌دایمر نیز با شاخص‌های انعقادی (INR، PT، PTT)، آنزیم‌های کبدی و پارامترهای کلیوی همبستگی مثبت و با Hb، Hct و MCH همبستگی منفی نشان داد. در تحلیل رگرسیون چندگانه، متغیرهای CRP،  ALPو LDH به‌طور مستقل با افزایش سطح فریتین مرتبط بودند؛ در حالی ‌که افزایش دی‌دایمر به‌طور معنیداری با افزایش CRP، INR، تعداد گلبول‌های سفید و سطح فسفر همراه بود.
استنتاج: پایش مداوم فریتین و دی‌دایمر به‌عنوان نشانگرهای زیستی کلیدی در کووید-۱۹ که منعکس‌کننده شدت التهاب و خطر اختلالات انعقادی است، نتایج را بهبود می‌بخشد.

 
متن کامل [PDF 782 kb]   (87 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: بیوشیمی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb